''ταξιδευτές''- ( Δοκίμιον λυρικόν)

 Εσυναπαντηθήκαμε..πάει καιρός..μη με ρωτάς πόσος πολύς.. εσύ βοριάς..και ο νοτιάς εγώ που φέρνει μαϊστράλια..σαλτάραμε στην ίδια βάρκα τη μικρή..σαλπάραμε με δυο κουπιά αδύναμα..νιάτων θαρρείς μια τόλμη μας..και μιας φλεγόμενης δάδας ζωής..την απεραντοσύνη οριζόντων..θαλασσών θαλασσοπόροι..πειρατές.. κατακτητές της ίδιας της μικρής..πεπερασμένης μας ζωής..  ''μαγειρευτές'' και γευσιγνώστες'' παθιασμένοι..Έτσι απλά..τυχαία συνάντηση μες στην αρένα της ζωής και στην ''ακτή''..για μια   στιγμή..βαθιά εκοιταχτήκαμε..εσύ κι εγώ..''ταξιδευτές''..σαν συνομώτες μίας επανάστασης..σαλτάραμε και εσαλπάραμε στην ίδια βάρκα τη μικρή..σε ένα μονάχα τρεχαντήρι..

Έμοιαζε το ταξίδι μαγικό..χωρίς πυξίδα και προορισμό επί χάρτου.. άγνωστα τα λιμάνια και οι ανέμηδες..άγνωστες και οι απέραντες οι θαλασσοδιαδρομές εκείνες της αγάπης..εκπλήξεις που εγίναν ψίθυροι συμπαντικοί..τραγούδι γίνανε αιωρούμενο μες σε λιμάνια ερωτευμένων..


Συνεπιβάτες..ταξιδιώτες φλογερής διαδρομής.. διάρκεια και χρόνο δε γροικά να λογαριάζει..η αντοχή..η δύναμη για το επίμονο εκείνο το ταξίδι μας..άλλοτε ανθεχτική σε πλούσια λιμάνια οδήγησε..και άλλοτε σε όρμους ξεχασμένους..μα είναι το ταξίδι που μετράει για τους ''ταξιδευτές''..η πρόκληση..η εμπειρία.. το άγνωστο το νου τους ιντριγκάρει..Δεν τις μετρούν στ' αμπάρια αυτά της βάρκας της μικρής..αποσκευές που εσυγκέντρωσαν στ' ''αμπάρια της ψυχής τους μοναχά..έτσι αποκαμωμένοι θριαμβευτές καπεταναίοι άλλοτε..κι άλλοτε ναυαγοί ..μετρώντας λάθη..πάθη.. αγκαλιές..επιτυχίες και ναυάγια..κοιτάζουνε τη δύση του ηλίου και της ψυχής τους... 

Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................