14 Μαρτίου 2016

Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι..της Σοφίας Θεοδοσιάδη.


 Αφιερωμένο εξαιρετικά...στους αληθινούς ανθρώπους...
Αφιερωμένο στην υπέροχη συναδέλφισσα Τζόντι Σμιθ. 

Σου βάζαν πάντα λόγια οι φίλοι σου από παιδιά...σου λέγανε από νωρίς τα περισσότερα πολύχρωμα..
χαρτιά γυαλιστερά να τα κρατάς...χαρταετούς μ' αυτά να φτιάχνεις τους καλύτερους...και πρώτος και καλύτερος εσύ με το δικό σου το χαρταετό...την Καθαρή Δευτέρα να πετάς...
Ούτε θυμάμαι πότε και για τελευταία φορά το έκανα αυτό το πέταγμα του αετού...την μέρα τούτη του πανηγυριού των πεταγμάτων των χαρταετών...
Και σίγουρα οι χαρταετοί δεν θα πάψουν να πετούν την Καθαρή τη μέρα τούτη...επειδή εγώ το αποφάσισα για μια στιγμή της σκέψης μου...την κάθε μέρα εκεί ψηλά ένα χαρταετό να ψάχνω για να βρίσκω...κι ας είμαι τόσο δα μικρή και ταπεινή...κι ας μην μπορώ να βλέπω τους χαρταετούς...εκεί ψηλά στον ουρανό μου...

Όχι δεν απελπίζομαι εγώ...δεν μιζεριάζω...δεν απαξιώ να σκύψω με ευλάβεια και σεβασμό...στο σκεπτικό εκείνων των ανθρώπων...που τις έννοιες μες στη ζωή ,καλά τις κατανόησαν...που άνθρωποι γεννήθηκαν ολοκληρωμένοι από μιας εξαρχής...και έμαθαν να δίνουν γύρω τους ,χωρίς να περιμένουν...
Ποιός από μας στ' αλήθεια θα μπορούσε να σταθεί με αυταπάρνηση ,με θυσία και αληθινή επιστροφή χαράς...για το δώρο αυτό που λέγεται ζωή ?
Ποιός θα τολμούσε να γενεί χαρταετός εκείνος..επάνω από το μίζερο και τον μικρό εαυτό του να πετάξει ...στα μάτια ενός παιδιού μπροστά... μεγάλος και ασύλληπτος για να ζωγραφιστεί ?
Πρώτο τον εαυτό μου ρώτησα και απάντηση συγκεχυμένη πήρα...
Δεν ξέρω αν είχα τη δύναμη σε μια πράξη τόσο μεγάλη απέναντι και να σταθώ...ούτε και το φαντάζομαι κι εσείς οι φίλοι μου οι πολλοί...καλά του καθουμένου...την υγεία σας θα κλονίζατε και σε κίνδυνο θα μπαίνατε...για κάποιον ξένο από συγγένεια στη ζωή, στην οικογένειά σας...?
Ναι.. υπάρχουν και γεννιούνται στη ζωή αυτοί οι άνθρωποι...που δεν ξέρω αν πετούν χαρταετούς στη χώρα τους την Καθαρή Δευτέρα...μα ένα είναι βέβαιο πως πετούν χαρταετούς...την μία, την μοναδική,την καθημερινή κι ας μοιάζει μέρα...κείνη τη μέρα την αλλιώτικη...που το καθήκον τους μιλά με δυνατή φωνή...κραυγή τους γίνεται μέσα τους.. χαρά για να μοιράσουν...
Εύγε λοιπόν στη συναδέλφισσα την Τζόντι Σμιθ ..το εύγε είναι λίγο...σκύβω μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής της ταπεινά...και σκέφτομαι :
Έτσι αξίζει νάχει σημασία και αξία η λέξη του χαρταετού της Καθαρής Δευτέρας...όταν κατορθώσει ν' ανεβεί...τόσο πολύ ψηλά..
Έτσι αξίζει να αρχίσουμε ετούτη τη Σαρακοστή...ενδοσκοπώντας και ψάχνοντας μέσα μας βαθιά...να ανακαλύψουμε τις ρίζες μας και τα χαραχτηριστικά...εκείνα που μας ξεχωρίσαν από το βασίλειο των ζώων, στη Γη ετούτη επάνω....

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
................................................................................................................................................................... 

Το μεγαλείο της ψυχής, μπροστά στο δώρο της ζωής....
Πρακολουθείστε το Βίντεο...είναι μοναδικό!!! 
Δώρο ζωής από μια δασκάλα στη μαθήτριά της... 

               
...........................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου