4 Ιουλίου 2017

αξίζουνε τα ''μακροβούτια'' στα βαθιά - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.


Εσκέφτηκα.. πως έτσι είναι το πεπρωμένο στη ζωή..πρέπει να ''βυθιστείς''...χωρίς τη μάσκα και βατραχοπέδιλα..με τη γερή σου τη ματιά σου μοναχά..να ''βυθιστείς'' μες στην ομήγυρη και τους ανθρώπους να κοιτάξεις..Δεν ξέρω αν ακόμα τις ανάσες τις  βαθιές κι αν τα πνευμόνια σου ακόμα τις αντέχουν..να ψάχνεις πια καινούριες θάλασσες και για καινούριες παραλίες..

Μα δεν έχεις παράπονο θαρρώ...μες στο μεγάλο σου ταξίδι αυτό..που η σκούνα σου σου χάρισε..είδες ''βυθίστηκες'' πολλές  φορές..τώρα με τέχνη ανοίξου στο κολύμπι  σου..να τις δαμάσεις το μπορείς..τις ταραγμένες  θάλασσες  που απλώνονται εμπρός σου..έχεις βαρκάκι αβούλιαχτο στων χρόνων σου τις απρόσμενες τις φουσκοθαλασσιές..πως να αρνηθείς σινιάλο..λευκό του το μαντίλι...?

Μπορεί  οι ανάσες σου να γίνανε πιο λίγες και μικρές..μα αν δεν κλωτσήσεις με δύναμη και τέχνη τα νερά..τα κρύα ρεύματα που το κορμί σου περιβάλλουν..θα μείνεις για πάντα κάτω στο βυθό..εκεί ..απομεινάρι αζήτητο στο βάθος της απέραντης και της βαθιάς της θάλασσας ..που όλα τα καταπίνει.. και τα φυλάει σαν θησαυρό ..εκεί μέσα στους σκοτεινούς θαλάμους της και μέσα στις ανήλιαγες σπηλιές..αξίζουνε πάντα τα μακροβούτια στα βαθιά της να θυμάσαι......

Σοφία Θεοδοσιάδη
....................................................................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου