24 Ιουλίου 2016

Η σατραπεία - Κωνσταντίνος Καβάφης.



Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.


Κωνσταντίνος Καβάφης .
.............................................................................................................

«Τι ακριβά που με κόστιζαν εμένα οι μικρές μου πολυτέλειες. Για να τες αποκτήσω βγήκα απ’ την φυσική μου γραμμή κ’ έγινα ένας κυβερνητικός υπάλληλος (τι γελοίο), και ξοδιάζω και χάνω τόσες πολύτιμες ώρες την ημέρα (στες οποίες πρέπει να προστεθούν και οι ώρες καμάτου και χαυνώσεως που τες διαδέχονται). Τί ζημιά, τί ζημιά, τί προδοσία.» (Καβάφης)
.............................................................................................................


 Σκέψεις για της '' σατραπείας'' τα δώρα..
της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Τι ζημιά..τι προδοσία..τι ψέμμα ..τι κοροϊδία στον ίδιο σου τον εαυτό...να προσπαθείς μέσα από τη βόλεψη..μέσα απ' τη μιζέρια σου,μέσα από την υπερφίαλη την πίστη σου στα μεγάλα και τρανά..τον κόσμο σου να αλλάξεις..Να εγκλωβιστείς μέσα στη φτώχεια σου την καθημερινή...μες στη συνήθεια την ανόητη,που θαρρείς πως πολυτέλεια ζωής θα σου προσφέρει..κοιτώντας τη γυαλάδα τους και μοναχά..των ''δώρων'' που προσμένεις.Χάνεσαι και τρελλαίνεσαι αργά αλλά σταθερά..δεν την αντέχεις πια τη 
<< τη σατραπεία>>. Σε πνίγει αυτή..τίποτα δεν μπορεί να σου προσφέρει..Κι όμως πηγαίνεις και ξαναπηγαίνεις και ζητανιεύεις εις την πόρτα της ,γιατί να αρνηθείς αυτά που ελογάριασες εσύ πολύτιμα και ζηλευτά...δεν δύνασαι ..δεν έχεις πια τη δύναμη..είσαι ένα πιόνι της καθημερινής συνήθειας, που σούταξε ζωή ταχτοποιημένη ..βολεμένη...φανταχτερή και λαμπερή..με ψεύτικα ''φτιασίδια''..σαν έρμαιο να σέρνεσαι ξοπίσω τους..χάνοντας το αληθινό το νόημα..την ίδια την ουσία







Εποδοπάτησες τα θέλω τα πραγματικά της ίδιας της ιδιοσυγκρασίας σου..της ίδιας της ψυχής σου..για τα υποτιθέμενα μεγάλα και τρανά δώρα της σατραπείας..κι έτσι εκεί προσμένοντας ,καθημερινά αργοπεθαίνεις..γιατί πολλοί εθέλησαν και εκυνήγησαν της 
<< σατραπείας> >.τα δώρα..και ήρθαν αυτά κι όταν τα άνοιξες..αγκίδες εγεμίσανε τα χέρια τα δικά σου..Θλίβεσαι.. κλαις,χτυπιέσαι και αναμαλλιάζεσαι που απέτυχες και τούτη τη φορά..μα είναι που δεν αναλογίστηκες άνθρωπε απερίσκεπτε..πως χωρίς τα δώρα τα αληθινά ζωή δε γίνεται..κι ένα σαράκι θα γεννούνε μέσα σου  
<<της σατραπείας τα δώρα >>.

Σοφία Θεοδοσιάδη - Σκέψεις για της '' σατραπείας'' τα δώρα.
........................................................................................................... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου