26 Απριλίου 2016

Γεννήθηκα μιαν Άνοιξη ..26 του Απρίλη...

Πάει καιρός , πολύς καιρός ..που είναι το βλέμμα της ψυχής μου , που οδήγησε το χέρι μου...τούβαλε λέξεις μπρος στα δάχτυλα να ζωγραφίσει στο χαρτί ...να τις αποτυπώνει...σκέψεις που γίναν λόγος..
Όλες αυτές οι λέξεις,οι σειρές,τα γράμματα επάνω στα τετράδια,που έχω γεμίσει και που φύλαξα,έγιναν τα καλύτερα ταξίδια μου επάνω στις ημέρες μου.. σε τούτη τη ζωή..
Τα ναύλα της ζωής για τα ταξίδια μου αυτά,πάντα κοστίζανε πανάκριβα...γιατί ήταν ναύλα αυτά του νου...που έπρεπε η ψυχή να τα πληρώνει...
Μα όσο κι αν ήταν ναύλα ακριβά ετούτα της ψυχής...είναι αυτά που αποτύπωσαν την αλήθεια των συναισθημάτων μου  κι επέζησαν και μέσα μου στις χειμωνιές μα και στα καλοκαίρια ...στιγμές που εχαράχθηκαν βαθιά μες στην ψυχή μου...με λύτρωσαν οι λέξεις μου αυτές..και μ' ελευθέρωσαν συνάμα...κι εγίναν η πιο μεγάλη αποσκευή...αυτές που μόνες μου θυμίσαν ανθρώπους που συνάντησα...που εδιδάχθηκα που ερωτεύτηκα που έκλαψα και που αγάπησα βαθιά... 

  Έτσι πορεύτηκα ,ήσυχα ,απλά ,αθόρυβα ,τα μεγαλεία δεν τα έψαξα ,να μυρίσω μονάχα θέλησα και να γευτώ την ίδια τη ζωή...τους καρπούς της όλους να γευτώ και να τους δοκιμάσω...και όλα της τα αρώματα να τα φορώ κατάσαρκα..να με μεθούν ...στο πέρασμά τους να ονειρεύομαι ταξίδια μακρινά,μοναδικά, ξεχωριστά,αλλιώτικα... 

Όχι δεν κάνω απολογισμούς...δεν κλείνω ισολογισμούς τη μέρα τούτη την ξεχωριστή της γέννησής μου...που είναι η πιο τυχερή κάθε χρονιά,γιατί έρχεται.. για να μου θυμίζει όχι μονάχα πόσο έζησα...μα πως είμαι και φέτος εδώ και ζωντανή...ένα μικρό φτερό κι εγώ στον άνεμο μες στην αιωνιότητα..ετούτης της ζωής...που αέναα και συνεχώς πορεύεται και κύκλους ατελείωτους μπροστά στα μάτια των ανθρώπων κάνει...
Είμαι εδώ  και είμαι ζωντανή ...κι ας εμεγάλωσα και φέτος άλλον έναν ακόμη χρόνο πάλι...κι ελπίζω ,όχι στο αιώνιο ,μα στο παρόν και εις το μέλλον μου και στα μελλούμενα και συνεχίζω για να ζω.
Ίσως στο τέλεμα ετούτης δω της ημέρας...ένα ταξίδι πάλι θάχω ζήσει ενδοχωρικό..που θα με οδηγήσει στο ανέβασμα , ενός καινούριου τρένου της ψυχής και της καρδιάς μου...

Γεννήθηκα μιαν Άνοιξη  - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...................................................................................................................................................................

Σαν παλιό σινεμά..κινηματογραφική η ζωή του καθενός μας...
περνά σαν εικόνα και χάνεται στα βάθη εκεί του χρόνου....
Τι γρήγορα που περνούν οι Άνοιξες !!!
 
Άστα τα μαλλάκια σου......

     Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ’ άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.............        

..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου