14 Ιουλίου 2017

''δε ζούνε σε κλουβιά οι ψυχές'' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.


Ζούσες στην αυταπάτη σου..ζόρι τρανό σου εφαινότανε...το πέπλο της καρδιάς σου να τραβήξεις ..και έτσι ξέσκεπος να βγείς..στον ήλιο που πλημμύρισε τούτο ξανά  το Καλοκαίρι..να βγεις..να περπατήσεις.. Μόν' επερπάταγες εκεί σε μονοπάτια δύσβατα..
κουκουλωμένος πάντοτε..άνθρωπος της σκιας λογίζοσουν..οι διαπεραστικές ακτίνες και οι φωτεινές..
εσένα σε φοβίζαν..

 Ανέβαλες ..ανέβαλες το σήμερα..το αύριο είχες αγκαλιά.. παρέα του εκοιμόσουν..Και έφυγε το αύριο..επέταξε ένα πρωί..λες κι ήταν διαβατάρικο πουλί..Έμεινες τώρα να κρατάς και να μετράς..τα τόσα σ' αγαπώ..που λαχταρούσες και δεν τόλμησες για να τα ψιθυρίσεις..ξεκρέμαστα κι αυτά...
 
Αμπαρωμένος στο αρρωστημένο σου εγώ..πλάνη της φαντασίας σου..στα χέρια σου πως κράταγες..εκείνα τα ''μικρά''..την αδελφή σου την ψυχή..δεν ελογάριασες στιγμή..πως οι ψυχές..πουλιά είναι  πετούμενα δε ζούνε σε κλουβιά..''διχτάτορας'' αν νόμισες ψυχών εσύ πως είσαι..ιχνηλατώντας τα αποτυπώματα της ίδιας σου ψυχής. .δε θα τ' αναγνωρίσεις..σε μια αιώρηση ανυπαρξίας κατοικούν.


 << δε ζούνε σε κλουβιά οι ψυχές >> 
           Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου