31 Αυγούστου 2017

'' σαν παρασόλια κόκκινα '' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Hellen Cottle - Red umbrella

Στο βλέμμα του αυγερινού..κοιτάζοντας το όνειρο που ολονυχτίς κρατούσα  αγκαλιά..το σφιχταγκάλιασα απ' το πρωί..γέμισα παρασόλια κόκκινα..χρώματα άλικα πυκνά και δυνατά..να το σκεπάσω μη και μου βραχεί..από το γκρίζο ουρανό τους..απειλές βροχής καταρρακτώδους εμηνούσε..αλεξιβρόχια με κραγιόνια εζωγράφισα..ψυχή κι αισθήματα να μείνουν ζωντανά.. 


 Θα απλώσω γύρω μου και πάνω μου..τον ουρανό μου θα γεμίσω..άλικες..ομπρέλλες θαν' τα λόγια σου στις συννεφιές του κόσμου..εφθινοπώριασε νωρίς..μικρύνανε οι ώρες..θα αιωρούμαι στου ουρανού  μου τον πολύχρωμο..τον πορφυρό το θόλο..έρωτας είν' για τη ζωή τρανός κι ας ασταμάτητα θαρρείς πως σιγοψιχαλίζει ..έρωτας άβρεχτος..ψηλός..στις κορυφές των σύννεφων που κυνηγούν σημύδες ιερές....

'' σαν παρασόλια κόκκινα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου