Πως μου μιλάς για τα φιλιά καρδιά μου εσύ.. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη

 Πως μου μιλάς καρδιά μου εσύ εμένανε για ερωτικά φιλιά..φιλιά του έρωτα που γέμιζαν τον άνεμο με πάθος..αφού ποτέ σου έρωτα αληθινό δε γνώρισες..αφού εστέγνωσες εδώ και χρόνια ..παν πολλά από τότε..στεγνή πηγή κατάντησες..βουνού που πια στους βράχους του..έπαψε το νερό να τρέχει..να κυλά..χαθήκανε μες στα ξερόκλαδα τα χνάρια τ' αυλακιού μαζί μ' αυτά τα χνάρια της ψυχής σου..Κάθεσαι τώρα  και να αναλύσεις προσπαθείς..να μου εξηγήσεις τις αρρώστειες που φοβάσαι πως κολλάς ..αν το δικό σου στόμα το χαρίσεις εις το στόμα κάποιου άλλου..Μα η αρρώστεια σου είναι ήδη ''ανίατη''..έπαθες ''αφυδάτωση'' και να ποτίσεις την αφυδατωμένη σου ψυχή  και τη ''στεγνή '' δεν το μπορείς..Κι εγώ που τόσο στη ζωή μου.. έρωτες και αγάπες και φιλιά εγεύτηκα..δεν δύναμαι πια να σε συμβουλέψω...Ήθελα μόνο τούτα να σου πω...μήπως και καταλάβεις...

Άκου λοιπόν με προσοχή...
Και να μαζέψεις πες μου εσύ πως γίνεται..εσύ που δε λυπήθηκες.. και σκόρπισες απλόχερα ..πες μου πως γίνεται να πάρεις πίσω την αγάπη...Ζεστό ψωμί..που ο φούρνος''εξεφούρνισε'' πρωινό.. που σκόρπισε μοσχοβολιά στις γειτονιές του κόσμου.. η αγάπη σου καρδιά μου...Γυναίκα σε βαφτίσανε...να δίνεις πάντα εσύ και να σκορπάς..μέλι απ' την κηρύθρα σου..εργατική σαν μέλισσα..ποτέ να μη στερεύεις..Έρχονται μπρος μου καθημερινά..ανόητες και επιφανειακές..και υπερφίαλες..συχνά διαβάζω κάποιες ρήσεις..για το πιο διάσημο φιλί...που εγράψαν ψυχολόγοι...

Και ένα χαμόγελο έρχεται και κάθεται στα χείλη μου..ένα μειδίαμα ''ειρωνικό'' και περιπαιχτικό συνάμα...ένα χαμόγελο ανοησίας περισσής που ανθρώπων νους εσκέφθη...Γιατί πως να αξιολογήσεις εσύ ''ειδικέ'' το δικό μου το φιλί...που η καρδιά μου και η ψυχή αποτυπώσανε στα χείλη της αγάπης μου..Τι να καταλάβεις και να γράψεις τώρα εσύ...από το μέλι που η καρδιά μου έχει στάξει...Άσε τα φιλιά του καθενός..τα χείλη που αναζητούν... εκείνα μόνο ξέρουν και να το περιγράψουν..Χίλια κομμάτια γίνονται οι καρδιές...όταν μπορούν και σκύβουνε ..φιλιά για να τρυγήσουν...Τότε μιλούνε μόνο τα κορμιά...συγγράμματα εκείνα δε γνωρίζουν να διαβάζουν...

Είναι πολύ νωρίς αγάπη μου τη γεύση να μετρήσεις... Το δρόμο αυτόν δεν τον περπάτησες..και πως να αξιολογήσεις το άγγιγμα ετούτο των ψυχών που ενώνει το φιλί..το τρέμουλο που φέρνει στην καρδιά..όταν τα χείλη μου δεν μπόρεσες ποτέ σαν μεταξένιο χάδι  εσύ να πλησιάσεις.. να ακουμπήσεις...Είναι ''τροφή'' πανάκριβη του έρωτα ένα φιλί στο στόμα...Είναι ένα έδεσμα ξεχωριστό..θέλει gourmet μαγειρική..να ανακατέψεις μπόλικο συναίσθημα..να μην τσιγγουνευτείς καθόλου την αγάπη...Μα είναι πολύ νωρίς για σένα και για μένα αγάπη μου...που δεν τολμήσαμε ..που δεν τα καταφέραμε..σε μια απλησίαστη ''υψηλή'' μαγειρική...να επιδοθούμε...

Πάψε λοιπόν να μου πουλάς και να μου περιγράφεις το φιλί..σαν να 'ναι συνταγή μαγειρικής καθημερινή... Σου δίνει μια ελευθερία ο έρωτας ο αληθινός..σ' αφήνει να αυτοσχεδιάζεις..  να μαγεύεσαι..και το φιλί να δίνεις μ' έναν τρόπο που μονάχα εσύ τον ξέρεις...Τροφή ψυχής και έρωτα...και τους ''νεκρούς'' τους κάνει να ριγούν..και τους ''νεκρούς''.. των βαθιά..των αληθινά..των δίχως όρια ερωτευμένων το φιλί..κι αυτούς τους ανασταίνει..
Σταμάτα λοιπόν αγάπη μου..τόσο να το αναλύεις..γιατί τη χάνεις την τρικυμία.. που φέρνει η γεύση του φιλιού...εκείνη τη μοναδική στιγμή..όπως μας λέει πολύ σοφά..ο αγαπημένος μας Ελύτης ..εκεί μέσα στο ποίημα...εκεί.. μέσα εκεί ..στους υπέροχους τους στίχους..στων βράχων τη Μαρίνα ......
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη 
.............................................................................................................

Στίχοι:  

Κώστας Σκαρβέλης

Μουσική:  

Κώστας Σκαρβέλης

1.

Ρόζα Εσκενάζη

Γλυκό φιλί ..

Όταν είσαι μεθυσμένη, τότε πιο πολύ
σ’ αγαπάω και το θέλω το γλυκό φιλί.
Μου το δίνεις με ναζάκια και με πείσματα
πέφτεις μες στην αγκαλιά μου με τσακίσματα.

Εξηγιέσαι πολύ φίνα βρε μανούλα μου
με τα κόλπα σου μου παίρνεις την καρδούλα μου.
Έτσι θέλω να το πίνεις, πάντα να μεθάς
να 'ρχεσαι στην αγκαλιά μου και να με φιλάς.
.............................................................................................................
Ένα αγαπησιάρικο..πανέμορφο τραγούδι σε ήχους και βασισμένο  σε ακούσματα Μικρασιάτικα...παραδοσιακά...με την εκπληκτική Ρόζα Εσκενάζυ..με το υπέροχο βιολί του Δημήτρη Σέμση ή Σαλονικιού.....σε ένα άκουσμα για το φιλί ..το ερωτικό φιλί..όλο σκέρτσο και νάζι...αφιερωμένο σε όλους.. που νιώθουν βαθιά.. που αισθάνονται ..που ξέρουν να δίνουν στον έρωτα .. :
η φίλη σας Σοφία..

..............................................................................................................