Κι αν κάθε Μάρτη ξεκινάς μιαν Άνοιξη..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Κι αν κάθε Μάρτη ξεκινάς μιαν Άνοιξη εσύ για  να την συναντήσεις..κι αν κρύβεις τους Χειμώνες κάτω απ' το παλτό σου το χοντρό..έρχονται απροσκάλεστες οι θύμησες κρυφά να σου μιλήσουνε..για της ζωής σου εκείνες 'κει τις Άνοιξες που τις ''ερούφηξες'' σαν να 'ταν άρωμα από ροδοπέταλα..μίας του κήπου σου εκατόφυλλης  μικρής τριανταφυλλιάς..σαν να 'τανε λιβάδι καταπράσινο στρωμένο με καρδιάς ..κόκκινες παπαρούνες  ..Θαρρούσες..πως τα  λούλουδα που σου ταιριάζουνε για σένα.. θα 'χουνε πάντα αυτή τη διακριτική..τη γνώριμη σε σένα μυρωδιά.

Ποτέ σου δεν εστάθηκες στ' αγκάθια που σου τρύπαγαν τα χέρια σου..το 'ξερες πως τα ρόδα ευδοκιμούν σε κλωνάρια με αγκάθια.. Έκανες τα καλύτερα  ταξίδια σου μέσα απ' τα χρώματα.. που μόνος σου εζωγράφισες για Άνοιξες που ονειρεύτηκες και προσπαθούσες να τις πιάσεις..Αξίζει άλλωστε η διαδρομή προς τις  εικόνες της ...τις μουσικές της.. που στ' αυτιά σου έφεραν τα κελαηδήματά της...και κυρίως τα όνειρα που σου σχεδίαζε και ακόμα σχεδιάζει..κάθε που ερχεται να κάνει ''βίζιτα''εμπρός εις τα  σκαλιά σου..Τον κόσμο τον προχώρησαν πάντοτε οι αναζητητές και οι ονειροπόλοι...

Έρχονται και οι θύμησες που σου μηνάνε πάλι απ' την αρχή για Άνοιξες που χάθηκαν..ίσως γιατί τις φόρτωσες με προσδοκίες υπερβολικές και αβάσταχτες..συσωρευμένες σκέψεις και απαιτήσεις που δεν πρόλαβαν και οι ίδιες να σου δώσουν...Όποιος κι αν είναι ο τρόπος που την καρτεράς και της ζητάς για να 'ρθει μέσα σου η Άνοιξη..είναι εκείνη πρόθυμη μαζί με σε..για να σε ανταμείψει..αν έχτισες τα λούλουδα και το άρωμά της εντός σου...
Μη λυπηθείς αν δε σου δώσει το ''φιλί'' που πρόσμενες η Άνοιξη η κόρη η ανθισμένη...σου έστειλε τον άνεμο για να σε συναντήσει.

Πόσες αλήθεια είναι οι φορές που σε γελάσανε οι Άνοιξες..πόσες φορές σε λάθος μονοπάτια δε σε βγάλαν ? Μα εσύ  αμετανόητος οδοιπόρος της ζωής..έδιωχνες τα χορτάρια που τυλίγονταν στα πόδια σου..τα αγκάθια που σε τρύπαγαν τα έβγαζες με προσοχή..κι ας μάτωναν τα πόδια σου..πάλι και πάλι μες στος δάσος για τις Άνοιξες κινούσες..Είναι μεθυστικές οι μυρωδιές της κάθε μιας της Άνοιξης..μεθυστικές και της ζωής της ίδιας..Πως να τις αρνηθείς τις Άνοιξες..και πως την ίδια τη ζωή...Ενέσεις μες στο χρόνο είναι αυτές τονωτικές .. αδρεναλίνη σε ποσότητες εκρηκτικές και μείγματα από υλικά του έρωτα  πάντοτε καμωμένες..

Κείμενο- Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................