9 Ιουλίου 2016

Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Μου έμαθαν από μικρό παιδί να σιγοτραγουδώ περήφανα...ένα τραγούδι όμορφο...που για το πλάνεμα..μιλούσε και μου δίδασκε...
<<Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα ...>> ..Και το τραγούδησα και το εμπέδωσα...και το ετήρησα...Και μ' άρεσε που ήμουνα ένα τόσο ταπεινό δεντρί...μα είχα τις δικές μου ρίζες...ήρθαν όμως τώρα χρόνια δύσβατα...που τόσο μου κλονίσαν το τραγούδι μου αυτό...Δεν ξέρω ..εμπερδεύτηκα αν έκανα καλά που διάλεξα ετούτο το τραγούδι ...ύμνο να τόχω μια ζωή...ενώ τριγύρω μου εγεννιότανε καινούρια αρχή και τάξη των πραγμάτων...

Σημαίες υψώθηκαν πολλές και με πανώ που έγραφαν και έλεγαν το χρήμα είναι αρχηγός...διαλαλούσαν την ''πραμάτεια τους''καταφερτζήδες και αρπαχτικά...πετώντας και πατώντας όνειρα των ''μικροσκοπικών'''..για τα μάτια τους.. των άλλων διαφορετικά σκεπτόμενων ανθρώπων...Επαρασύρθηκες θαρρώ κι εσύ και μπήκες στο χορό..εθέλησες τα βήματα αυτά του ''μπάλλου'''να χορέψεις...γιατί εφάνταξε στα μάτια σου όμορφος και πολύχρωμος ο κόσμος των ταλάντων...Αγωνιούσες σαν νέος που ήσουνα..και έχουνε τα νιάτα την ορμή στο αίμα τους...ορμή για την κατάχτηση του κόσμου γενικά...Συχνά ονειρευόσουνα πως ήσουν Δον- Κιχώτης πως θα άλλαζες τον κόσμο με τη φλόγα σου και τη σπινθηροβόλα σου ματιά...

Μα όσο τον κόσμο γύρναγες...και στα περβόλια του της γνώσης επαρπάταγες ...χιλιόμετρα διανύοντας πολλά..τόσο εσυναντούσες τα ''αρπαχτικά''που τις θεωρίες σου ανατρέπαν...Κι εσύ εκεί επέμενες και σιγοτραγουδούσες...δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα...και τα δώρα της ζωής τους τα ιλουστρασιόν και τα γυαλιστερά...να αποποιηθείς από πάνω σου..που σαν μια σκέψη ελκυστική ..το βράδυ σε επισκέπτονταν κρυφά και πονηρά...στην άκρη από το καθαρό το περιβόλι σου και να σε διαβρώσει προσπαθούσε...Και προχωρούσες και σιγοτραγούδαγες κι αρνιόσουνα τα φανταχτερά...τα όμορφα που υπόσχονταν παράδεισους επίγειους...και το πρωί εκαυχιόσουν..που άντεξες και άλλη μια βραδιά...τα φύλλα σου ολόδροσα και καθαρά να έχεις...
Τώρα κοιτάζεις γύρω σου...γεμάτη αδύναμη και ανθρώπινη αμφιβολία..μια αμφιβολία που το νου και την ευάλωτη καρδιά σου ταλανίζει...



Και σε ρωτάνε οι φωνές οι μέσα σου αν ντρέπεσαι που σκέψεις τόσο αταίριαστες στη ζήση τη δική σου την περήφανη ..αν πρέπουν ..αν ταιριάζουν...αν κολλούν...Μη ντρέπεσαι σου λέει μια φωνή...είσαι ένας άνθρωπος κι εσύ...με σάρκα και οστά...έχεις αδυναμίες αμέτρητες,όπως όλοι οι ανθρώποι...μολόγα τες ετούτες και αγάπα τες...και κοίταξε τριγύρω σου να δεις...πρέπει να αγοράσεις αντιστάσεις ακριβές...μέσα σε τούτο το ζεστό το Καλοκαίρι..Γύρω σου οι επίγειοι παράδεισοι είναι πραμάτεια αλλονών...αυτοί που με λεφτά μονάχα ακριβά πουλιούνται...Δεν είσαι δα και ο Θεός...νάχεις τη σκέψη σου υπεράνω όλων αυτών...ένας μικρούλης άνθρωπος που έχει αδυναμίες..

.Μα τι να κάνω τώρα εγώ για σένα που σου κόλλησε εκείνο το όμορφο τραγούδι, που σου μιλάει για τον κισσό..που δεν εβρήκε άλλον τρόπο για να ζει ...παρά να αναρριχάται ? Αφού σ' αρέσει νάσαι το δεντρί εσύ...κάνε πως δεν κατάλαβες..ίσως και να σου αρέσει...που απ' τη δική σου τη δροσιά...αντέχει αυτός σαν το παράσιτο..μέσα στη φύση και στο χρόνο...Άστον να σε κοιτάζει από ψηλά περήφανος..μέχρι να μπει στο ''δάσος''μέσα ο ξυλοκόπος..κι αν αποφασίσει για να κόψει το ''ψηλό δεντρί''...θα σωριαστεί με μιας κατάχαμα και ο ''κισσός''και μες στο χώμα και στη λάσπη θα κυλιέται...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη...
............................................................................................................ 

 Υπέροχοι στίχοι....θαυμάσιο τραγούδι ζωής...για τους θιασώτες της αληθινής ζωής...για τους υπέροχους φίλους μου...γι αυτούς που μπόρεσαν και αντιστάθηκαν...για το αγόρι που μου το έμαθε...για τον άντρα που με διαμόρφωσε ...που λάξευσε τις αδύναμες γωνίες μου...που καταλάβαινε τους ανθρώπους....

<< Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου, κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι.....>>

Γεώργιος Δροσίνης...



ΤΙ ΘΕΛΩ Βασίλης Παπακωνσταντίνου & ΧΟΡΩΔΙΑ ( Ντουέτο ) 

.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου