Ω..γλυκύ μου έαρ...της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 

<< Ω...ΓΛΥΚΎ ΜΟΥ ΈΑΡ>> - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.
 

Χτυπούν από νωρίς...πρωί- πρωί καμπάνες πένθιμες...για εσέ <<γλυκύ μου έαρ>....η προδοσία σου συντελέσθηκε...κείτεσαι πλέον νεκρός...Ο προδότης νεκρός από τύψεις κι αυτός...τούλαχε δύσκολη στο νου του επιλογή...Οδηγήθηκε μόνος του ?Τον οδήγησαν?Ποτέ κανείς δε θα το μάθει...Σήμερα και πάλι χτυπούν πένθιμα...<<αι γεννεαί πάσαι >>θρηνούν...Δεν το κατόρθωσες Χριστέ μου σε τάξη να τις βάλεις τις γεννεές...και θρηνούν και συνεχίζουν ανηλεώς το σφυροκόπημα σταυρούς κατασκευάζουν...και τους πουλούν '''ακριβά'''στου καθενός το μπόι λαξευμένους...Και το θέατρο του κόσμου συνεχίζεται...κι ο ''Άννας στέλνει στον Καϊάφα'' να βγάλει το '''φίδι από την τρύπα''( κοκορομάχοι πολιτικοί )...και ο Πόντιος Πιλάτος να δικάσει αποφασίζει - έναντι πάντα κέρδους και αμοιβής...( και σήμερα '''λάδωμα'''το λένε εις την Ελληνικήν)...και οι μάνες να οδύρονται...οι μόνες άμοιρες και αθώες...καθώς στα πόδια τους σωριάζονται οι '''γυιοί...της ανεργίας...και των ιδεών τους '''σκοτωμένοι'''...

Κι έτσι απλά και ήσυχα μα και συνταραχτικά...οδεύουμε και σήμερα '''πενθούντες'''και μιαν ανάσταση '''νεκρών'''των ιδεών μας των νεκρών...των ιδανικών μας των νεκρών...προσμένοντες...ευελπιστώντες να τις συναντήσουμε...όχι στους ουρανούς εκεί και στη Δευτέρα Παρουσία να αναστηθούμε...μα εδώ κάτω εις τη Γη...προσγειωμένοι την Ανάσταση της ιδέας του Χριστού...του λαμπερού ιδεολόγου και επαναστάτη...εδώ μπροστά μας να συντελεσθεί...κι ας κλαίει γοερά απόψε πάλι η Μαρία η μάνα του Χριστού...και η κάθε Μαρία της ζωής...της διπλανής της πόρτας...

Και ναι η ζωή και πάλι απόψε θα ταφεί προσωρινά και ναι <<Η ζωή εν Τάφω>>...μα οι θρηνούντες πάλι απόψε θε να στυλωθούν...και την καρδιά τους πάλι πέτρα να την κάνουν...να ατσαλωθούν...την πέτρα από τον Τάφο να σηκώσουν...κι έτσι η ζωή από τον Τάφο να ελευθερωθεί και γύρω μας και πάλι,,,ανάμεσά μας για να κατοικήσει...Είναι που είν' τα λόγια Του αξεπέραστα...είναι τα λόγια που τις συνειδήσεις μας τροφοδοτούν...ακόμα κι άρχοντες και βασιλιάδες εις τους θρόνους κι αν βρισκόμαστε...εκεί τη νύχτα της ντροπής και της προδοσίας και του αδειάσματος...επίσκεψη τυραννική.. μες στις ψυχές μας κατοικούν...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!
Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
............................................................................................................

...................................................................................

. 

<< Σήμερον κρεμάται επί ξύλου>>..μόνο σήμερα ?

Την κορύφωση του Θείου Δράματος με την αναπαράσταση του σταυρικού Μαρτυρίου του Ιησού Χριστού βιώνουν στην εκκλησία οι πιστοί την Μεγάλη Πέμπτη.
<< Σήμερον κρεμάται επί ξύλου>>...μια φράση δυνατή σαν σφαίρα που τρυπάει το νου τ' ανθρώπου...καθώς ακουμπάει τον άνθρωπο...τον κάθε άνθρωπο...το δράμα του Χριστού...που συνεχίζεται από τότε αδιαλλείπτως και μέχρι τις μέρες μας...
Και ναι <<κρεμάται...ο άνθρωπος ...και δεν ξέρω αν είναι απλά επί ξύλου...ή σε κάτι χειρότερο...αφού δεν είναι πλέον ένα μεμονωμένο περιστατικό για παραδειγματισμό και τιμωρία...αλλά << κρεμάται>>ο άνθρωπος...προς αφανισμό όλόκληρων λαών...στο βωμό του πολιτισμού και της ανάπτυξης...
Κάθε που κάποιος ως ένας άλλος επαναστάτης...καθώς επαναστάτης λογίζεται για την εποχή του ο Χριστός...κάθε ένας λοιπόν που  ''ύψώνει'' φωνή...μοιραία πρέπει να Σταυρωθεί.

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».

Λόγια σοφά...δυνατά...αναπάντεχα...διδαχτικά...μέσα στους ψαλμούς της Μ.Πέμπτης...και κάπου εκεί στη μέση των 12 αποψινών Ευαγγελίων που θα ακουστούν,,,θα προβάλλει ο   <<Εσταυρωμένος>> ...γεμίζοντας συγκίνηση..όσους βαθιά σκέφτονται τη θυσία που τελείται στο δράμα του Ενός...του Χριστού...μα και τη θυσία που καλείται ο καθείς να πραγματώσει μέσα του...αν θέλει να πορεύεται με αληθινή αγάπη προς τον άνθρωπο και τον συνάνθρωπό του.
Σήμερα ..κι ενώ το "" ράπισμα '''που κατεδέξατο ο Υιός της Παρθένου...καλούμαστε να σκεφτούμε με μεγάλη περισυλλογή...τα ραπίσματα τα καθημερινά...και τον εξευτελισμό που υπέστην ο Χριστός λίγο πριν τη Σταύρωσή Του...καθώς
έζησε τον απόλυτο εξευτελισμό αλλά και την χλεύη του πλήθους και των Ρωμαίων στρατιωτών (πορφύρα, αγκάθινο στεφάνι, και μαστίγωμα).Είναι ώρες βαθιάς κατάνυξης οι ώρες του Πάσχα...γιατί ο '''εξευτελισμός.. τα ραπίσματα και η Σταύρωση...τείνουν να γίνουν καθημερινά φαινόμενα κατά έναν διαφορετικό ίσως τρόπο..καθώς κάθε εποχή αλλάζει ''σταυρούς''.

Κείμενο και σκέψεις - Σοφία Θεοδοσιάδη- εκπαιδευτικός.
..............................................................................................................

.

Jesus Of Nazareth-Crucifixion "Ιησους-Η Σταυρωση" 

..................................................................................

Τον μυστικό Σου δείπνο Σου.. τον σκέφτομαι....

Πίνακας: Leonardo da Vinci.

Ο ήλιος τρύπωσε στο δωμάτιο και το φώτισε απλόχερα απ' άκρη σ' άκρη...ησυχία εκκωφαντική...μα εμένα ήχοι δυνατοί έρχονται και με βρίσκουν...τούτο το λιόγερμα...τούτο το δειλινό..που οι κάμπάνες χτυπούν ...και καλούν για τον Μυστικό τον Δείπνο...Ένα δείπνο αποφάσεων...ένα δείπνο διαπίστωσης...ένα δείπνο αγάπης ...μα που κάπου εκεί.. κρύβει και την προδοσία...κάπου εκεί φωλιάζει και η αμφισβήτηση...όλα κρυμμένα σ' ένα δείπνο μοναχά...σε καρδιές αλλιώτικες συγκεντρωμένες σ' ένα απλό τραπέζι..., σ' ενα τραπέζι που ο οικοδεσπότης την Αγάπη δίδαξε και σκόρπισε...και την ταπεινοσύνη και τώρα θα βιώσει την καταστροφή...από τους έξω κι από μέσα...Πόσο αλήθεια μας αφήσανε ...πόσο αλήθεια μας οδήγησαν να πλησιάσουμε στην αληθινή εικόνα των λεγόμενων ...του Θεοφώτιστου Χριστού ? 

Ποιός μπόρεσε τόση ταπεινοσύνη που κουβάλαγε στους ώμους του να τηνε νιώσει...να την μεταλάβει και να μην τολμήσει ...να μην διανοηθεί σε προδοσία να την μετατρέψει ? Μα ο Ιούδας πάντα μέσα μας καραδοκεί..είναι τύπος ελλειπής...αδύναμος...κι από διεργασίες δεν νογάει...δεν σκέφτεται ούτε καν και την καταστροφή...που μιας στιγμής ματαιοδοξία του ,μπορεί να προκαλέσει...Βραδιά περίσκεψης κι απόψε...αυτή που η ταπεινοσύνη του Χριστού... μα και η δεχτικότητα και η ανωτερότητα της σκέψης Του...και η προειδοποίηση γα την Προδοσία που θα υποστεί...είναι ασύλληπτα για τον κοινό μας νου..  όλους μας.. πέραν θρησκευτικών στενοτήτων και αγκυλώσεων...σε συναισθήματα και συμπεράσματα διδαχτικά πρέπει να παραπέμπει...διότι και  πάντα πρέπει να θυμόμαστε...και να αναλογιζόμαστε συχνά...που έρχονται στη ζωή στιγμές...που και:
<< οι έσχατοι έσονται πρώτοι >>.

 Τον μυστικό Σου δείπνο Σου.. τον σκέφτομαι -
Σοφία Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

 Την 1η Απριλίου του έτους 33 π.Χ. και ημέρα Τετάρτη και όχι Πέμπτη όπως μνημονεύεται στα εκκλησιαστικά κείμενα έλαβε χώρα ο Μυστικός Δείπνος, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Κόλιν Χάμφρις, υπάρχουν αντικρουόμενες αναφορές για τον Μυστικό Δείπνο στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά σε σχέση με αυτό του Ιωάννη, καθώς οι τρεις πρώτοι ιστόρησαν τα γεγονότα χρησιμοποιώντας παλαιότερο ημερολόγιο από το επίσημο εβραϊκό.

Ο καθηγητής υποστηρίζει επίσης ότι η σύλληψη του Ιησού, η ανάκριση και οι δίκες δεν έλαβαν χώρα σε μία μόνο νύχτα. 

Μυστικός Δείπνος";

Η λέξη μυστικός παράγεται από το "μύστης" και αυτό από το "μυώ". Άρα ο Δείπνος αυτός δεν έγινε κρυφά και απομονωμένα, αλλά για να αποκαλύψει, παρουσιάσει και διδάξει στους δώδεκα μαθητές Του ο Κύριος, ότι το μυστήριο της Σταυρικής Του Θυσίας ήδη έχει συντελεσθεί.

...............................................................................................................

Ο ύμνος της αγάπης.

Ελληνιστική κοινή. Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

Νεοελληνική. Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Αποστόλου Παύλου: Α’ Επιστολή προς Κορινθίους, (ιβ´ 27 – ιγ´ 13). Μφρ.: Νεοελληνική Μετάφραση[7] Ανάλυση Ο ύμνος αποτελεί μια έξαρση της αρετής της αγάπης, αναφέρεται ως η διαπρεπέστερη μεταξύ των χριστιανικών αρετών, και μπορεί να διαιρεθεί σε τέσσερα μέρη:

Στο πρώτο μέρος (στίχοι 13,1 έως 3 ) η αγάπη περιγράφεται ως στάση ζωής, σε σύγκριση με άλλες μορφές αρετών, πιο πλούσια από τα υλικά αγαθά, καθώς ο άνθρωπος όταν δεν έχει αγάπη, δεν έχει καμία ηθική αξία. Ειδικότερα, ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «αγάπη», η οποία εκφράζει το συνολικό δώρο του εαυτού μας στον άλλο, και όχι την σχεδόν ταυτόσημη λέξη «έρως», που περιλαμβάνει την ιδιοκτησία και την ολοκλήρωση.

Στο δεύτερο μέρος (στίχοι 13,3 έως 7 ) περιγράφει τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει και δεν επαίρεται. Δεν ασχημονεί, δεν ζητεί κάτι για τον εαυτό της, δεν παροξύνεται και δεν διαλογίζεται το κακό. Δεν χαίρεται την αδικία, χαίρεται την αλήθεια και πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει και πάντα υπομένει.
Το τρίτο μέρος (στίχοι 13,8 – 12 ), ο Απόστολος Παύλος εστιάζει στην αξία της αγάπης που είναι για πάντα, δεν τελειώνει ποτέ, σε σύγκριση με άλλα υλικά ή θεολογικά αγαθά που μπορούν να χαθούν ανά πάσα στιγμή μέχρι την αιώνια ευδαιμονία, δηλαδή τον παράδεισο.

Στον τελευταίο στίχο (στίχος 13.13 ), ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει, ότι σε σύγκριση με τις άλλες θεολογικές αρετές, όπως η πίστη, η ελπίδα και η φιλανθρωπία, η αγάπη ως αιώνια αρετή είναι ισχυρότερη και παντοτινή.

Πηγή:  el.wikipedia.org- Διακόνημα.
...............................................................................................................

Ποιήματα της Αγάπης -Μενέλαος Λουντέμης.

ΚΑΡΦΙΑ 

Ακούω τα πέταλα, ακούω τα καρφιά.
Γέμισαν οι νύχτες μου καρφιά
κι οι μέρες μου βελόνια.
Παντού ακούονται καρφιά
να καρφώνουν σταυρούς
να καρφώνουν κρεμάλες.

Με καρφιά είναι σπαρμένοι οι δρόμοι.
Καρφιά μου ‘στειλαν στα γενέθλιά μου
αντίς για λουλούδια γιορτινά.
Καρφιά γέμισαν το μαξιλάρι μου
αντίς για πούπουλα απαλά.

Καρφιά μπήξανε στα όνειρά μου
και στον τυραγνισμένο μου ύπνο.
Από άγρια σουβλερά καρφιά
κρέμονται κι οι μέρες μου
με σπάγκους από νερό.

Με τα ίδια καρφιά κάρφωσαν
κι όλους τους ανώνυμους της Ιστορίας
καθώς και τους διαλεχτούς της.

Απ΄ αυτά τα καρφιά κρέμασα κι εγώ
τους μαύρους μου εφιάλτες
και πήρα στον ώμο μου τη σκάλα
για να ξεκρεμάσω τους αθώους
και να καρφώσω τους ληστές.
.............................................................................................................

Από καρδιάς ευχαριστώ!!!...

..τα ακριβότερα και τα πολυτιμότερα τα δώρα γίνονται πάντα σιωπηλά...σεμνά ...αθόρυβα...είναι καταθέσεις της ψυχής...αλλά κυρίως γιατί είναι ατόφια κομμάτια ψυχής...άδολα και αφειδώλευτα δοσμένα...είναι γι αυτό που.. το ευχαριστώ δεν μπορεί να χωρέσει στις οριογραμμές των λέξεων...δεν μπορεί να στοιβαχτεί στις ''φυλακές'' του γραπτού λόγου...

Σας το λέω σιγανά και τρυφερά...με το απλό αυτό και διάφανο λουλούδι...
Από καρδιάς ευχαριστώ για τις ολόθερμες ευχές!!!

η φίλη σας Σοφία ... 
.............................................................................................................

                                               La comparcita
.............................................................................................................

Γεννήθηκα μιαν Άνοιξη ..26 του Απρίλη...

Πάει καιρός , πολύς καιρός ..που είναι το βλέμμα της ψυχής μου , που οδήγησε το χέρι μου...τούβαλε λέξεις μπρος στα δάχτυλα να ζωγραφίσει στο χαρτί ...να τις αποτυπώνει...σκέψεις που γίναν λόγος..
Όλες αυτές οι λέξεις,οι σειρές,τα γράμματα επάνω στα τετράδια,που έχω γεμίσει και που φύλαξα,έγιναν τα καλύτερα ταξίδια μου επάνω στις ημέρες μου.. σε τούτη τη ζωή..
Τα ναύλα της ζωής για τα ταξίδια μου αυτά,πάντα κοστίζανε πανάκριβα...γιατί ήταν ναύλα αυτά του νου...που έπρεπε η ψυχή να τα πληρώνει...
Μα όσο κι αν ήταν ναύλα ακριβά ετούτα της ψυχής...είναι αυτά που αποτύπωσαν την αλήθεια των συναισθημάτων μου  κι επέζησαν και μέσα μου στις χειμωνιές μα και στα καλοκαίρια ...στιγμές που εχαράχθηκαν βαθιά μες στην ψυχή μου...με λύτρωσαν οι λέξεις μου αυτές..και μ' ελευθέρωσαν συνάμα...κι εγίναν η πιο μεγάλη αποσκευή...αυτές που μόνες μου θυμίσαν ανθρώπους που συνάντησα...που εδιδάχθηκα που ερωτεύτηκα που έκλαψα και που αγάπησα βαθιά... 

  Έτσι πορεύτηκα ,ήσυχα ,απλά ,αθόρυβα ,τα μεγαλεία δεν τα έψαξα ,να μυρίσω μονάχα θέλησα και να γευτώ την ίδια τη ζωή...τους καρπούς της όλους να γευτώ και να τους δοκιμάσω...και όλα της τα αρώματα να τα φορώ κατάσαρκα..να με μεθούν ...στο πέρασμά τους να ονειρεύομαι ταξίδια μακρινά,μοναδικά, ξεχωριστά,αλλιώτικα... 

Όχι δεν κάνω απολογισμούς...δεν κλείνω ισολογισμούς τη μέρα τούτη την ξεχωριστή της γέννησής μου...που είναι η πιο τυχερή κάθε χρονιά,γιατί έρχεται.. για να μου θυμίζει όχι μονάχα πόσο έζησα...μα πως είμαι και φέτος εδώ και ζωντανή...ένα μικρό φτερό κι εγώ στον άνεμο μες στην αιωνιότητα..ετούτης της ζωής...που αέναα και συνεχώς πορεύεται και κύκλους ατελείωτους μπροστά στα μάτια των ανθρώπων κάνει...
Είμαι εδώ  και είμαι ζωντανή ...κι ας εμεγάλωσα και φέτος άλλον έναν ακόμη χρόνο πάλι...κι ελπίζω ,όχι στο αιώνιο ,μα στο παρόν και εις το μέλλον μου και στα μελλούμενα και συνεχίζω για να ζω.
Ίσως στο τέλεμα ετούτης δω της ημέρας...ένα ταξίδι πάλι θάχω ζήσει ενδοχωρικό..που θα με οδηγήσει στο ανέβασμα , ενός καινούριου τρένου της ψυχής και της καρδιάς μου...

Γεννήθηκα μιαν Άνοιξη  - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...................................................................................................................................................................

Σαν παλιό σινεμά..κινηματογραφική η ζωή του καθενός μας...
περνά σαν εικόνα και χάνεται στα βάθη εκεί του χρόνου....
Τι γρήγορα που περνούν οι Άνοιξες !!!
 
Άστα τα μαλλάκια σου......

     Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ’ άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.............        
..............................................................................................................

<< Η αιωνιότητα είναι ποιότητα >>...της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 Μας περιβάλλουν στον περίπατο ετούτο της ζωής μας που λέγεται ''ζωή'' άνθρωποι κι άνθρωποι,επιλεγμένοι άλλοτε από τους ίδιους μας τους εαυτούς...κι άλλοι που ξεπετάγονται εμπρός μας εντελώς τυχαία και απρόβλεπτα και αναγκαστικά πολλές φορές...κι έρχονται εκεί.. την καθημερινότητά μας να αναβαθμίσουν ή να την καταστρέψουν..

Αήτητος δεν είναι μες στα χρόνια του κανείς...πετάει συχνά στα σύννεφα κι άλλοτε πέφτει και σκοντάφτει και σωριάζεται με μιας και καταγής...Μα είναι αυτούσια δική μας η επιλογή...ωσάν περνούν τα χρόνια...κι αφού εμάθαμε στη βόλτα ετούτη τη μεγάλη μας ...συγχρόνως και μικρή επάνω εις τη Γη...κρασιά ωραία κόκκινα να διαλέγουμε...την ψυχή μας να δροσίζουν...και ζάλη μέσα της να φέρνουνε συχνά...είναι δική μας η επιλογή...ανθρώπους να αγαπάμε και να ξεχωρίζουμε...

