26 Ιουνίου 2018

''στης ψυχής της τη λίμνη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Βουλιαγμένη στης ψυχής της τη λίμνη.
όμοιο λες σκουριασμένο σκαρί..
του βυθού τα θολά ανταριασμένα νερά της.. 
επαγώναν το  γυρτό της κορμί..
αναδυομένη εκρυβόταν συχνά..
στις πυκνές..αγκαθωτές τις βατιές 
που φυτρώναν μοναχές τους στις όχθες..
Αγκάθια είχαν κολλήσει 
χρόνια τώρα στο φουστάνι της..
μα για τα αγκάθια της ψυχής..
ούτε μιλιά δεν έβγαζε..
σκυφτή περνούσε τις κρυψώνες της..
άκουγε πότε - πότε και τα βράδια της..
τα μαυροπούλια που τα εχρωμάτιζε..
και θάρραγε τις κάργες για αηδόνια..
Μόνη..σκυφτή..ονειρευάμενη..
έχτιζε με πηλό τον ίσκιο της..
τα νιάτα τα χαμένα της..
άγαλμα λες..μες σε πλατεία ξεχασμένο..
μοναχική η κυρά Ρηνιώ..
κρυβότανε τα χρόνια της τα ύστερα..
την ανημπόρια της σκεφτόταν..
ένα παράπονο την έπιανε..
φιλάσθενο το σώμα της..
το πνεύμα κουρασμένο..
μονάχη..ξεχασμένη..
στης ψυχής της τα άβατα 
η έρμη επαρχία την κατάπινε..
φάντασμα λες και ξωτικό..
στα έρημα λαγκάδια..
τα όνειρα μετρούσε που τελεύανε..
στερεύαν οι ελπίδες..
τώρα κανένας απ' τον τόπο δεν επέρναγε..
σωπάσανε και τα βελάσματα..
σωπάσαν και οι γνώριμοι ανθρώποι..
Δυσκολευότανε να εξηγεί
στους άγνωρους περαστικούς.. 
πως κρύβει το..το βλέμμα το εντός..
σαν το μυρμήγκι μάζευε..
τροφές και εμπειρίες μιας ζωής..
να κυριέψει το ντουνιά..
να γίνει αρχοντοπούλα..
μα ήρθε η νεροποντή των γηρατειών..
τις αποθήκες της εσάρωσε..
αδειάσαν τα κελάρια της ψυχής της..

''στης ψυχής της τη λίμνη'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου