μα στο καινούριο ''παραμύθι'' μας τα χρήματα ήταν λιγοστά..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Ήταν λέει μια φορά κι έναν καιρό το κοριτσάκι με τα σπίρτα..Χριστούγεννα περίμενε αποβραδίς..και εκαθότανε στο αγιάζι εκεί..στην άκρια του δρόμου..Μα αυτό ήταν στο παραμύθι μια φορά..κι έναν καιρό πιο πριν..Μα τώρα είναι πάλι ένας καιρός..που η τεχνολογία προχώρησε..και φύγαμε από τη ζεστασιά που προέρχονταν από ένα κουτάκι σπίρτα..Έτσι φωνάζαν οι ντελάληδες και οι ''πραματευτάδες''κι όλη η πόλη άκουγε έτρεχε να αγοράσει..σόμπες να αγοράσει με ηλεκτρισμό..καλοριφέρ με αέριο..και πετρελαίου σόμπες..

Μα στο καινούριο ''παραμύθι'' μας τα χρήματα του αγοραστή ήταν λιγοστά..και κάθησε σε μια γωνιά..για να σκεφτεί..λύση να βρει..για να αγοράσει λίγη ζέστη..έμπαζε από παντού το αντίσκηνο..ήταν κομμένο και το ρεύμα..όσο για το αέριο..η Εταιρεία δεν περίμενε ..για ούτε μια μέρα..κατέβαζε την κάνουλα..και άφηνε το κρύο να τρυπώσει..Κι έτσι το κοριτσάκι με τα σπίρτα ..που πέθανε εδώ και χρόνια τώρα πια..έγινε άλλο κοριτσάκι και αγοράκι..που το εστήσανε στον ''τοίχο''μιας αυλής..και του εβάλανε λαμπιόνια μες στα μάτια..

Κι εκείνο εθαμπώθηκε..εθόλωσε..έτρεξε τα λαμπιόνια για να πιάσει..Και κάηκαν τα μάτια του από το φως..και γίναν δάκρυα καυτά..και εκυλάγανε σαν φωτάκια αναμμένα...Τα είδε ο ''φωτογράφος'' καθώς διάβαινε από κει..μέσα στης νύχτας το σκοτάδι..και έτρεξε από περιέργεια να δει..και να φωτογραφήσει το φαινόμενο..πως γίνεται λαμπιόνια να τρέχουνε..μέσα από τα μάτια των παιδιών.. Στάθηκε.. κοντοστάθηκε  και αποτύπωσε ..με τη φωτογραφική του μηχανή..το θέαμα μη χάσει..Την άλλη μέρα σαν ξημέρωσε.. εξαναπέρασε..τώρα ήταν μέρα και με το φως..όλα είχαν πλέον ξεδιαλύνει..Ναι..τώρα έβλεπε καθαρά..δεν ήτανε λαμπιόνια αυτά που ελαμπύριζαν..μα τα δάκρυα των παιδιών..που μετατρέπονταν σε ελπίδας φώτα και λαμπιόνια φωτεινά..και που παγώσανε στα μάτια από το κρύο..

Πάντα τα παραμύθια είναι όμορφα..μοιάζουν ρομαντικά..ακόμα κι αν μιλούν για δράκους και κακές..και άπονες νεράιδες..ακόμα και αν έχουνε στο τέλος τους ένα νεκρό..όπως εδώ..που βρήκαν το πρωί ξεπαγιασμένο στην άκρια του δρόμου..εκεί σε μια γωνιά.. το κοριτσάκι με τα σπίρτα..που θα μπορούσε να 'ναι και αγοράκι ξυπόλητο σε έναν καταυλισμό..σε έναν κόσμο που εγέμισε λαμπιόνια τις βιτρίνες... θα μένει το ερώτημα στα χείλη παγωμένο : Όμορφος κόσμος - Ηθικός - Αγγελικά πλασμένος ?

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................