20 Αυγούστου 2016

Συνεπιβάτες σε ένα πλοίο της γραμμής.. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.



Συνεπιβάτες σε ένα πλοίο της γραμμής..που χρόνια τώρα δρομολόγια χαράζει..Εκεί επάνω στο κατάστρωμα συνάντησα πολλές φορές..συχνά κι απρόσμενα επιβάτες μιας διαδρομής..χαμένης για τους ίδιους.. μες στο πλήθος..Είναι στ' αλήθεια ένα συναίσθημα αλλόκοτο αυτό να συναντάς να συγχρωτίζεσαι ανθρώπους άγνωστους που στο ''κατάστρωμα'' βρεθήκανε μαζί σου...Εσένα δε σου άρεσαν ποτέ τα μακρινά ταξίδια...σου φέρναν ζάλη στο μυαλό...και πάντοτε σου άρεσαν οι μικρές οι αποδράσεις και οι εκδρομούλες..Αυτές που σε γεμίζανε εικόνες απλές ..που οι άλλοι δεν τις πρόσεχαν..μεγαλεπήβολα εσχεδιάζαν κι ενεργούσαν..

Πάντα ανέβαινες στο πλοίο το χαρούμενο ετούτο της γραμμής..πολλοί επαραξενεύονταν..ειρωνικά χαμόγελα σκορπούσαν στον αέρα..Κοιτάγανε με απορία που δεν τους έμοιαζες..ήταν περίεργο το πόσο οι άνθρωποι θέλουνε στα καλούπια τα δικά τους να σε βάλουν..Μα είναι απερίσκεπτοι οι άνθρωποι που στο κατάστρωμα ευρέθηκαν μαζί σου...Δεν αναρωτηθήκανε ποτέ...αν ήθελες μαζί τους στο ''παγκάκι '' να καθίσεις..Αυτοί παρατρεχάμενοι..απελπισμένοι και ασυνεπείς με τα δικά τους όνειρα ,ψάχνανε νόημα απ' τις ζωές των άλλων να απομυζήσουν.

Πόσο στ' αλήθεια ανομοιόμορφο φαντάζει το κατάστρωμα στο πλοίο της γραμμής...πόσες χαμένες και απροσάρμοστες μοιάζουνε οι ζωές.. Και ξαφνικά τις σκέψεις μου φωνές ..κραυγές τις διακόπτουν..Τρέχουν αλλαλιασμένοι άνθρωποι..καθώς''ποντίκια'' από μπρος του πέρασαν..κάτι σαν αρουραίοι..Μα δεν τρομάζω εγώ ποτέ στο θέαμα αυτό..ξέρω από μικρή πως οι ''αρουραίοι''στο σκότος και στα αμπάρια κατοικούν..Θα φύγουν σκέφτομαι σε λίγο και μέσα στις υγρές κρυψώνες τους θα μπουν για να κρυφτούν..Δεν το αντέχουνε το φως..γιατί είναι ''τυφλοπόντικες''αυτοί...μόνοι τους θα χαθούν..
Άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι και διαφορετικοί..εντάσσονται σε ομάδες ..σαν να επιζητούν διακαώς να μπουν σε ένα ''μαντρί''.Ακούς παράξενα τα λόγια στα αυτιά σου...Είρωνες ..αναζητητές..μιας μοναξιάς που τους κατέτρωγε..σε ξένα χέρια την εναποθέτουν..

Όχι δεν θέλω νάμαι ένα πρόβατο ή και αρνί..εις το κοπάδι το χαμένο αυτό..ούτε και ''αρουραίος'' να γενώ..σε αμπάρια να τρυπώνω..που τα αμολήσανε στο πλοίο το δικό μου..Το πλοίο μου είναι της χαράς...της αναζήτησης..των εικόνων και της έρευνας..μιας ζωής αλλιώτικης..που εσάς δε σας αρέσει..γιατί δεν την καταλαβαίνετε..Ζητάτε να σταθώ μες στην καμπίνα σας...και να αποκοιμηθώ εκεί..τον εαυτό μου να τον χάσω..Μα εγώ χρόνια ολόκληρα δε βολεύομαι στο ''ξέφραγο'' το ανοιχτό και το βρεγμένο σας κατάστρωμα..δε θέλω απ' τη μιζέρια να ''βραχώ..'' Πάντα το πλοίο μου στις ανοιχτές τις θάλασσες ,πάντα το οδηγούσα...Δεν το εμπάταρα ποτέ...ούτε στα αμπάρια του ποτέ εκατοικούσα..

Μου άρεσε πάντα το φως..μα τα ''ποντίκια'' του αμπαριού..το φως δεν το αντέχουν..Άρα συγκάτοικος του ένοικου του αμπαριού..δεν επιλέγω για να γίνω..Αφήνω πάντα αυτούς που σαν τους ποντικούς εδιάλεξαν,αμπάρια πλοίου νάχουν κατοικία..εκεί και να θαλασσοπνίγονται...γιατί εδιάλεξαν κοπάδι ποντικών...για φίλους τους να έχουν..Γέμισε ο κόσμος μάγκες και κουτσόμαγκες..που έπαψαν το θάρρος νάχουνε στα μάτια να κοιτάζουν..Γεμίζουνε την άδεια τους ζωή,γεμίζοντας με τα άδεια τους τα σχέδια..που επάνω στο κατάστρωμα το ξένο σχεδιάζουν..

Γελώ και μειδιώ μέσα μου τρανταχτά..όχι ..ούτε αυτό το γέλιο μου δεν θέλω να σας το χαρίζω..Είστε ανάξιοι συνεπιβάτες καταστρώματος..όσοι με τη φτώχεια του μυαλού..συνεπιβάτες μου θαρρείτε εσείς πως είστε..και σαν παρατρεχάμενοι ψάχνετε συμμαχίες...μέσα στ' αμπάρια αυτού του πλοίου της γραμμής..
Γελώ και μειδιώ συχνά..επάνω εις το πλοίο αυτό του ταξιδιού..που εκίνησα στης Γης τα μονοπάτια για να κάνω...
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................

 Μοναδικός Νίκος Παπάζογλου !!!
Σε καινούρια βάρκα μπήκα.....


Σε καινούρια βάρκα μπήκα-Νίκος Παπάζογλου (Παραδοσιακό)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου