8 Αυγούστου 2016

Τάχα τα σπίτια να γερνούν μαζί με τους ανθρώπους ?- της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Κάποτε πίστευα σαν ήμουν νια.. πως και τα σπίτια πάντοτε γερνούν μαζί με τους ανθρώπους τους..Τώρα..εδώ και χρόνια πια.. έπαψα για να το πιστεύω..Οι άνθρωποι γερνούν και φεύγουνε..και τα σπίτια απλά παλιώνουν...Χάνουν τα χρώματα που απορρόφαγαν χρόνια πολλά.. .από τους πρώτους τους νοικοκυραίους...Χρώματα..γέλια και φωνές...ήχοι χαρούμενοι...και γελαστοί..πρόσωπα ροδοκόκκινα παιδιών...τρεξίματα και γέλια και χαχανητά...ζωή ολάκερη ζωντάνια...λυμένη σαν μια κόκκινη κλωστή...στο χρόνο να αιωρείται αφημένη...

Κι έπειτα ..σαν να μη πέρασε μια μέρα μοναχά ..αλλάζουν χρώματα οι τοίχοι οι εξωτερικοί ..χάνονται οι ώχρες οι παλιές...χάνονται και τα χρώματα και οι οσμές..που μέσα σ' αυτά εκατοικούσαν..καινούριοι άνθρωποι..καινούρια χρώματα τα κατοικούνε...Άλλες φωνές...μη γνώριμες...άγνωστες στα δικά σου τα αυτιά...όχι δεν είναι οι παιδικές φωνές που αγάπησες...δεν είν' το κλάμα και το γέλιο, που στα αυτιά σου αντηχεί το γνώριμο...

Τώρα κάνεις προσπάθεια τους ήχους να αναγνωρίσεις.. κάπου εκεί στο θάμνο πίσω της αυλής..που λεβάντα ακόμα σου μυρίζει..Εκεί στην άκρη της αυλής...στο θάμνο που λεβάντα αναβλύζει..εκεί σαν μία ζωγραφιά...μια φατσούλα γνώριμη απόψε μοιάζει να σου γνέφει...Παράξενο παιχνίδι παίζουνε τα μάτια σου με σένανε..θαρρείς πως είναι το μικρό το κοριτσάκι σου..ένα σγουρό μελαχροινό κατσαρομάλλικο...με μάτια αμυγδαλωτά...που όλο απορία σε κοιτάζουν..Πλησιάζεις μα δεν είναι αληθινή η οπτασία αυτή που βλέπεις..Μια άλλη φάτσα ετρύπωσε στο θάμνο σου από πίσω...δεν τη γνωρίζεις ..άγνωστη σου φάινεται και στης ψυχής τα δεδομένα...

Αλλάζουνε τα σπίτια χρώματα ..αλλάζουν και ενοίκους...Δεν έχουν άραγε μνήμη αυτά...σαν του νερού τη μνήμη ?Δύσκολη η απάντηση αυτή...δε σε αφήνει η ανάγκη να απαντήσεις...Είναι που συμβιβάστηκες και δέχτηκες να αλλάξεις χρώματα στην κάμαρα..που η ζωή σου έγινε ένα με αυτές τις   ώχρες ?  Είναι που αποφάσισες να κλείσεις τις σελίδες στο τετράδιο, μη τύχει και πίσω  σε γυρνάνε?.Δεν ξέρω τι είναι από όλα αυτά..Αυτό μονάχα ξέρω...απόψε δεν είναι γνώριμη η βραδιά..ξένη αντηχεί μέσα στα αυτιά και στην καρδιά σου...Μα όσο κι αν προσπαθείς να αφουγκραστείς τους ήχους που 'ρχονται απρόσμενα στ' αυτιά σου..τόσο αυτοί και ξεμακραίνουνε ξανά..Θυμήθηκα όμως και εσκέφτηκα απόψε καθώς επεριδιάβαινα γύρω απ' των αναμνήσεων τους τοίχους...θυμήθηκα και παρηγορήθηκα συνάμα ξαφνικά..πως
 << οι πέτρες σώζονται όταν από το χώμα σηκωθούν και με λάσπη χτιστούν..κι όταν επάνω τους το πνεύμα χαραχτεί>> 
( Ασκητική του Καζαντζάκη.)

Και ναι θαρρώ πως τις ''πέτρες '' μου τις έχτισα βαθιά μες στην καρδιά μου...και χάραξα επάνω τους το πνεύμα της ''ψυχής'' μου..Είναι εδώ τριγύρω μου οι ήχοι μου οι γνώριμοι..όσο κι αν κατοικήθηκαν τα σπίτια τα παλιά..από καινούριους πια ενοίκους ..που νέους ήχους μα και χρώματα χαρούμενα ξανά..επάνω εις της μνήμης τους τους τοίχους θα αφήσουν...



Να σκύψεις πρέπει απόψε μέσα σου βαθιά...να αναρωτηθείς...να προσκυνήσεις τα παλιά...να τα αποχαιρετήσεις...Ψιθύρισε για άλλη μια φορά στον εαυτό σου δυνατά..μήπως και το ακούσει.. πως οι συντεταγμένες μες στην πόλη σου...ήταν η αγάπη σου που αποχωρίστηκες εδώ και τόσα χρόνια ..καθώς και εσύ η ίδια...Επροσδιόριζες το γεωγραφικό σου μήκος και το πλάτος σου επάνω σε αυτές τις νοητές γραμμές..που την ψυχή σου.. στην αγάπη του σπιτιού σου οδηγούσαν..

Ποτέ ξανά δε θάναι όπως πριν..ποτέ ξανά τα χρώματα δε θα βαφτούνε ίδια..Παλιώνουνε τα σπίτια απλά..και οι άνθρωποι γερνάνε..Τώρα μέσα τους μένουνε και κατοικούν τα χρώματα ,τα αρώματα και οι μυρωδιές που πότισαν ολόκληρες ζωές.. Μένουν εκεί να τα κοιτούν...μια πόρτα τους να ανοίξει να τους γνέψει..ένα χαμόγελο γνωστό να 'ρθει και να καθήσει..στο μάγουλο που πάγωσε στη χαρακιά του χρόνου...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................

 Είχε αυλή που ευώδιαζε ασβέστη
κι ήταν γλυκιά σαν το μέλι η χαρουπιά.
Κι ήσουν κι εσύ ξαφνικά "Χριστός Ανέστη"
κι ήσουν κι εσύ που δε θα ξανάβρω πια.....



                      ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ ΣΠΙΤΙ ΠΑΛΙΟ 

..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου