Το μυστικό της λίμνης μου - της Σοφίας Θεοδοσιάδη

 Από μικρή σαν ήμουνα και είχα την τύχη για να γεννηθώ...κοντά σε λίμνες και ποτάμια..πολλές φορές κολύμπησα μες στα θολά νερά τους...Έριξα δάκρυα και λύπης και χαράς και τ' άφησα να πέσουνε στη λίμνη..Καθόμουν ώρες ατελείωτες και όνειρα εσκάρωνα..για όνειρα που γρήγορα θα κατάλάβαινα πως θα έμεναν μισά...Ήταν αυτή η ''μανία'' μου να κολλώ επάνω τους μια αγάπη και μια μοναδικότητα..που ξέφευγε από τα τετριμμένα ..τα καθημερινά και τα κοινά..Ήταν αυτό το απλησίαστο μέσα στο νεανικό μου το μυαλό..Καθόμουνα δίπλα στις όχθες και τους ποταμούς και έγραφα ώρες ατελείωτες...έγραφα γράμματα κι ας ήξερα πως δεν θα έχουν παραλήπτη..

Πάλι πηγαίνω κι έρχομαι εκεί γύρω στης λίμνης μου εκείνα τα νερά...κοιτάζομαι συχνά στην επιφάνεια...και ο καθρέφτης της αυτός..ποτέ του δε με ξεγελά...Πάντα μου ψιθυρίζει ένα μυστικό...εκεί μπρος τα ξεριζωμένα νούφαρα..που ο άνεμος ο δυνατός...ωσάν να ήτανε μια δίνη..εσκόρπισε και τά 'ριξε ..τα μαραμένα φύλλα τους ...στα πόδια μου μπροστά...Κοιτάζω γύρω μου τα μαραμένα τους τα χρώματα..μα έπαψα να θλίβομαι...γιατί ακούω μέσα μου πως μου μιλούν...για ένα μυστικό...που χρόνια τώρα έψαχνα...κι αυτά νομίζουν πως το βρήκα..και μου το ψιθυρίζουνε...μου το φωνάζουνε πια τώρα δυνατά...

Μάθε μου λένε κόρη αυτό το μυστικό λοιπόν..και πάψε εσύ να τυραννιέσαι και να βιάζεσαι..όλα στη ζωή μας και τα σχέδια..και τα ονείρατα...και τα ταξίδια και οι έρωτες..οι λύπες και οι χαρές..μάθε πως έρχονται στην ώρα τους και άδικα πασχίζεις χρόνια εσύ..να τα τελειώσεις με ένα μαγικό ραβδί πριν νάρθει η ώρα τους ..η ώρα της εκπλήρωσης..η ώρα της ροής τους...

Όλα μα όλα ο χρόνος τα κινεί...κι εσύ απλά..τώρα το ξέρεις που μεγάλωσες .. αφουγκράσου...σώπασε και άκου και οσμίσου..μην αναλώνεσαι και μη σκορπάς..κι ας ξέβρασε η λίμνη τα δικά σου νούφαρα...κι ας βράχηκε ο καθρέφτης σου που έδειχνε τα είδωλα θαμπά...Θάρθει σου λέει μυστικά το θρόϊσμα των ξεραμένων φύλλων..θάρθει και πάλι ο καιρός..όταν αντέξεις στη σιωπή...θάρθει με κρότο η χαρά μπροστά σου.. 
Αυτό είναι το δικό σου μυστικό...το μυστικό και της ζωής..να πάψεις πια να βιάζεσαι και να νομίζεις πως  κινείς τα νήματα..αυτό είναι το αληθινό το μυστικό..είναι η ανθεκτική στο χρόνο η σιωπή σου...

Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη..
...............................................................................................................

 Είσαι νοτιάς κι εγώ πουλί χαμένο Εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
 Είσαι βοριάς, παγώνεις τα φτερά μου Κι ύστερα μ' ένα φιλί ψηλά με πας..........

Μουσική ~ Ελένη Καραΐνδρου
Στίχοι ~ Αρλέτα

         

Ελένη Καραΐνδρου ~ Το Tραγούδι Tης Λίμνης [Ο Γλάρος] 

................................................................................................................