Απόψε πάλι οι ''λύκοι'' θα ουρλιάζουνε.._ της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Απόψε πάλι οι ''λύκοι'' θα ουρλιάζουνε..( λες και εσταματήσανε ποτές..?)..κι όχι γιατί είναι Πανσέληνος και όλα είναι ωραία..ούτε κοιτάζοντας τον ουρανό..που ήρθε και εστάθηκε το ολόγιομο φεγγάρι.Κάτω απόψε οι ''λύκοι'' θα κοιτούν..κάτω θα 'χουν στραμμένο το βλέμμα τους οι λύκοι αυτοί..με υποψία θα  κοιτάζουνε τη Γη..Γιατί αυτοί είναι ''λύκοι'' αλλιώτικοι..έχουνε διαφορετική ταυτότητα..είναι από άλλη ''ράτσα'' και γενιά..και έχουν ''σεσημασμένο'' αριθμό..Είναι λύκοι- πολιτικοί- αρπαχτικά..τσανακογλύφτες συμφερόντων.. 

 Λένε πως απόψε..ετούτη τη βραδιά.. της 14ης του Νοέμβρη.. το φεγγάρι θα πλησιάσει από όλες τις άλλες τις φορές..( εδώ και   χρόνια πάνε 68 από τότε) ..τόσο πολύ κοντά στη Γη..που θα φαντάζει στα μάτια μας ακόμα πιο μεγάλο..θα 'ναι ακόμα και περισσότερο απ' τις άλλες τις φορές..πιο φωτεινό και λαμπερό..κι ύστερα πάλι από χρόνια πάλι πολλά ..ετούτο θα συμβεί...

Η φύση δουλεύει ακούραστα με τους δικούς της τους ρυθμούς..Μα..εγώ..που πάντα στέκομαι απέναντι και το κοιτώ..δεν ξέρω απόψε αν και το όνειρο θα γίνει πιο μεγάλο και πιο φωτεινό..και θα 'ρθει τον Πλανήτη μας μαζί μ' αυτό ..για να τον πλησιάσει..Δεν ξέρω πάλι απόψε αν το φεγγάρι μπορεί τον πόνο να απαλύνει των ανθρώπων.. Δεν ξέρω αν οι ''σαρκοβόροι'' λύκοι..που έπαψαν να κατοικούν εκεί ψηλά στον έναστρο ουρανό..και κατεβήκανε στη Γη..αν θα καταπιούν ..και θα ξεσκίσουν πάλι το όνειρο..καθώς ''ουρλιάζοντας'' θα βάζουνε καινούρια σχέδια..για παγκοσμιοποιήσεις..μοίρασμα εθνών..και μοίρασμα ψυχών..σε παραδείσους και κολάσεις κατα το δοκούν...των άναρθρων των ουρλιαχτών..και των πεινασμένων και αιμοδιψών κραυγών τους... 

Δεν το γνωρίζω αν η επιθυμία και η δύναμη να το κοιτάς..και να ελπίζεις..να παρακαλάς..και να νομίζεις πως σου τάζει..δεν ξέρω αν κατέβει πάλι απόψε χαμηλά στα όνειρά μας..δεν ξέρω αυτό αν φτάνει..Έρχονται και ξανάρχονται οι γέμισες αυτές..και το βλέμμα ψάχνει με αγωνία και θαυμάζει και κοιτά..΄και πάλι τα ολόγιομα φεγγάρια..Πόσες αλήθεια φορές δε μας τάξανε ουρανούς με άστρα φωτισμένους.. ..πόσες φορές αλήθεια αυτά τα ίδια δε μας γέλασαν ?
Μα εμείς.. πάντα θαμώνες της βραδιάς αδιάκοπα αυτής..που γίνονται πρόσωπα ολοφώτεινα γεμάτα τα φεγγάρια..πρόσωπα υπερδύναμα..πρόσωπα μάγισσας με ραβδί θαυματουργό..μάγισσες των ψυχών...πάντα θαμώνες μιας ελπίδας που μας τάζουνε..και που τόσο λίγο ..μια βραδιά μονάχα αυτή κρατεί..πάντα πιστοί να μένουμε..κοιτώντας μες στα σύννεφα να βγει ..ψηλά στους ουρανούς..Πόσο πολύ επενδύουμε στη νύχτα αυτή..στη νύχτα που σαν δίσκος πια χρυσός..υπόσχεται..ένα φεγγάρι αλλιώτικο..την προσδοκόμενη ευτυχία να μας φέρει..

Στεκόμαστε πάλι σιωπηλοί..λες και δεν βγαίνουν οι κατάλληλες οι λέξεις για να πούμε..Σιωπές που γίνονται εκκωφαντικές απόψε της σελήνης..κι έρχονται και μπερδεύονται απαλά με τις σιωπές τις τρυφερές της πεινασμένης γι αγάπη και ευτυχία ανέλπιστη ..της όμορφης ψυχής μας..

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................

				έβγα κυρά του φεγγαριού και κόρη της σελήνης.........

 

Σπύρος Πετρουλάκης - ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ - Σαββέρια Μαργιολά

..............................................................................................................