Σ' ένα παιχνίδι μάταιο και γελοίο
ένα βαθύ αποτύπωμα
κι ασήμαντο για τους πολλούς συνάμα
μόλις φανούν οι πρώτες μαύρες τύψεις
χαμένος, όλος, μέσ᾿ στις αναμνήσεις,
εν σκιαγράφημα βαμμένο εις τον καμβά
ετόλμαες ν' αφήσεις...............
Κι αν μερικοί θελήσανε να σε αλλάξουνε
να σβήσουνε τα ζωηρά τα χρώματά σου
λίγη μαγεία χάρισέ τους
από το δικό σου τον Παράδεισο
τι κι αν ο χρόνος άφησε
σημάδια πάνω σου ανεξίτηλα
μέσα απ' το θλιμμένο βλέμμα σου
να πλάσεις αρμονία....
γιατί δεν πρόλαβες........
ανταύγειες μοναχά επρόλαβες να ζήσεις.
# βαμμένος καμβάς# - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,