Γιατί υπάρχουν πάντα και ξινά κρασιά ...καθώς ξινές ψυχές και άπιαστες τριγύρω μας...που το ποτήρι μας λερώνουν...Είναι η ποιότητα της ζωής μας.. τόσο αφηρημένη και άπιαστη έννοια συχνά...που λίγο απ' το ξινό κρασί να πιείς...αν δεν προσέξεις και ποσότητα μεγάλη καταπιείς...δηλητηρίαση του ''αίματος'' καρδοκεί στις φλέβες σου να τρέξει...
Δεν είναι τυχαίο που απεικάσματα ζωής αποσταγμένης.. μεγάλων ανθρώπων γύρω μας και ποιητών και συγγραφέων...μας κάνουν να σκεφτούμε απ' την αρχή...τι αξίζει να επιλέγεις στη ζωή σου τελικά...σαν θες τη διαχρονικότητα της σκέψης και του χαραχτήρα σου ,να μπορέσεις να κρατήσεις και να διαφυλάξεις...Ποτέ μου δεν την ξέχασα τη ρήση αυτή του Καζαντζάκη... 

 «Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό». 

Ψάξτε τους ...μη βαρεθείτε..τους ''ξεχωριστούς''.. αναζητήστε τους...υπάρχουν ,είναι ελάχιστοι ...μα υπάρχουν  και ας μπερδεύονται στο πλήθος γύρω σας...ξεχωρίστε τους...αν θέλετε μια θέση εσείς κι αυτοί...μες στην αιωνιότητα...σαν αεράκι δροσερό...να γυροφέρνετε ,στου χρόνου τα κιτάπια.

Η αιωνιότητα είναι ποιότητα - Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

..στην σταυρική πορεία, που καταλήγει στη Ζωηφόρο Ανάσταση.

" Ωσαννά ! " ο χαιρετιστήριος παιάνας στον αναμενόμενο Μεσσία, στον προσωπικό Σωτήρα. Η ανεπάρκειά μας Τον επιζητεί. Η ανελεύθερη ελευθερία μας Τον χρειάζεται.
" Ωσαννά! " με εύκολη μετατροπή σε " άρον, άρον, σταύρωσον! ". Και όμως υπάρχει η δυνατότητα της μη αναστροφής. Βρίσκεται στην αληθινή κοινωνία με τον προσωπικό Τριαδικό Θεό, στη διάβαση "δια της στενής πύλης", στη διακονία και όχι στην εξουσία, στην αγάπη και όχι στην εκμετάλλευση, στην ταπείνωση και όχι στην εγωπάθεια, στην υπεύθυνη διαχείριση της ελευθερίας και όχι στη βίωση της ασυδοσίας, στην σταυρική πορεία, που καταλήγει στη Ζωηφόρο Ανάσταση.
..............................................................................................................
 
Μ . Δ Ε Υ Τ Ε Ρ Α
" Ε Σ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Η Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α "

"Τη Αγία και Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ......... μνείαν ποιούμεθα του μακαρίουΙΩΣΗΦ του ΠΑΓΚΑΛΟΥ και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης και ξηρανθείσης ΣΥΚΗΣ."

Ο Ιωσήφ πρότυπο ελεύθερου προσώπου. "Τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα."(Οίκος από Συναξάρι ημέρας.) Δούλος εξωτερικά, ελεύθερος εσωτερικά. Η ψυχή του έμεινε ελεύθερη. Η σκέψη του εκινείτο ελεύθερα. Η καρδιά του παρέμεινε ελεύθερο πεδίο, ελεύθερη από πάθη και παντοειδείς αμαρτίες. Με το βλέμμα εστραμμένο στον Θεο έδωσε τη μάχη της αγνότητας και εξήλθε νικητής και τροπαιούχος. Αντιστάθηκε στις ηδονικές προκλήσεις, στην εφήμερη χαρά και κέρδισε "στέφος άφθαρτον."

Ο Ιωσήφ υπόδειγμα εκκλησιαστικού ήθους. Κατακτητής της εσωτερικής ελευθερίας.
Κι εμείς καλούμαστε να βαδίσουμε στα ίχνη του. Η βίωση της ασκητικής ορθόδοξης προοπτικής, σε συνδυασμό με την Μυστηριακή συμμετοχικότητα, σηματοδοτεί την απαλλαγή από την φιλαυτία και τις πολύμορφες εγωκεντρικές τάσεις και την εμπέδωση της προσφοράς και της θυσίας, της ισορροπίας και της υπαρξιακής ελευθερίας.

  Ελευθερία Α. Κλειδωνιάρη (Εκπαιδευτικός) 
...............................................................................................................

               Ιδού ο Νυμφίος έρχεται  -  Σταμάτης Σπανουδάκης.
..............................................................................................................

Της Πασχαλιάς - λυπητερές και μυρωδάτες μου λεβάντες...

Χρόνια υφαίνει μοναχή και ακούραστα τριγύρω μας η φύση...μια κουρελού...κι ένα χαλί...με χρώματα που η ίδια διάλεξε και ταίριαξε...την ομορφιά στα μάτια μας να απλώνει...Υφάδια ακριβά,πολύτιμα παρήγγειλε,απ' της Ανατολής...μα και της Δύσης της τα μέρη...Άσπρες και κατακίτρινες κλωστές μεταξωτές...να υφάνει μαργαρίτες...και μωβ και σικλαμέν και λεπτεπίλεπτες και διαλεχτές κλωστές...λεβάντες...στο υφάδι να προσθέσει...και το κεντίδι της αυτό εκυριάρχησε...ανάμεσα στα χρώματα τα άλλα ,γιατί θαρρείς η κουρελού και το χαλί,μοσχοβολιά σκορπούσε...Στεφάνια και γιορντάνια έπλεξε......ζωγράφισε...νύχτες ολάκαιρες εδούλευε ακούραστα...εσύ να το κοιτάς...να απορείς και να απολαμβάνεις...ανάσες πάντοτε βαθιές...να παίρνεις και τη ματιά σου από τα χρώματα...να μην μπορείς να στρέψεις...Κι ήρθε κι εσκέφτηκε μονάχη της...η κόρη ετούτη η πλουμιστή...που φύση την βαφτίσανε...κι έτσι πια συνηθίσαν οι άνθρωποι να την φωνάζουν...να τη λένε ...με το χαλί στους ώμους της...με μύρια λούλουδα και μυρωδιές και τούτη την ξεχωριστή και τη ''λυπητερή Εβδομάδα''...να γονατίσει μπρος στα πόδια Του μπροστά...Αυτού του Θεανθρώπου...που άντεξε ...κατάφερε...να αρνηθεί την ύπαρξη τη γήινη...και σε επίπεδα ανάτασης και Ανάστασης...του νου...της εσωτερικής μας της λιγοψυχιάς και της φοβίας των επίγειων ...που εμείς να αρνούμαστε να απαρνηθούμε ... ήρθε στα πόδια του μπροστά να τα εναποθέσει ευλαβικά...

Γιατί ..Αυτός ετόλμησε...αποφάσισε και αντιστάθηκε...και στο Σταυρό του ευθύς...και στη διαδρομή...που πισωγύρισμα δεν έχει...εκεί αποφάσισε ..να περπατήσει να διαβεί...μονάχος του...αψηφώντας μια για πάντα τον ανθρώπινο το φόβο... Κυριακή των Βαϊων σήμερα, σημείο εκκίνησης για την Μεγάλη  Εβδομάδα.. Μεγάλη και αποφαστική...για τα εσώψυχα του καθενός...που θα τολμήσει εκεί να σκύψει και να τα αφουγκραστεί...να μεταλάβει την ''αλήθεια '''μέσα του...να προσπαθήσει να εξαγνιστεί...όσο η ανθρώπινη η ύπαρξη και η αδυναμία της ψυχής του επιτρέπει και μπορεί...κι έτσι ταπεινά...κι αθόρυβα Ανάσταση και μέσα του να '''κοινωνήσει'''αν μπορεί...Πάντα είναι ο καιρός...για μια αληθινή ''μεταλαβιά''...ποτέ δεν είναι αργά... Πόσο στ' αλήθεια σήμερα στο νου μου τριγυρίζει η λέξη << Ωσαννά >>..από την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα...μα και πόσο αντηχεί λυπητερή και η κραυγή του κόσμου λιγάκι μόνο αργότερα <<Σταύρωσον..σταύρωσον Αυτόν >>..Κόσμος ''παράξενος'''κόσμος που όχλος γίνεται σε μια μόνο στιγμή...και τα καρφιά στις τσέπες του κρυμμένα σαν τα είχε...αρκεί μονάχα μια στιγμή...επάνω σου να τα καρφώσει...Ίσως νάναι η δική μας η σειρά...να αναλογιστούμε...και με περίσκεψη και στωϊκά..Ανάσταση να πρέπει να '''γευτούμε'''...
Καλή Μ.Εβδομάδα !!!

Της Πασχαλιάς..λυπητερές και μυρωδάτες μου λεβάντες..-της
  Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................