Στον ερχομό του Έρωτα....της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Είναι φορές που ο Έρωτας...τρελλό παιχνίδι έρχεται και στήνει...

Εσύ θαρρείς πως όλους σου τους κύκλους έκλεισες...και τώρα αναπολήσεις μοναχά σου απομένουν...

Μα η μοίρα ή καλή η νεράιδα σου ξανά...έρχεται χαμογελαστή...και έρωτα στα πόδια σου απλώνει....?

Και ω! του θαύματος να δεις...πως ούτε μια ημέρα σαν να μην επέρασε...
από το σκίρτημα της πρώτης...της νεανικής σου της αγάπης...

Σαν μια καρδιά ανέμελου...φευγάτου...και μικρού κοριτσιού...
.ανοίγεις τώρα όλα τα φύλλα της...και να καλωσορίσεις...την αγάπη καρτερείς και την προσμένεις...

Τι κι αν ενόμιζες πως

σοβαρή'''εσύ...ερωτόλογα εξέχασες να λες...

Προδόθηκες μικρή μου αν και εμεγάλωσες...και στα ίδια μονοπάτια της αγάπης τριγυρνάς...

Παίζεις με τη φωτιά και με τον έρωτα...και οι φλόγες σε αγγίζουν....θα καείς....

Τον αγαπάς ?

Αναρωτιέσαι τι είναι αυτό...που σαν μια νεανίσκη...το ροζ το χρώμα στα μάγουλα και πάλι ξαναφέρνει και γελάς.....

 Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη....
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,