Έχω διαλέξει το βραχάκι μου το απόμερο..της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Έχω διαλέξει το βραχάκι μου το απόμερο..μέσα από το όμορφο και το πολύχρωμο το πλήθος της γνωστής μου παραλίας ..που χρόνια τώρα επισκέπτομαι...έτσι για λίγη ώρα εκεί..τα πόδια μου στο κύμα να ακουμπώ...να ακουμπώ τη σκέψη μου στο απέραντο το πέλαγος..στο απέραντο γαλάζιο...Δεν είναι που δεν αγαπώ το πλήθος μου το γνώριμο πια..ύστερα από τόσα πολλά..είκοσι σχεδόν είναι τα χρόνια...που ξαπλώνω εκεί στη θάλασσα της πόλης μου..που αγαπώ πολύ...που με γεμίζει ενέργεια...δροσίζομαι αφάνταστα στο σώμα μου μα και στο νου μου περισσότερο ακόμα. 

  Απλά..τόσο απλά..μ' αρέσει να αποσύρομαι σε κείνη τη γωνιά..μια ''μύτη'' μες στη θάλασσα που τη γέφυρα κοιτάζει..Είναι το απέραντο εκείνο το βαθύ το μπλε της θάλασσας ..τα αφρισμένα κύματα..ή είναι η γέφυρα που συνειρμούς μου φέρνει στο κεφάλι? Ενώνει πόλεις και χωριά θαρρώ..μα πιότερο ενώνει τους ανθρώπους...Γιατί τι νόημα θα 'χε να περνάς τις γέφυρες ..συχνά να ταξιδεύεις,αν στα καινούρια σου τα μέρη μεταβείς..και είναι άδεια τα χωριά,από ψυχές ανθρώπων?

Πέρυσι καθώς έμπαινε ο Αύγουστος μία ευχή σας έδωσα..σε σας μα και σε μένα..Καλοκαιράκι να ''φυτέψουμε'' μέσα βαθιά αν μπορούμε  στις καρδιές μας..γιατί πολύ μας τις πληγώσανε..όλοι μαζί..δικοί μας μα και ξένοι οι κυρίαρχοι ..μα και του κόσμου οι δυνάστες..Φέτος ένα χρόνο μετά..Αύγουστος πάλι προ των θυρών μας έρχεται..ζεστός ,καυτός...μα και γαργαλιστικός..αληθινά και μεταφορικά..Πάλι τα ίδια θα σας ευχηθώ..γιατί τίποτα πια δεν άλλαξε..τη ζωή μας να καλυτερέψει...Μα δεν εννοώ την ψυχική μας πρόοδο..της τσέπης μας της ''τρύπιας'' λέω την κατάντια..

Είναι όμως τα χρώματα του Αυγούστου τόσο φωτεινά..που για τουλάχιστον τις μέρες  του..το λαμπερό του τούτο φως τις ασχήμιες θα σκιάσει..Έχει ανάγκη το κορμί και περισσότερο η ψυχή..ανάπαυλα να κάνει...έτσι κι ας μην έχει ανάκαρα..που έλεγε η γιαγιά μου..Μπορεί η δύναμη νάναι της τσέπης λιγοστή..μα η καρδιά μας λαχταράει και είναι πολύ μεγάλη..Θα βάλει λοιπόν τα ''πλούτια ''της στην τσέπη μας..και ολιγαρκώς μα όχι μίζερα και φτωχικά... θα μας κάνει να σκεφτούμε...
Το εκατάλαβα από πολύ καιρό,πως δύσκολα μπορώ να μοιραστώ τις σκέψεις τις απλοϊκές,την ευτυχία του ανέμελου του χρόνου μας να μοιραστώ..γιατί οι περισσότεροι από εμάς,ήσσονος σημασίας θεωρούν τις απλές τις απολαύσεις...
Τα παιδικά τα ανέμελα τα Καλοκαίρια μας..είναι ''φυτεμένα''μέσα στις ψυχές..σαν φάρος στέκονται εκεί..και μας καλούν αδιάκοπα..μας γνέφουν και μας κλείνουνε το μάτι...

Να απολαύσουμε τα απλά ..τα καθημερινά..μια παραλία ερημική..και αν ακόμα την ξαπλώστρα δε μπορούμε να ''γευτούμε''.ένα φραπεδάκι από το σπίτι μας...μια πετσετούλα κι είναι όμορφα στα βότσαλα να ακουμπήσουμε..νάρθει το σώμα σε επαφή μας με τη γη..να νιώσει πως υπάρχει..πως είναι δημιούργημα αυτής..ένα λουλούδι που ανθεί επάνω της..να τη χαρεί την ομορφιά της...Ίσως τα λόγια μου να σας φανούν εσχάτως τετριμμένα... Ίσως νομίζετε πως τρέφω αυταπάτες..

Τι θα ήταν όμως η ζωή χωρίς την αυταπάτη...την αυταπάτη αυτή τη δημιουργική...που μέσα στην ψυχή γεννιέται..και που αυτή κινεί τα νήματα...να γίνουν τα όνειρα πραγματικότης...?
Αγκάλιασα πολλές φορές τις αυταπάτες μου και νόμιζα πως είμαι αεροβατούσα και υπερβολική...μα καθώς μελετούσα με μεγάλη προσοχή τις γνώμες και τις ρήσεις έξυπνων και ''ξεχωριστών'' για μένανε ανθρώπων..κατάλαβα πως δεν είμαι μοναχή σ' αυτόν τον δρόμο που φαντάζει ''ουτοπικός''...καθώς σ' ένα βιβλίο εσυνάντησα τη ρήση του σπουδαίου Γάλλου συγγραφέα  Αντρέ Μορουά πως :

<< Μια αιώνια αυταπάτη ή τουλάχιστον μια αυταπάτη που ξαναγιενιέται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή,βρίσκεται πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα >>.

Μα είναι στ' αλήθεια αποστάγματα του νου..τα λόγια που μοιράζομαι μαζί σας, που αυτός ο ίδιος μας ορίζει και μας κατευθύνει..ίσα πάντα στα θέλω μας τα εσωτερικά..
Αν τον αφήσουμε ανεξέλεγκτο το νου..θα παρασύρει χρόνων διδαχές...που για τη σωτηρία της ψυχής..και την απλή απόλαυση της ζωής..πάντα μας εμιλούσαν..Αν θέλεις μόδα νάν' το Καλοκαίρι σου..κι όχι αληθινό νάναι Καλοκαίρι..ένα Καλοκαίρι άνοιγμα ψυχής και νου..εεε τότε στα τυφλά τη ''μόδα'' της  τεχνητής και ψεύτικης καλοπέρασης..και της φτιαχτής της πολυτέλειας ακολούθα..Πολυτέλεια είναι για σένανε..μια παραλία όμορφη...και ήσυχη..που ο άνεμος αρμύρα να μυρίζει..

Ξαναφυτέψετε λοιπόν αγαπητοί και αγαπημένοι μου Καλοκαιράκι στην ψυχή σας...έτσι καθώς θα τρώτε υπαίθρια..ίσως και καθισμένοι εκεί..σε κάποιο ήσυχο παγκάκι..το παγωτάκι σας το δροσερό..να νιώσετε πως ξαναγίνατε πάλι μικρά παιδιά...Και ναι..και πάλι εγώ..η φίλη σας Σοφία.. θα σας το ανανεώσω σαν πέρυσι και φέτος τούτο τον Αύγουστο το ραντεβού..εκεί εις το βραχάκι μας..τόπο γνώριμο από παλιά και αγαπητό πολύ...Θα επιμένω και σε αυτό το ''ραντεβού''..εκεί στην άκρη που θα σκάει στα πόδια μου το κύμα..πως ίσως είναι ο μόνος τρόπος μας αυτός..στον εαυτό μας και στη φύση να ξανασυναντηθούμε..
Καλό μας μήνα Αύγουστο !!!
Φιλιά σε όλους.. από τον πανέμορφο βαθυγάλαζο Πατραϊκό..
η φίλη σας Σοφία.......

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
............................................................................................................

Υπέροχο μουσικό ταξίδι..γιατί πάντα συνηθίζω να λέω..πως τα ταξίδια του νου.. τα ακριβότερα ταξίδια..με τη μουσική του Γιώργου Ρήγου..και τις υπέροχες φωτογραφίες του Γιάννη Ρήγου..!!!!!!!!!!!
Ταξιδιάρικη μουσική...που δημιουργεί εικόνες και αν και σόλο μουσική...μας μιλάει με χίλια λόγια..
Με αγάπη για σας...
η φίλη σας Σοφία....

 

Της θάλασσας τα βράχια (Μουσική) - Sea rocks (Instrumental) 

..............................................................................................................