Πόσο ψηλά εκτοξεύονταν η σκέψη μου,
κοιτάζοντας τις δεκαετίες που άφησα στο διάβα μου,
ο παρελθών μου χρόνος εφάνταζε παρών
διέγραφε σαφέστατα τον μέλλοντα, όπου θα ακολουθούσε..
Πιστεύω...πως η πορεία μου για την ενηλικίωση ξεκίνησε
μέσα στις αίθουσες διδασκαλείας των σχολείων
που υπηρέτησα με πάθος
..ούτε μια μέρα..ούτε μια ώρα δε σπαταλήθηκε άσκοπα..
δεν πήγε στα χαμένα....
Κάθε στιγμή..κάθε λεπτό το ένιωθα πως κάνω κάτι σημαντικό
όσο κατάκοπη κι αν ήμουνα..όσο εξαντλημένη.
το επόμενο πρωί ανασυντάσσομουν,
στεκόμουνα στα πόδια μου πάλι και πάλι και ξανά ,
όταν αντίκρυζα τα βλέμματα των λιλιπούτειων μαθητών μου.
Η ζωή μου τροφοδούνταν με γνώσεις άπειρες,σαν έκλεβα
από κείνη τη μαγική φρεσκάδα που κρύβουνε τα νιάτα..
Είν' μαγικό το αλισβερίσι ''του δούναι και λαβείν''..
όμοιό του άλλο δεν υπάρχει..
Το πίστευα ακράδαντα............
πάντα τα παιδιά είναι η δεύτερη ευκαιρία μας
για να βρεθούμε στο λιβάδι της αγάπης..
μόνο με την αγάπη κλείνει ο κύκλος μας..
μόνο μέσα από την αγάπη.
Μέσα από το τηλεσκόπιο της μνήμης μου
γλυκεία πηγάζουν τα θυμιάματα του απολογισμού
Βλέπω καθαρά πως ο πολικός αστέρας μου
εκατοικούσε μέσα στην ψυχή μου..
Ήταν εκείνο της αγάπης το φως που εκαθοδηγούσε
της ψυχής μου τα σκοτάδια !
↬ μνήμης μου θυμιάματα ↫ Δοκίμιον Λυρικόν
Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
.png)
