''στης ''άβυσσος'' τους δρόμους....

Τους ασυμβίβαστους αγάπησα..
και τους λερούς ξεπλένω..
τα παραμύθια σας της Χαλιμάς..
με οσφυακάμπτες ..δούλους κι υποτακτικούς..
ποτέ μου δεν ανάγνωσα..
τη ''μόρφωση'' το μόρφωμα δεν πήρα..
σε σκοτεινά συρτάρια παλαιά.. 
με τις αράχνες του μυαλού σας τα εφύλαξα..
γι αυτό και στις ανούσιες παρέες σας..
την ελευθερία μου δεν αλυσόδεσα..
γιουλάρι στο λαιμό ιντριγκαδόρικο
δε φόρεσα χρωματιστό..
σκυλάκι δεν εδήλωσα καννίς
τις πλαστικές σας τις τροφές να μασουλάω..
Οι φίλοι μου αλλόκοτη εμένα με  θαρρούν..
που στα γρανάζια των πολλών του συρφετού.. 
δεν μπαίνω.. δεν κρεμιέμαι..
καρφιά στο δρόμο μου καρφώνουν..
μου φορούν..
αγκάθια για μαγιάτικα στεφάνια. 
Λένε  για μένα οι γνωστοί..οι περαστικοί..
ασπούδαστη γυρνάω στα σοκάκια..
ποτές μου δεν εδιάβασα εκείνο το κεφάλαιο..
πως ντοκτορά δεν κάτεχα ποτές..
''Δημόσιες τις σχέσεις'' για να κάνω ..
Θαρρούν και ετικέτες τους κολλούν..
μονόχνωτους στην κολυμβήθρα τους βαφτίζουν..
σαν δε χωρούνε στο φουστάνι τους..
όταν ο λογισμός αδυνατεί.
τη διάφανη..και τον κοινό το νου..
τη σκέψη να συλλάβει...
Πίσω απ' τα χαμηλά..τα σκιερά..
στα θερμοκήπια του ''κήπου'' μου 
μ' αρέσει να δημιουργώ..μ' αρέσει να φυτεύω''..
και με το φως της μέρας μου
τα ανθισμένα μου ''παρτέρια'' να αγναντεύω..
Μου μήνυσαν πως είναι λέει ασύμφορο..
στις αγορές απούλητα..
τα αλλιώτικα τα λούλουδα απομένουν..
τα νυχτολούλουδα τα σπάνια..
τις νύχτες που φυτεύω..
μα εγώ τους απαντώ στα σιγανά..
οι μυρωδιές από τα ''βότανα''..
τα νυχτολούλουδα του κήπου μου..
ξεφεύγουνε απ' τις ''πρασιές'' ..
που οι φράξιες και οι οφθαλμοφανείς ..
οι καιροσκόποι..αδυνατούν να οσμιστούνε.. 
Φορούν καπέλα με φτερά..
βάζουνε και λουστρίνια παπουτσάκια..
μα είναι ανυποψίαστοι συχνά..
πως τα ''λουστρίνια '' τα γυαλιστερά
..είναι παπούτσια που γλυστράνε..
Αγαπάνε οι άνθρωποι απ' την αρχή.. 
το ..που γυαλίζει αυτό..
και λαμπερό φαντάζει..
μα μένει εκεί ξεσκέπαστο..
αν με του λόγου του πνευματικού..
φόρεμα δεν κατόρθωσε ..
τη γύμνια του κορμιού του να σκεπάσει..
από τις γειτονιές σας δεν περνώ..
στα ξεβαμμένα σας καϊκια δε σαλπάρω...

  ''στης ''άβυσσος'' τους δρόμους - Σοφία Θεοδοσιάδη
..................................................................................................