15 Ιουλίου 2016

''Σέπεται η αγάπη''.. στη μέση του ''ζεστού'' Καλοκαιριού.. της Σοφίας Θεοδοσιάδη.


Μέσα στη μέση του ''ζεστού'' Καλοκαιριού..πρωί - πρωί απ' τη δροσιά του κήπου σου ετοιμάζεσαι όμορφα λόγια να ευχηθείς...καθώς μπροστά σου το Σαββατοκύριακο των μίνι διακοπών...Σαββατοκύριακο ανάσας,κάτι σαν ''ένεσης τονωτικής''για να μπορέσει η ψυχή να συνεχίσει..Μα δε σου βγαίνουν λόγια σήμερα τέτοια όμορφα ευχετικά...κόμπος σταθήκαν  στο λαιμό...φόβος και πάλι εσκορπίστηκε τριγύρω σου και θάνατος ξανά...Μυρίζει ''σαπίλα'''σήψη ιδεών..σήψη μεγαλεπήβουλων σχεδίων...σχεδίων που την ανθρωπότητα να κάνει να χαμογελά...

''Σέπεται η αγάπη''...χρόνια πολλά.. που άρχισε εκείνο το μικρόβιο που έκανε τα όμορφα τα φύλλα της στη σήψη να αφεθούν..Σπουδαίοι μοιάζουν οι ''τρανοί..''όταν συνάζονται πολυτελώς...και σαν παγώνια φορτωμένοι...με φορεσιές που μοιάζουνε σαν νάναι και πάλι πάρτυ μασκαράδων...Έτσι μου φαίνονται εμένανε όλοι αυτοί...που δεν εφόρεσαν σωστά το ρόλο τους επάνω στο πετσί τους...μα μόνο ένα πουκάμισο φορούν..που να πηγαίνει με το ''μούσι''τους και το μαλλί το γυαλισμένο από τη μπριγιαντίνι..

Ναι μη γελάτε...μη γελάτε δεν είμαι κουτσομπόλα εγώ της γειτονιάς..ούτε καθόλου ουτοπική...Για μασκαράδες μου παρουσιάζονται,έτσι τους νιώθω, όταν τα έργα και οι αποφάσεις τους δεν μπόρεσαν αγάπη και γαλήνη να φυτέψουν..Γιατί αν προλάβαιναν το άκρατο το πάθος τους.. που την εξουσία τους εμοίρασε ,σωστά θα το είχαν διοχετεύσει..Μα είναι μεγάλα τα συμφέροντα και μηδαμινή η αξία της ζωής του ανθρώπου....είναι οι άνθρωποι γι αυτούς...για τους πολιτικούς και τους θρησκευτικούς ηγέτες,απλά πιονάκια ενός επιτραπέζιου..που τα ύπουλα και ανήλιαγα τα σχέδια ..αυτά τα οργανογράμματα που ζωγραφίζουν επί χάρτου..είναι αυτά που αιματοκυλούν...και αίμα να σκορπούν καθόλου δεν τους νοιάζει...

Έχουν ασφάλεια αυτοί υψηλή και δε φοβούνται κάποιο φορτηγό να τους σκοτώσει...Είναι υψηλά τα πρόσωπα και τη ζωή τους την εκτιμούν...Μα η κάθε μια ζωή...μικρού σαν είναι αυτή ή και μεγάλου ακόμα..για τον ίδιο που την κουβαλά..γι αυτόν που ανασαίνει..έχει την ίδια τη βαρύτητα ακριβώς...Προσπάθησα να καταλάβω πάλι άλλη μια φορά...γιατί εγέμισε η πλατεία από νεκρούς..Απάντηση δεν πήρα από πουθενά...


Σαν αερικό που τριγυρνά χωρίς σκοπό..επάνω από τα πτώματα η σκέψη μου επέρασε..και θέλησα ,μα δε μου βγαίνανε τα λόγια τα χαρούμενα τα Καλοκαιρινά...θέλησα να σας ευχηθώ για άλλη μια φορά..Δε θέλω νάμαι ένας απελπιστικός προπέτης της ζωής που τρέχει και κυλά.. γιατί πάντα και πάντοτε είναι η ζωή ''κρατούσα''..αυτή έρχεται εμπροστά..και με μια κίνηση ματ..ξέρει για να νικά.. 
Σκεφτείτε..λυπηθείτε...διαμαρτυρηθείτε μέσα σας , μα και φωναχτά..μα αγαπήστε τη ζωή για άλλη μια φορά..και προσπαθείστε να ''φυτέψετε''ξανά το Καλοκαίρι στις καρδιές σας..
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη. 
............................................................................................................. 

 Τραγούδια μιας άλλης εποχής..μα τόσο σημερινά..τόσο αληθινά !
<< άνθρωπε αγάπα ..τη φωτιά σταμάτα..>>

Ένας στίχος...μια ολόκληρη φιλοσοφημένη παραίνεση...
Ακούμε ...σκεφτόμαστε...αναλογιζόμαστε...

<< Και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου... >>


                                    Poll - Άνθρωπε αγάπα 

...............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου