20 Απριλίου 2016

Βαδίζοντας από τη '''σταύρωση''' στο ''φως''- Της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Μια σιωπηλή...γεμάτη σκέψεις και εσωτερική κατάνυξη εβδομάδα.Βαδίζουμε στο Πάσχα...κάθε χρόνο εμείς...οι χριστιανοί...Ορθόδοξοι και Καθολικοί και Διαμαρτυρόμενοι...δεν έχει σημασία το πότε και το πως..ο χρόνος δε μετράει...ταπεινοί και υπερόπτες και εγωιστές...όλοι στην ίδια μοίρα.

Πάθος ...πόνος ...αγανάχτηση..εγκατάλειψη καθημερινή.. ''σταύρωση'' του ανθρώπου ''σταυροί ''στους ώμους μας καθημερινά η ζωή προσθέτει και τοποθετεί...σταυροί ζωής...και επιβίωσης...και οικονομικοί...και ψυχολογικοί...σταυροί της προδοσίας...και του έρωτα σταυροί...σταυροί και της αγάπης της τυρρανικής...της εφιαλτικής υποκρισίας οι σταυροί..τον άνθρωπο λυγούν..μα και τον ανεβάζουν προχωρώντας προς το ''Γολγοθά''' της μάθησης ...της κατανόησης και του σκοπού της ύπαρξης επάνω εις τη Γη... και του Θεανθρώπου οι σταυροί και το ''ακάνθινο''στεφάνι που του φόρεσαν...μας φόρεσαν ..κομμάτι αξεχώριστο ο ''Γολγοθάς'' του ανθρώπου..του καθενός από εμάς.Κι ύστερα θάρθει ο θάνατος...και η ''σταύρωση'' και λύπη και θλίψη απέραντη και οδύνη και απόγνωση...κι ύστερα θάρθει η Ανάσταση.Έτσι απλά...να το σκεφτείς ..να το πεθάνεις το κομμάτι σου της ''σταύρωσης'' και μέσα σου ... να τους αφήσεις πίσω τους ''σταυρούς,για λίγο εκεί να ξεθωριάσουν μέσα σου..όλες τις πλάνες και τις ψευδαισθήσεις σου να διώξεις.



Και να βαδίσεις ανηφορικά προς την Ανάσταση...στην κορυφή να φτάσεις...να νιώσεις την αληθινή και άνευ όρων την Αγάπη...να ξεφορτωθείς την εσωτερική σου μοναξιά...να απαρνηθείς το κάθε τι παλιό.. που,ακάνθινο στεφάνι αυτό.. τα καρφιά βαθιά σου μπήγει...και έτσι με πολύ τον πόνο.. σέρνοντας, να ''μεταλάβεις''και φέτος, αυτήν την ίδια την Ανάσταση ...μια άλλη αυτή μεταλαβιά...της Λύτρωσης για σένα...καθώς κομμάτι της ψυχής σου η ''μεταλαβιά'' ...εκεί. καθώς το εγώ σου αυτό το βασανιστικό...θα απαρνιέσαι εσύ λυτρωτικά...

Και θα θελήσεις να μου πεις ίσως εσύ...πως τους σταυρούς που κουβαλάς...ποτέ σου δεν τους είδες...ή πως αγκάθινο στεφάνι μόνο στο πρόσωπο επάνω του Χριστού να στάζει αίμα εσύ θυμάσαι .Τι να σου πω κι εγώ η φτωχή...μπορεί εσύ να ευτύχησες...και μόνο τριαντάφυλλα και γιορντάνια στα μαλλιά...να φόρεσες ...να είδες...και έτσι την Ανάσταση από πολύ νωρίς κατόρθωσες να συναντήσεις...

Βαδίζοντας από τη ''σταύρωση'''στο ''φως''  της
Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου