31 Μαΐου 2017

''άλογο κούρσας'' o καθείς..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Άλογο κούρσας μου 'λεγες..άτι λευκό και γρήγορο να γίνεις στη ζωή σου..ποιός ξέρει άραγε αν αντεξα..καθώς κρύος ιδρώτας μ' έλουζε στις ανηφόρες με τα γκέμια μου σφιχτά..ανάβαση κοιτούσα για να κάνω.. αν το κατόρθωσα..να γίνω ένα τέτοιο..μα και να παραμείνω..να σταθώ ..πολλά τα  κακοτράχαλα σοκάκια της ζωής..

 Ήμουνα νια ..αθώα και απροετοίμαστη..δεν είχα κάνει διόλου μια ''προπόνηση'' δεν είχα ιδέα από ''ιππασία'' απ' τα μικράτα μου..δεν ήμουν δα κι από μεγάλο τζάκι και γενιά..Μα έβλεπα τα άλογα στο φτωχικό το σταύλο σου πατέρα μου..κι ολημερίς μου έρχονταν ιδέες στο μυαλό μου..

Καβάλαγα φαντάζομουν εκείνη τη φοράδα τη λευκή..κι έτρεχα μες στους κάμπους σαν αγρίμι που ζητάει..να βρει..και να γνωρίσει εκειά τα σύνορα..να δει μέχρι που φτάνει ο ορίζοντας .. άλλα λημέρια να γνωρίσω..ανθρώπους να 'βρω μες σε μαγαζάκια του καφέ..γνώση για ν' αποχτήσω...δεν μου εφτάναν τα σχολειά.. ..γιατί όλο το παιχνίδι επαιζότανε μου έλεγες.. μέσα στα ''καφενεία''  της ζωής ..τα φτωχικά τα μαγαζάκια ήταν σχολειά..κάνανε πρακτική εξάσκηση στο νου..στη λογική τ' ανθρώπου... Μου  έδειξες.. μου έμαθες να καβαλάω το άλογο και να τραβάω τα γκέμια..μα είχε ''κουρσάρους'' τούτη η ζωή και καουμπόυ κρυμένους.. 

Προσπάθησα..είχα όπλο μου τα λόγια σου πατέρα μου με το θλιμμένο σου χαμόγελο.. που πάντα σε συνόδευε..γιατί νωρίς - νωρίς.. από μικρός ''σπουδασες'' τη ζωή.. Λιγόψυχοι και ''ανοργασμικοί'' σε μια παλέτα.. που σκιών ζωές να συμβολίζει.. άντρες..γυναίκες ελλειπείς..πολίτες έρμαια πάντα των ανικανοποίητων παθών τους..δρόμους ακολουθώντας όχι ευθείς..στήνανε φράγματα ..άλογα κούρσας δεν τα άντεχαν ποτές..δεν το αντέχαν στον τερματισμό..να βλέπουνε να κόβουν την κορδέλλα..Άλογο κούρσας..όπως ο καθείς..πέφτω..σηκώνομαι μπρος στ' αναχώματα..που ανεπαρκείς μας στήνουν......

''άλογο κούρσας'' -  Σοφία Θεοδοσιάδη...
..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου