<< Το πρόσωπο είναι τζάμι >>..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

<< Το πρόσωπο είναι τζάμι >> έλεγε ο αγαπημένος μου παππούς.. και ναι.. να έχεις πρόσωπο συμπλήρωνε ο λατρευτός μου ο πατέρας..Σαν κρύβεσαι πίσω από μάσκες..από κουκούλες..και τουρμπάνια ..τούλια και καμουφλάζ..κάτι κακό σκοπεύεις για να δώσεις παραπέρα...Θαρρείς πως έχεις δρόμο..χρόνο απεριόριστο κάθε φορά..και χαραμίζεσαι μες σε ''κρυψώνες'' της ψυχής σου..Ντύνεσαι ζώο..ψάρι..καρχαρίας..φώκια ή  τίγρης κι άγριο λιοντάρι..και βγαίνεις στην αρένα της ζωής..Θαρρείς πως είσαι ο πιο σοφός..και πως μπορείς ανθρώπους να νικήσεις με τη μάσκα σου την ''καρναβαλική'' καθώς γελοίος γίνεσαι και βλάκας της σοφίας...

Xαμένος κόσμος..σε διαδρόμους ψεύτικους ..παραπλανητικούς να τριγυρνά...Φοράς τη μάσκα αυτή που εδιάλεξες και βγαίνεις στο σεργιάνι της ζωής..Έχει χιλιάδες μάσκες τούτο εδώ το μαγαζί.. έχει πολύ πραμάτεια..Βρίσκεις μάσκα για σοβαροφανείς..μάσκα για ελαφρείς φελλούς.. που κλείνουνε συχνά τα άδεια τα μπουκάλια.. μάσκες για νοικύρηδες..μάσκες για θιασώτες τάχα του Θεού..που δόντια ..χαυλιόδοντες μες στις καρδιές τους έχουν φυτρωμένα.. Όλοι ψάχνουν το ταίρι τους να βρουν..και να τρυπώσουνε σε μια γωνιά αυτού του καφενέ..που λέγεται ζωή..για να γεμίσουν το εγώ και τη ζωή να την παλέψουν..

Είν' δύσκολο το τζάμι της ψυχής να το κοιτάς..είναι ευαίσθητα τα τζάμια- πρόσωπα και ευάλωτα στις καιρικές συνθήκες..Δεν την αντέχουνε την παγωνιά..ούτε και την απότομη τη ζέστη..δεν τις αντέχουνε τις χαρακιές..γίνονται κάδρα που καθόλου στους πολλούς δεν μας αρέσουν...Αγγελικός ο κόσμος.. μοιάζει ο μικρόκοσμος..που ο καθένας μας στήνει και ζωγραφίζει..μα η δυστυχία δεν είναι αγγελική..και σαν σαράκι τον μικρόκοσμο σκύβει και κατατρώγει..Η γύμνια της ζωής σου είναι φόρεμα καυτό ..τυραννικό..τις σάρκες σου αργά ..μα σταθερά ανθρωπέ μου ..τα βράδυα τα μοναχικά..τις γδέρνει και τις καταπίνει..

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη..
..............................................................................................................