25 Σεπτεμβρίου 2024

# έχει δυο κήπους η ψυχή #



 

 

 

Δυο κήποι κατοικούνε στην ψυχή
ο ένας είν' γιομάτος με αγκάθια
ο άλλος είν' γιομάτος λούλουδα π' ανθούν
την αρμονία της φύσης να ισορροπεί
την εμορφάδα να χαρίζει..
τους κήπους μους τους δυο τους αγαπώ
κανέναν στη ζωή δεν ξεχωρίζω
ο ένας πόνο με κερνά
αυτός με τα αγκάθια που συνάντησα
σε κακοτράχαλους γκρεμνούς
κι ο άλλος την ευωδία μου σκορπά
στην κάμαρη τη θαλερή που κατοικώ.
Έχει δυο όψεις η ζωή μας η μικρή
γι αυτό την αγαπώ δεν την αρνιέμαι
είν' στοιχείο της ζωής η χαρμολύπη
δεν ήρθα άσκοπα στον κόσμο αυτό
λαμπάδα καίει μέσα μου νυχθημερόν
η μεταμέλεια σημείον μιας καμπής
τον κόσμο να αγγίξω.

 # έχει δυο κήπους η ψυχή #

 σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

14 Σεπτεμβρίου 2024

# διαδρομές μιας άλλης εποχής#



Πήρε να χαράζει..

είναι όμορφη η ώρα ετούτη της σιωπής
της γαλήνης.......
ένα φλιτζάνι αχνιστού καφέ με συντροφεύει
συλλογιέμαι..οι καιροί άλλαξαν.
τόσο ίδια και τόσο αλλαγμένα όλα
οι καιροί άλλαξαν...........
μα ανεξίτηλες οι θύμισες στριφογυρνούνε
ψιχαλιστά ποτίζουνε το νου και την καρδιά
κανέλλα και μπαχάρι οι μαχαλάδες
σε τούτα τα σοκάκια τραγούδια γράφουν τα παιδιά
και περπατώντας χορεύουν και γελούν
διαδρομές μιας άλλης εποχής
της ξενοιασιάς ,της αθωότης ....
γι αυτό σου λέω μη γονατίζεις
περπάτα ακόμα όσο μπορείς
προσπάθησε τη μάνα να ονειρευτείς
γλυκά να πιάνει τη μαγιά
να φτιάχνει ζυμωτό ψωμί
ο κόσμος ολάκερος να γίνεται ένας ήλιος..

#  διαδρομές μιας άλλης εποχής#

 σε ποίηση  Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

12 Σεπτεμβρίου 2024

# συγχώρεσης δρόμοι #


 

 

Συχνά τις νύχτες που αναπολείς
συγχώρεση..εξαγνισμό ψυχής γυρεύεις
από τα πρόσωπα που πόθησες
ζητάς συγχώρεση μεγάλη
αγάπες που τις άφησες μισές
και άλλοτε σε άφησαν εκείνες..
δόξες τρανές - μισές
στο ανεκπλήρωτο του χρόνου.

Σε συγχωρώ..
ένα ποτήρι δύσκολο..βάλσαμο της ψυχής
έν' δύσκολο εγχείρημα η κάθαρση
γαλήνη σε ποσότητα αγοράζεις..το τολμάς
γαλήνη σε ποσότητα πολύ - πολύ μεγάλη
διαδρομές χιλιόμετρα απάνω στην ψυχή σου....
δύσκολο το εγχείρημα μα όμως το τολμάς..
μαγεία των ανθρώπων η συγχώρεση
πνευματικότης ........
το Θείον αγγίζει..ακουμπά...
Εξαγνισμός..λύτρωση ψυχής..το γιατρικό
όλα εκείνα τα σημαίνοντα
που ζήσαμε μαζί.......
με τη συγχώρεση απόψε ανταλλάσσω.

# συγχώρεσης δρόμοι # - σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

 

3 Σεπτεμβρίου 2024

# σονάτα Φθινοπωρινή #


 

 

Νοέμβρης ήτανε θαρρώ
περάσανε τα χρόνια
η μνήμη μου δε μ' απατά
και από τότες και μετά
δεν είναι πένθιμο το δείλι..
ποίημα ήτανε το βλέμμα σου
αξεθώριαστη στα μέσα μου η ματιά σου!
Χινοπωριάζει γρήγορα
στον τόπο που με άφησες
και δεν υπάρχει δέντρο ούτε σκιά
πεσμένα είναι τα φύλλα
ποίημα είναι του Νοέμβρη η εξαπάτηση
η συγκατάβασή σου στην αγάπη μας
ζεσταίνει ακόμα την ψυχή μου!

# σονάτα Φθινοπωρινή # - σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 


1 Σεπτεμβρίου 2024

# νοσταλγικό ταξίδι #

πίνακας :

Gustav Klimt

 

 

 Στήνουν μακάβριο χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω....
βλέπω τα μάτια τα μελιά να με κοιτούν...
τα βλέφαρα ανθίζουν..
μέσα απ' το βάθος των καιρών...
νοσταλγικά.. μου στήνουνε ταξίδια..
τι κι αν τις νύχτες κύματα παρηγορητικά
με ευλάβεια προσκυνούν τη μοναξιά μου...
δραπέτης γίνομαι συχνά
κι ο ψίθυρος του φεγγαριού
τρανή παρηγορία...
κοιμούνται πια οι πόθοι μου
θα 'θελα κάπου - κάπου να σε συναντώ...
στου χρόνου το ατελεύτητο σεντόνι!


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

29 Αυγούστου 2024

# άλμα στο μέλλον #


φωτο : Κάστρο Ρίου

Άλμα στο μέλλον
έργα και πολιτισμοί
πέτρα την πέτρα χτίζονται
λιθάρι το λιθάρι
το οικοδόμημα τρανό στου κόσμου τις αιώρες..
κι αν δεν ανθίζουνε ξανά οι ληγμένες μας στιγμές
κι αν οι ημερομηνίες μας
είν' χαρακιές απλές
επάνω εις τις πέτρες
σταγόνα σταγόνα το νερό
και μάρμαρο τρυπάει
κι αν το παιδί π' απέμεινε όρθιο
κι αν έχει χαραγμένο στην ψυχή
αόρατο μελάνι
μην θλίβεσαι και μην το λησμονάς
το άλμα που ετόλμησε
στο μέλλον θα σε φέρει

# άλμα στο μέλλον # - σμιλεύτηκε από την Σοφία Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

25 Αυγούστου 2024

# σε τούτο το συμπόσιο της Γης#



Σε τούτο το συμπόσιο της Γης

μια ακόρεστη δίψα με συντρόφευε
ήταν σαν αλμυρό νερό.
Διψούσα...
Διψούσα αφάνταστα για τη ζωή..να τη γευτώ.
Ήθελα πάντα να ξεφεύγω απ την παλιά μου βεβαιότητα
πάντοτε κυνηγούσα το ανέφικτο
τη δίψα μου να σβήνω..
Ανήσυχη..ταξιδευτής της μέρας του φωτός
εκατατάχτηκα ιδεολογικά
ει μιαν άλλην φιλοσοφίαν της ζωής
του φευγαλέου..του εφήμερου
της ματαιότητας εν τέλει..
Όμως .....
υπήρξα ανατρεπτική
στην καλοπέρασή μου δε βολεύτηκα
ελπίζω να έβρω τον δικό μου τον Παράδεισο
κι αν δεν τον βρω........
αρκεί που επερπάτησα απάνω εις την Γην
που άκουσα τα κελαηδήματα αηδονιών
που εσίμωσα τον ουρανό,το φέγγος της ψυχής μου.
Ίσως το πέρασμά μου αυτό το σύντομο
και να 'χε νόημα βαρύ
τα βήματά μου να άφησαν πατημασιές
στην έρημη ακτή σας..

# σε τούτο το συμπόσιο της Γης#

σμιλεύτηκε από την Σοφία Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,