Όταν ο Ρίτσος θυμόταν στις Γειτονιές του Κόσμου......

 Όταν ο Ρίτσος θυμόταν στις Γειτονιές του Κόσμου:

Και τα παιδιά πέθαιναν στην πλατεία Ομόνοιας
σφίγγοντας ένα άδειο κονσερβοκούτι
κι οι μαυραγορίτες ταξίδευαν στις στέγες των τρένων
κι οι υπουργοί της Κατοχής χόντραιναν
κι οι ποιητές μάζευαν αποτσίγαρα στη μέση του δρόμου
αχ, έπρεπε να ζήσουμε- δεν ήταν βολετό ν' αφήσουμε στη
μέση τ' όνειρό μας και το τραγούδι μας. 

...ο Βρεττάκος του απαντούσε:

Αν σου λείψω μια νύχτα μην ανησυχήσεις
ως το άλλο πρωί,ως το άλλο βράδυ,ως την άλλη Κυριακή.
Εδώ κάπου θα βρίσκομαι σ' έναν άρρωστο δίπλα,
μ' ένα πικρό ραβδί θα ψάχνω να βρω μια πηγή,
πόρτα σε πόρτα θα γυρνώ μ' ένα ψωμί στη μασχάλη.
Έχε αναμμένη τη φωτιά πάντοτε,γιατί πάντοτε 
θα σου γυρίζω μουσκεμένος.Έχε ζεσταμένο
στα γόνατά σου ένα πουκάμισο κι έχε το νου σου
στην πόρτα και στη δημοσιά μην ακουστώ,γιατί,
δίχως λειψό αποφέγγαρο κι άστρι,κάθε φορά
από την άκρη θα 'ρχομαι του κόσμου.

από το βιβλίο : Το χαμένο Νόμπελ του Κώστα Αρκουδέα.
( επεξεργασία αποσπασμάτων- Σοφία Θεοδοσιάδη )
.............................................................................................................

σκέψεις........

Τότε που οι ποιητές ήταν άνθρωποι αληθινοί..
''επαναστάτες'' με την πένα τους και όχι μόνο..
ύψωναν τη φωνή τους με όποια συνέπεια.. 
και νοιάζονταν για τον άνθρωπο..
που η γενιά εκείνη μας έκανε περήφανους..
ήταν γνήσιοι..ταλαντούχοι..
δε χρειάζονταν να πιάνουν λυτούς και δεμένους 
για λίγη προβολή..ήταν αυτόφωτοι..
όχι πληρωτικοί που έλεγε και η γιαγιά μου..

Τώρα γέμισε η πλάση ποιητές μια χρήσεως..
που λούφαξαν..δεν ακούγεται κιχ..
μονάχα κάποιοι εναπομείναντες..
ελάχιστοι ρομαντικοί..που τείνουν να γίνουν γραφικοί..
Και είναι απορίας άξιον πως οι κανονικές φωνές 
γίνονται γραφικές..και τα συστημικά ''σούργελα''..
γίνονται κανονικές φωνές..
ήρθαν τα πάνω κάτω..κι έτσι μες στην κατάπτωση αυτή πορευόμαστε...
Η μυστική γραφή των σπουδαίων ποιητών παραμένει στο ημίφως..Δύσκολοι καιροί για τους αληθινούς..

η φίλη σας Σοφία.......
...............................................................................................................