ΑΔΕΙΑΝΑ ΜΕΣΟΦΟΡΙΑ''

φωτο : από το διαδίκτυο

Ντύθηκαν οι μέρες πέπλο βαρύ
κύματα άγρια στων ανθρώπων την ακτή
σφυροκοπούν με φόβους τ' όνειρο
τη συντριβή του επί πίνακι γυρεύουν...
Όλοι τους τρέχουν όμοια τρελλοί
ξορκίζουν το εγωιστικό τους το παρόν
εκείνη επερπάταε μονάχη της αργά
με βήματα σταράτα..
τσακισμένη απ' τη γνώση της 
για το απρόβλεπτον..το αχανές..
ξεκούρδιστους αντίλαλους 
αργά δολοφονούσε..
θυμούς..φωνή για τη φωνή..
ουσία μηδενική.

Άνθρωποι γύρω σκεφτικοί
άνθρωποι άλλοι αδειανοί
με δανεικά τα μεταξένια μεσοφόρια τους..
με μπούκλες άλλοτε της τριανταφυλλιάς
κι άλλοτε στα μαλλιά τους
μιας πλάνης  το διακύβευμα αποζητούν..
στις σκοτεινές τους κάμαρες
λάτρεις των συνωμοσιών
ασπούδαστοι του αυτοπεριορισμού
στα παγωμένα βράδια τους
με ρόδον μαραμένον..ουχί αμάραντον
σκεπάζουνε τις παγωμένες τις ψυχές των.. 

Η πρόσθεση μηδενική..η αφαίρεση στα ύψη
τη σκέψη σου υποδόρεια απειλούν..
Μη λιμπιστείς τα μεταξένια μεοφόρια τ' αδειανά
σαν δεν υφάνθηκαν από γνήσιο μετάξι
κρύβουν παγίδες επικίνδυνες
τα μεσοφόρια που υφάνθηκαν σε αργαλειούς
με νάυλον στημόνια
πληγιάζουν επικίνδυνα το δέρμα σου
πομφόλυγες γιομίζει...
Οι κούφιοι άνθρωποι..
χέρσα λιβάδια άσπαρτα..
αγωνιούν επιφανειακά..
ανίκανοι να κοινωνήσουνε
της ιδίας τους ''μετάλλαξης''.

Η δύναμη της άρνησης 
εις της καρδίας σου ευελπιστεί την αντοχή..
μπλέκεται ανάμεσα..τους προσπερνά
στα αδειανά τους μεσοφόρια δε χωρεί
τη συντριβή του ονείρου σου
στα ψεύτικα μετάξια δεν τυλίγει...

''ΑΔΕΙΑΝΑ  ΜΕΣΟΦΟΡΙΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,