22 Σεπτεμβρίου 2015

Με λένε Μαρία .. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.





Στο 16○ Δημοτικό Σχολείο Πατρών , μάθημα στην πρώτη  τάξη του Δημοτικού έκανα σαν δασκάλα ...νέα ορεξάτη  ,  προσπαθώντας σαν άνθρωπος να χειριστώ και να ''μεταχειριστώ'' την παιδική  ψυχή  , και τη δυναμική  των παιδιών..... που μόλις ξεκινούσαν την μαθητική ζωή τους στο Δημοτικό !

Παιδιά που με την παιδική τους αθωότητα  αδυνατούν να κατανοήσουν διαχωρισμούς και '''ρατσιστικές συμπεριφορές'' εξ αιτίας της έλλειψης ωριμότητάς τους.....
   
Μία παιδική ψυχή  αγνή ...τρυφερή και αθώα ,δεν είναι  ικανή να διαχωρίσει και να διαχωριστεί από κάποιο άλλο παιδί , εξ αιτίας του χρώματος και της καταγωγής του.
Πότε πρόλαβε , πότε να προλάβει ; Μα και όμως πρόλαβε ...

Εδώ , στην παρακάτω αφήγησή μου λοιπόν  ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε  την μικρή τσιγγανοπούλα , την Μαρία , να μπούμε για λίγο στη θέση της ,να αφουγκραστούμε τα συναισθήματά της να νιώσουμε τα σκαμπανεβάσματα της παιδικής της ψυχής.
Ας προσπαθήσουμε επίσης να κατανοήσουμε ...ποιός εμφυτεύει τη ρατσιστική συμπεριφορά στα '''κεφάλια '''των παιδιών....

 Καταγράψτε όμως και θαυμάστε και την αυθόρμητη και αυτόβουλη αντίδραση του συμμαθητή της μικρής Μαρίας , να διαλέξει να καθίσει δίπλα της, αντίδραση που δείχνει αληθινή συμπεριφορά ανθρώπου ...χωρίς παρεμβολές τρίτων...και πόσο ο "κόσμος" του μέχρι εκείνη την ώρα παρέμεινε πιστά αθώος και αγνός , όπως έταζε η αμόλυντη παιδική του Ψυχή ,και κάθε μη διαβρωμένη αληθινή ψυχή....έως εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον !



ΑΦΗΓΗΣΗ .

................................
" Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα συμβάν στην αίθουσα και κατά την διάρκεια μαθήματος της Α' Δημοτικού . Θυμάμαι πως έβαζα να καθίσουν τα παιδιά κορίτσι αγόρι μαζί .

Ήταν ένα κοριτσάκι τσιγγανικής καταγωγής, τρομερά έξυπνο και γεμάτο σπιρτάδα ! Όμως ήτανε μόνο του και κανένα παιδί δεν πήγαινε να καθίσει δίπλα του ! Αυτό μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και αναρωτιόμουν το γιατί , αν και είχα κάνει πολλές φορές νύξη και πρόλογο στα παιδιά ,για το πως δεν πρέπει να δια χωρίζουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την καταγωγή τους !

Εκείνη την μέρα είπα ποιος θα κάτσει λοιπόν με την Μαρία , η οποία μέσα της σίγουρα περίμενε κάποιο παιδί να την πλησιάσει και να καθίσει δίπλα της !

Μονάχα ένα αγοράκι με θέληση σηκώθηκε , άφησε την θέση του και δέχθηκε να καθίσει δίπλα της με χαρά , όπου και το έκανε !.
Στη τάξη ακούστηκε ένα υπόκουφο βουητό με ένα "ωωω..." να δηλώνει σαν κάτι κακό να ήταν.. όποιο παιδί καθόταν δίπλα στη Μαρία , σαν κάτι κακό να έκανε ο μικρός Κωστής , και όλη αυτή η αντίδραση ερχόταν από παιδιά και αυτό ήταν το πιο άσχημο !.

Κατάλαβα μετέπειτα από την αντίδραση των παιδιών , πως το πρώτο σχολείο των παιδιών δεν ήταν το δικό μου , αλλά αυτό της οικογένειάς τους !.

Και αυτό το κατάλαβα καλά από τότε , και από την αντίδραση των παιδιών , αλλά και από το γεγονός, πως ερχόντουσαν γονείς να μου παραπονεθούν, για ποιό λόγο είχα ζητήσει να καθίσουν τα δικά τους τα παιδιά με κάποιο άλλο παιδί, που ήταν τσιγγανικής καταγωγής .Όμως μου άρεσε και ο μικρός Κωστής που δεν υπολόγισε τίποτα και σαν μικρός υπερασπιστής της Μαρίας , έκατσε δίπλα της ..."

- Γειά! Πως σε λένε ;
- Μαρία ...
- Εμένα Κώστα ..

(  Αληθινή Ιστορία -Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.)
.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου