7 Αυγούστου 2016

Άγγελε, φίλε μου.- Αλμπέρ Καμύ..

 Ο Καμύ όμως δεν ήταν μόνο ένας μεγάλος λογοτέχνης. Ο βιογράφος Olivier Todd σκιαγραφεί έναν άνθρωπο που ξέρει να χαίρεται την ζωή του. Κάνει λόγο για έναν άνδρα που απολαμβάνει το καλό κρασί, το καλό φαγητό και τις ωραίες γυναίκες. Τα γούστα του είναι απλά: λατρεύει τον Δον Ζουάν και τα κουαρτέτα του Μπετόβεν, ενώ όταν του αναφέρουν την Αλγερία τα πράσινα μάτια του σκοτεινιάζουν. 

Το 1959 ο Καμύ επιστρέφει στην Ελλάδα για Τρίτη φορά. Αποφασίζει να ταξιδέψει στο ελληνικά νησιά με το σκάφος του φίλου του Michel Gallimard. Παίρνει μαζί του ένα νεαρό έλληνα ζωγράφο, τον Μάριο Πράσινο, στον οποίο ζητά να ζωγραφίζει κάθε ελληνικό νησί το οποίο επισκέπτονται, ενώ ο ίδιος γράφει συνεχώς κάτω από τον λευκό ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού. Ήταν το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής του. Ένα πρωί ο Καμύ φτάνει στην Λέσβο. Ερωτεύεται το νησί με την πρώτη ματιά και αποτυπώνει τα συναισθήματα του σε ένα γράμμα που στέλνει στον φίλο του Άγγελο Κατακουζηνό:

 «Άγγελε, φίλε μου. Ανακάλυψα το μέρος στο οποίο θέλω να ζήσω. Πρόκειται για ένα πανέμορφο νησί, σχεδόν αρσενικό θα έλεγα. Θέλω να ζήσω εκεί, δίπλα στην θάλασσα, ατενίζοντας τα κύματα του Αιγαίου, αυτά τα κύματα που κουβαλούν επάνω τους τα αρώματα της πατρίδας μου, της Αλγερίας. Έχω ήδη εντοπίσει ένα μικρό σπίτι κοντά στην θάλασσα από το ποίο θα μπορώ να αποχαιρετώ τον ήλιο που δύει πάνω από το Αιγαίο, και ίσως έτσι καταφέρω να συνηθίσω την ιδέα του αποχωρισμού. Μπορώ να με φανταστώ πάνω σε μία μικρή βάρκα, να ταξιδεύω σαν τρελός μέσα στα κύματα. Όμως αγαπητέ μου φίλε, δεν με μάγεψε μόνο η ομορφιά του νησιού, αλλά και η ομορφιά των κατοίκων του. Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους που από μακριά φαίνονται στεγνοί, όπως τα δέντρα της ελιάς που καλλιεργούν, αλλά αν τους παρατηρήσεις από κοντά είναι γεμάτοι πλούσιους φυσικούς χυμούς, και λάμπουν, όπως λάμπει το ασήμι στα φύλλα των ελαιόδεντρων.»

 Ο Καμύ δεν κατάφερε ποτέ να επιστρέψει στην Λέσβο. Πέντε μήνες μετά από αυτό το ταξίδι του στην Ελλάδα, στις 4 Ιανουαρίου του 1960, πεθαίνει σε τροχαίο στη νότιο Γαλλία. Στο αυτοκίνητο που οδηγούσε χάνει τη ζωή του και ο φίλος του Michel Gallimard, ο ιδιοκτήτης του σκάφους με το οποίο ο Καμύ είχε ανακαλύψει τον ουτοπικό του παράδεισο στην γη. Ήταν μόνο 46 χρονών. 
.............................................................................................................

To ομορφότερο από όλα για τον άνθρωπο είναι να νιώθει βαθιά..να αισθάνεται..να επιλέγει...να κάνει όνειρα...όνειρα για τη ζωή που είναι τόσο απρόβλεπτη..μα και τόσο συναρπαστική γι αυτούς που τη ρουφούν καθημερινά με βλέμμα γεμάτο πάθος...Ίσως πολλάκις να μην προλαβαίνουμε να αγγίξουμε το ''νησί της ουτοπίας ''μας...μα άξίζει θαρρώ τον κόπο που το πλησιάσαμε και  το φέραμε τόσο σιμά..μες στους θαλάμους του μυαλού μας...εκεί στους σκοτεινούς θαλάμους που γέμισαν από το όνειρο με άπλετο φως...

Μαγεία και όνειρο που δεν πρόλαβε να γίνει πραγματικότητα και για τον σπουδαίο Αλμπέρ Καμύ..καθώς η ζωή είχε άλλα σχέδια για τον ίδιο..Τον πήρε μακριά της..πέρα στη χώρα των αγγέλων...των αγγέλων που κατέβηκαν για λίγο στη Γη..μα αφήσανε τη σφραγίδα τους με την μοναδική γραφή τους...Κι εδώ ίσως να θυμηθούμε τη ρήση του Καζαντζάκη και να αναρωτηθούμε :
 << Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε ? >> .
Μια ρήση που σας την μετέτρεψα σε ερώτημα...ένα ερώτημα αναπάντητο για μένανε..Τι προλαβαίνουμε από αυτά που ονειρευτήκαμε άραγε...? Και πόσες γεύσεις πήραμε μαζί μας για το αέναο ταξίδι ?Είναι Καλοκαίρι και τα ασημένια τα νερά της θάλασσας του Αιγαίου μας με τα μοναδικά πετράδια της.. που είναι τα νησιά...αφήνουνε και σπρώχνουνε τον άνθρωπο να ταξιδέψει νοερά ..να χτίσει και να κατοικήσει σε νησιά..που ο νους του τα διψάει...Όπως και νάναι το παιχνίδι της ζωής...ακόμα και για όλους μας..τους βραβευμένους ή και όχι...είναι όμορφο και μοναδικό...και αρκεί που το επερπατήσαμε και που τα μάτια μας αντίκρυσαν τον ''ουτοπικό'' μας τον παράδεισο έστω και μια φορά..όπως του έλαχε και του ίδιου του Καμύ..

Σκέψεις για τον ''ουτοπικό παράδεισο'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου