'' γλυκά επιστρέφουν ''.. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Δεν είν' φαντάσματα του νου οι αγαπημένες μας..οι λατρεμένες μας σκιές..οπτασίες που μας κατοικήσανε.. συναντηθήκαμε και συστηθήκαμε σφιχτά κι αληθινά..σαν ''κλασικά'' αγάλματα στηθήκανε εντός μας..Γλυκά επιστρέφουνε αποβραδίς..αόρατοι επισκέπτες οι νεκροί..τρυπώνουνε σαν κλέφτες τα μεσάνυχτα επάνω στα χαλάσματα..στην ησυχία των άδειων των αυλών.. αθρόιστα..μες στων κισσών τις φυλωσσιές..στων γιασεμιών τις μυρωδιές..που ανενόχλητα σκεπάζουνε τα στοιχισμένα..στου χρόνου τη μανία τα υπολείμματα..τα λιγοστά.. τα εναπομείναντα λιθάρια. 

Μένουνε έως το ξημέρωμα..κι εκείνη η λαλιά του αηδονιού..εκεί που ησυχάζουνε τα κτίρια τα παλιά και τα ερημωμένα..ύμνος θαρρείς βυζαντινός..ευχαριστία στον Πλάστη και Δημιουργό από τις ''συγχορδίες'' των πουλιών..πόσο χαράζει την ψυχή μου..πόσο τη μνήμη ταξιδεύει στα παλιά..στου χρόνου μου τις κρύπτες.. 

Ανάσες που έπαψαν ν' ακούγονται βαριά..χαμόγελα ..γέλια κελαρυστά που ακόμα τριγυρνούν στης αγριοαχλαδιάς τα άνθια ..και ως οι κλέφτες δεν αντέχουνε το φως..το κόβουν δρόμο και με βιάση εξαφανίζονται..μένουνε μέσα στη σιωπή οι τοίχοι οι  παλιοί..στο φως να αφεθούν ξανά..στης σιγαλιάς τη μοναξιά..Ισχνή η σιλουέτα της μένει εκεί πα στο χορταριασμένο το πλατύσκαλο.. σταυρώνει τα χεράκια της..ως έκαμε παλιά..τα απογεύματα που τέλειωνε απ' τον κάματο..κοιτάζει ένα τριγύρω λυπημένη..έμεινα λέει μοναχή..που πήγαν οι σκιές μου ? Κανείς δε θέλησε να μείνει εδώ..μέσα στα γιασεμιά μου...πρέπει να φύγω ..να βιαστώ..με περιμένει πια πολλή δουλειά..πρέπει να θρέψω τις ψυχές τους..

Ο αγέρας στα παραθυρόφυλλα στην πρωινή την ρέμβη και ένα θρόισμα αλλιώτικο εδιώξανε του νου μου τις σκιές..το άρωμα των γιασεμιών εστάλαξε..εγίνηκαν δροσοσταλιές οι σιλουέτες οι αραχνοϋφαντες στα πρόσωπα των ζωντανών..μα..η ζωή ξημέρωσε και πάλι βιαστική..το μερτικό της μου ζητούσε.......

'' γλυκά επιστρέφουν'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................