28 Φεβρουαρίου 2019

''Ο ποιητής και ''Ποιητής'' μου''..


Έτσι μ αρέσουν τα ποιήματα..
έτσι αγαπάω τα στιχάκια..
να 'ναι φτιαγμένα απ' το μελάνι της καρδιάς..
να σεργιανούν στις γειτονιές..
τα βράδια ν' αλητεύουν στα σοκάκια..
να παίζουνε καντάδες στις καρδιές..
και να γιατρεύουν τις ψυχές..
αρώματα να μοιάζουν νυχτολούλουδα..
να αρωματίζουνε το νου..
να μην καμώνονται με λέξεις..
λέξεις που ψάχτηκαν στο φαίνεσθαι..
επινενοημένες.. λέξεις ακατανόητες..
παράξενες..εντυπωσιασμού..
στολίδια φορτωμένες..
τα λόγια εκείνα τα μελιά..
  διαμάντια δαχτυλίδια φορεμένα μου γινήκαν..
λόγια σοφά..αποστάγματα στα χρόνια... 
να πλάθουμαι..να γίνουμαι..
καινούρια να ''ποιούμαι''..
 
Έτσι αγαπώ σε ποιητή...ωσάν..
καράβια αρμενίζουνε τρικάταρτα..
εσύ με μια μονάχα σκούνα ταξιδεύεις.
μιας σκούνας φόρτωμα τα όνειρα..
μου μήναγες τα βράδια μου τα σκοτεινά..
τα όνειρα σε τούτη να φορτώνω:
 
''άστα μου έλεγες τα όνειρα..άστα να ταξιδεύουν''..
μη τα φορτώνεις ''που'' οι πολλοί..
τα ναυαγούν σ' εμπορικά..
καράβια πειρατών λεηλατημένα..
τον πάπυρο στο κιούπι της ψυχής..
άβρεχτο..φύλαε στο βυθό σου....

 ''Ο ποιητής και Ποιητής μου'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
.................................................................................................................................................

27 Φεβρουαρίου 2019

El fotógrafo de Mauthausen (2018)..


Όταν το σινεμά αντιγράφει την παραφροσύνη στη ζωή..
 Πόσες φορές πρέπει να φυσήξει στον ιδιότοπό σου
 ο μολυσμένος αέρας για να αισθανθείς λερός;
Όταν το άγριο έρεβος..τυλίγει την ψυχή τ' ανθρώπου..
Αν θες  ακόμα να λέγεσαι άνθρωπος..
Μια ταινία κραυγή ..στο NETFLIX.
 Ένας Καταλανός κρατούμενος σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης 
χρησιμοποιεί τη δουλειά του και κλέβει φωτογραφίες 
των κτηνωδιών που διαπράχθηκαν.
Μην τη χάσετε...
 η φίλη σας Σοφία
 
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ιστορία:

Ο Francisco Boix ή Πάκο,  από μια λαϊκή συνοικία της Βαρκελώνης, χαρακτήρας ζωηρός και ρέμπελος από μικρός, ήταν ήδη φωτογράφος,όπως και ο πατέρας του πολύ πριν πάρει τα όπλα  και πολεμήσει στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο ενάντια στο φασισμού. Εξάλλου εκείνον τον Ιούλιο  του 1936 δεν είχε καν κλείσει τα δεκαέξι,και το Φεβρουάριο του 1939 ήταν κάτι παραπάνω από δεκαοχτώ  όταν πέρασε τα Πυρηναία μαζί με άλλους 200.000 ισπανούς φυγάδες και αρχικά καταλήγει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Vernetd'Ariège και, στη συνέχεια, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Septfonds. Μόλις που προλαβαίνει να βγει από εκεί με την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων στο Παρίσι και μεταφέρεται, μαζί με χιλιάδες άλλους Ισπανούς, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μάουτχαουζεν, στην Αυστρία. Με την ιδιότητα του φωτογράφου, στο Μάουτχαουζεν, τοποθετείται στο εργαστήριο φωτογραφίας της διοίκησης του στρατοπέδου. 


Αλλά ούτε εκεί κάθεται στ’ αυγά του και μαζί με άλλους Ισπανούς από τους 7.000 συνολικά  έγκλειστους στο στρατόπεδο Ισπανούς ρεπουμπλικάνους , οργανώνει,, μια παράνομη οργάνωση του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στο στρατόπεδο. Αδελφοσύνη και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προστασία των κρατούμενων,  παράλληλα όμως φωτογραφίζει, με τη φωτογραφική μηχανή στο στρατόπεδο, ως μαρτυρία των καθημερινών βιαιοπραγιών και των πρακτικών εξόντωσης, τα πρόσωπα των υπεύθυνων του στρατοπέδου και των αξιωματικών των Ναζί που συχνά έρχονται να τον επισκεφθούν για να βεβαιωθούν ότι όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Ένα μεγάλο πακέτο με 2.000 αρνητικά φωτογραφιών που το κρύβει και παραμένουν εκεί επί χρόνια, στο τοίχο του κήπου μιας γερμανίδας.. Οι φωτογραφίες θα χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά στοιχεία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης - όπου ο Boix θα είναι ο μοναδικός ισπανός που θα καταθέσει ενάντια σε υψηλόβαθμα στελέχη της ναζιστικής κυβέρνησης- όπως και στη δίκη του Νταχάου.
 

Ο Πάκο για λίγο θα δουλέψει  φωτογράφος στη Γαλλία, στο Παρίσι, στο φίλα προσκείμενο  στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα,τύπο. Αυτό μέχρι τον Ιανουάριο του 1951 όταν το Μάουτχαουζεν θα του στείλει το λογαριασμό και σε ηλικία μόλις 30 χρονών θα πεθάνει από προβλήματα στα νεφρά του. Ο Πάκο θα πάει να συναντήσει όλους εκείνους τους Ισπανούς και όχι μόνο, που έπαιξαν ένα καθοριστικό ρόλο στην ιστορία, και η ιστορία τους έχει ξεχάσει. Το 2000, ο σκηνοθέτης Lorenzo Soler θα του αφιερώσει το ντοκιμαντέρ Ένας φωτογράφος στην κόλαση!
ΠΗΓΗ : Ετικέτες Μαουτχάουζεν.
..........................................................................................................
....................................................................................................................................................................

26 Φεβρουαρίου 2019

''Ερέβους Φόβοι''...

Δε θέλω να ξυπνήσω ένα πρωινό
τα κουφωμένα χέρια να κοιτώ..σε κείνα..
τις ρυτίδες και τις φλέβες να μετράω..
να ''καταντήσω''..
μια παρατρεχάμενη..ερέβους αρωγός   
που χάσκει σε διαδρόμους σκοτεινούς..
αγάπη ζητιανεύοντας από περαστικούς..
φορώντας το φτηνό..το τσίτινο ''φουστάνι'' μου..
το χρόνο που ξεγλίστρησε απ' τα δάχτυλα..
να ψάχνω σε ανήλιαγα κοτέτσια...
Θέλω να σηκωθώ ένα πρωινό  
να τα χαϊδέψω στοργικά..
χέρια..στις καφετιές κηλίδες των..
των χρόνων σημαδέματα απροσπέλαστα..
να ψάξω και να βρω ανασεμιές..των γιασεμιών..
τις μυρωδιές  της μέντας των φιλιών σου 
να ξαναμυριστώ.. 
ρυτίδες που αρωματίσανε..
αλησμόνητες..περαστικές..τραγουδιστές
 στιγμές μου..
που ακόμα έχουν ζωντανή λαλιά
στα βαθουλώματα που χάραξε βαθιά
ο εκσκαφέας της ζωής..στα χέρια τα ακριβά μου..
τολμώντας..αψηφώντας και αδράττοντας..
το δροσερό νερό που κοίτονταν στις φλέβες ..
τις υπόγειες τις ζεστές..στου βάθους
 στα λαγούμια της ζωής των... 
Mέσα από τα σκαμμένα χέρια μου.. 
των ενδοφλέβιων..αλλοτινών μου ερώτων
να αναστατώνονται οι αισθήσεις μου.. 
στη θύμηση σαν κάδρο ανεξίτηλο..
σαν φόντο μιας ζωής..

''Ερέβους Φόβοι''- Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................

25 Φεβρουαρίου 2019

''τα καλά βιβλία''_ Δοκίμιον

Αλλάζουν οι εποχές..τα χρόνια τρέχουν και περνούν..
η τεχνολογία προχωράει και ενίοτε κάνει θαύματα..
κι ένα βιβλίο καλό παραμένει πάντα σταθερή αξία..
Κι είναι στο χέρι του καθενός να το ψάξει..να το βρει..
Αξέχαστα τα λόγια της καθηγήτριάς μου από το Γυμνάσιο 
της κ. Πολυζωίδου..λαμπερή η φιλόλογός μου..εδίδασκε..
ποιούσε ήθος..Να προσαρμόζεστε έλεγε ..στην κάθε εποχή..
να μην απορροφάστε μοναχά..να ψάχνετε..το καλύτερο..

Με απλά..πολύ απλά λόγια..με μια πείρα αρκετών χρόνων..
σχεδόν μισού αιώνα ζωής που ασχολούμαι με το βιβλίο..
έχω να σας πω με αγάπη..πως η μυρουδιά του κάθε βιβλίου 
και ιδίως των παλιών βιβλίων κρύβουν και μια ιστορία..
Κι αν η εικόνα κάνει τα βιβλία ελκυστικά..
το κείμενο που τη συνοδεύει 
είναι που τα κάνει συναρπαστικά και ωραία..
Ο συνδυασμός και των δύο είναι μια ευγενής πολυτέλεια 
για τον αναγνώστη.. 

Χειμώνας..κρύο..τζάκι..σπιτική ζεστασιά..
Κάθε εποχή έχει τις χάρες της..
Για τους αληθινούς αναγνώστες 
το βιβλίο είναι η γλυκύτερη συντροφιά..
Εποχή του γρήγορου..της τεχνολογίας..
ίσως και της απειρίας δεσίματος ενός καλού βιβλίου..
Υπάρχουν όμως ακόμα εκείνοι οι ρομαντικοί..που αγαπούν 
το καλό βιβλίο..επιμένουν κόντρα στην κρίση των καιρών..
Δένουν με μεράκι ..η βιβλιοδεσία είναι μεράκι και ταλέντο..

Αν κάνετε μια βόλτα σε παλιά στέκια ..παλαιοπωλεία..
στα Εξάρχεια.................
που δε φημίζονται μόνο για τις αναρχικές μέρες τους..
θα βρείτε ανθρώπους σκυμμένους επάνω στα βιβλία 
με ελάχιστο κέρδος και πολύ μεράκι..
συνεργασίες που δίνουν αληθινά διαμαντάκια..
Πόσο μεράκι κρύβεται εις την εικονογράφηση..
Χαράχτης και ζωγράφος ο Γιώργης Βαρλάμος..
έδωσε ψυχή στο άψυχο χαρτί..
ζωντάνεψε τα λόγια..άνθισε τη σκέψη...
ένα μικρόν δείγμα...............
ανάμεσα στα τόσο όμορφα βιβλία που αξίζουν.
 
Δοκίμιον : Σοφίας Θεοδοσιάδη 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,




Ο Γιώργης Βαρλάμος γεννήθηκε το 1922 στην Πάρο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλους τους Ο. Αργυρό και Κ. Παρθένη και χαρακτική (1942-1947) με δάσκαλο τον Γιάννη Κεφαλληνό. Συνέχισε, με τη βοήθεια υποτροφίας, τις σπουδές του στο Παρίσι, στην Ecole des Beaux-Arts ζωγραφική και στο College Technique Estienne χαρακτική, όπου και ειδικεύτηκε στην τέχνη του βιβλίου και ιδιαίτερα στη χάραξη γραμματοσήμων.«Η μεταπολεμική κακογουστιά χτύπησε και τη βιβλιοδεσία. [...] Ωστόσο ο μοναχικοί βιβλιοδέτες πάντα υπάρχουν. Δεν κερδίζουν βέβαια και δεν μπήκαν στα γρανάζια της νέας βιομηχανικής βιβλιοδεσίας», σημειώνει ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου.«Η μεταπολεμική κακογουστιά χτύπησε και τη βιβλιοδεσία. [...] Ωστόσο ο μοναχικοί βιβλιοδέτες πάντα υπάρχουν. Δεν κερδίζουν βέβαια και δεν μπήκαν στα γρανάζια της νέας βιομηχανικής βιβλιοδεσίας», σημειώνει ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου.

24 Φεβρουαρίου 2019

''έτσι σ' αγάπησα''..........


* * * Και 'γω..
που τούτο εδώ το λιόγερμα
βγήκα στης φαντασίας τα σοκάκια να σε ψάξω.....
θα έρθω σαν μπόρα Ανοιξιάτικη ..
να σε δροσίζω με τα χείλη μου
δροσοσταλιές πα στο κορμί σου να σταλάζω..
να θυμηθώ τον τρόπο που σ' αγάπησα..
λες κι ήσουν ένα ξωτικό..
λες κι ήσουν όνειρο γλυκό.. σε νύχτα αγριεμένη.... * * *


''έτσι σ' αγάπησα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη......
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

23 Φεβρουαρίου 2019

''TΑΞΙΔΕΥΤΗς''.......


Όταν οι στέπες της ψυχής..
σκεπάζονται στο χιόνι..
η μέθη τους..των ταξιδιών..
γεννάει το ιδεώδες..
το ανεκπλήρωτον καλεί..
γεννάει τους αγγέλους μου..
ταϊζει τη σιωπή μου.....
τους μύθους ξετυλίγει τους..
της ψυχής των ορυχείων...
Πάντα υπάρχει η αφορμή..
και πάντα η αιτία..
Ταξιδευτής..
λάτρης της ρήσης της μικρής..
της μέγιστης εντός του..
''τα ταξιδέματα του νου..
τα ακριβότερα ταξίδια''
σειρήνες απροσκάλεστες..
τον δένουν στο κατάρτι τους..
σφυρίγματα των τρένων στους σταθμούς..
στις ράγες τους τον βγάζουν..
Ταξιδευτής 
στις γειτονιές τις ανθηρές..
μες στα σοκάκια της ψυχής του...
Ακουμπάει τα λόγια στο συναίσθημα..
μιλάει τη γλώσσα της καρδιάς..
κοιμάται στον Παράδεισο..
που χτίζουνε οι ποιητές..
γραμμόφωνο..ακούει τις φωνές..
που οδηγούνε στις στιγμές..
αιώνιας μέθεξης..μοιραίας καταδίκης... 

ΤΑΞΙΔΕΥΤΗς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

«Ένας καλός ταξιδιώτης δεν έχει σταθερά σχέδια
 και δεν προτίθεται ποτέ να φτάσει στον προορισμό του».

Ένα  ρητό του Κινέζου φιλόσοφου Lao Tzu 
που με άγγιξε βαθιά..γρατσουνάει γλυκά..
τα φύλλα της ψυχής μου...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ελάτε να μας ταξιδέψει....
μοναδική..ταλαντούχα..Loreena McKennitt!!!!!!!!!!!!!!!

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

''θα σε θυμάμαι''.........23/2/1974

Τις νύχτες που σωπαίνουν τα πουλιά..
όντας ντυμένη αερικό..
εσένα συλλογιέμαι..
μ' αρέσει να κλωθογυρνώ
μες στους μπαχτσέδες της καρδιάς..
λούλουδα να τρυγάω..
στιχάκια να σου πλέκω 
στα μαλλιά σου τ' ακριβά..
να 'χουνε λέξεις ανθηρές
απ' την ψυχή βγαλμένες..
δε θέλω να 'ναι νότες δύσκολες..
μον' λέξεις χαϊδεμένες..
λόγια να μοιάζουν χτύποι της καρδιάς..
πουλιού να παίρνουνε λαλιά
τους κλώνους να λυγάνε..
σκάλα να ρίχνω να σε βρουν..
ξανά να σε ανθίσουν..
τώρα που οι Άνοιξες ξεθώριασαν..
στα μάτια τα δικά σου..
γίνομαι το μελάνι σου..
Άνοιξες ζωγραφίζω..λένε
στης Άνοιξης γεννιούνται..
ζωντανεύουνε..
κι αυτοί οι αποθαμένοι...
σάβανο η αγάπη μου αέναα λευκό..
την παγωνιά σου..παγωνιά μου να τυλίγει......


''θα σε θυμάμαι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...........................................................................................................

22 Φεβρουαρίου 2019

''της μάνας το τσουκάλι''...

Σαν στο τσουκάλι της μάνας μου..
μέσα στον ψεύτικο ντουνιά..
στην περιφέρεια όλη..
μην το ''τολμήσεις'' να μου πεις..
φαϊ όμοιο δεν έχει..
απ' το πρωί εκόχλαζε..
πα στην παλιά ''μασίνα'' της
ακριβή  κουζίνα της μαμάς..
''υπερπολυτελείας''..
πολυεργαλείο όσο να πεις..
εθέρμαινε...εζέσταινε..
τα κάστανα έψηνε τα χαραχτά..
νοστιμάδες εμαγείρευε..
χαλάλι τα λεφτά της..
Ανάμεσα στον αργαλειό..
στη σκάφη στο καζάνι..η έγνοια της
 παντοτινή.. το γέμισμα του τσουκαλιού..
εφτά οι νοματαίοι..να τους θρέψει..

Ονομαστό το μαγερειό..
<< της μάνας το τσουκάλι >>
είχαν το κέντημα στολίδι στο καπάκι τους..
τα κατσαρολικά της...
χαλκώματα..αρίστως γανωμένα..
απ' τα χέρια του..του ''καλαϊντζή..
τις πίττες νοστιμεύαν εις το ψήσιμο ειδικώς...
προικιά ακριβά..φερμένα από μακριά..
της νόνας μου τα μέρη..
και μη θαρρείς πως έλλειψη 
γέμιζε το σοφρά μας..
οι λαχανοντολμάδες οι πολίτικοι..
το σπεσιαλιτέ της..
ρε μάνα πως ''βρωμάει'' το λάχανο 
έκραινε η Μαγδάλω..
μη νοιάζεσαι κορούλα μου..πασπάλισε..
κανέλλα ρίξε μπόλικη..
μπαχάρι το δωμάτιο να μυρίσει....

Γλυκά κυλούσε ο καιρός..
στης τρυφερότης..στης αγάπης..
και στης έγνοιας της..
στης μάνας το τσουκάλι...
λυσσομανάει απόψε ο βοριάς..
φέρνει τη μυρωδιά του τσουκαλιού
στη ζεσταμένη πλάνη......
πως γίνεται στα ξαφνικά..
το ''ελάχιστον''..γενόμενον το ''μέγιστον''
να με καταδιώκει?.............

''της μάνας το τσουκάλι'' - Σοφία Θεοδοσιάδη..
............................................................................................................

''ΑΝΘΗΡΑ ΡΩΓΜΗ''...

Και μου ζητάς να κλείσω τη ρωγμή...
Μα εγώ από στέρεα υλικά 
ποτέ μου δεν κατείχα....
Μου λες πως έμεινε μετέωρη η καρδιά 
και μου ζητάς ευθύνη...
στέκομαι αμίλητη..εξετάζω την τομή..
φωλιάζω αθόρυβα μες στη ρωγμή...
ψιθυριστά σου αποκρίνομαι..
ποτέ μου δεν προσπάθησα
στα χέρια μου να σφίξω τη δική σου..
να την αγγίξω θέλησα...
και μια φωλιά να χτίσω...
ένα άγγιγμα τόσο απαλό ...
ωσάν της Άνοιξης το πρωϊνό τ' αγέρι...
δροσοσταλιές να στάξω..να της πω...
πως είναι ακόμα ζωντανή...
τους χτύπους να μετρήσω..
Κι έσκυψα απάνω της γλυκά 
να αφουγκραστώ...
τα φύλλα της εβλάστησα..
ν' ανθίσω μαργαρίτες......
Κι εσύ 
σαν τρομαγμένο το πουλί..
στην τρύπια τη φωλιά του..
εσκιάχτηκες στο άγνωρο... 
τις μαργαρίτες μοναχά να τις μαδάς..
συνήθεια σου εγίνη..
να περπατάς..κατάχαμα τα πέταλα..
μαραίνονταν στο μέτρημα... 
Δεν έμαθες..τόσο μεγάλος πια εσύ...
τον δρόμο του φευγιού σαν θα διαλέξεις...
γρήγορα μέσα στις φωλιές...
η λησμονιά τρυπώνει...
Μοναχικός ο δρόμος του φευγιού...
μοναχικός κι αυτός της λησμονιάς...
πάψε λοιπόν να κλαις..να μου μιλάς..
γιατί..μες στης καρδιάς μου τις ρωγμές..

φύονται ακόμα μαργαρίτες...........

( ''Ανθηρά ρωγμή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

21 Φεβρουαρίου 2019

''ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΕΡΤΙΚΟ''...

Κοίτα να δεις τι σου είναι η ζωή..
Κι εγώ που δεν πεθύμησα ποτές..
τσιγάρα να καπνίσω..τις χάντρες
απ' τα κομπολόγια να μετρώ..
τσιγάρο σέρτικο με κέρασε νωρίς..
γιατί  καπνίζεται μου είπες η ζωή..
για τους κατανοούντες...
στα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής...
στα καπηλειά της ουτοπίας...
Κι εσύ..δε μου 'μαθες ανάσες να κρατώ...
γουλιά - γουλιά τη νικοτίνη της 
στα σπλάχνα να χωνεύω...
Ακόμα σε θυμάμαι να μου λες..
έλα μαζί στο καπηλειό..να γίνουμε πολλοί
εμείς οι λιγοστοί..οι ''τραγικοί''
καπνίζοντες..οι μελαγχολικοί
μαζί να τα γνωρίσουμε..φουμάροντας
εκείνα τα ταξίδια της σιωπής μας...
οι χρόνοι μας κατρακυλούν..
μας προλαβαίνει στο κατώπι η φθορά..
της ατολμίας πάντοτε καραδοκεί το τέρας..
   
Παλεύω νύχτες και νικώ..
σκοτώνω και ξαναγεννώ..  
τη φοβισμένη την καρδιά μου..άρνηση..
 ελιξήριο ζωής..καινούριο ρίσκο αναζητώ..
γυρνάω τις σελίδες της αργά..  
αλλάζω τη ματιά μου..
ερασιτέχνες..τρακαδόρους  προσπερνώ
καπνούς σε ξεφτισμένες λέξεις 
δε φουμάρω...
 έρχονται..φεύγουνε οι εποχές...
ημερομηνίες αναχώρησης..
στα περιθώρια κρεμασμένες.. 
με το ''λουσμένο''..
καπνισμένο μου συναίσθημα..
κοιμάμαι..ονειρεύομαι..
ξυπνώ τα πρωινά..αχόρταγα τζουράρω..
δένω τις καύτρες απ' τα δάχτυλα..
τον πόνο τους τις νύχτες μου γλυκαίνω... 
αμετανόητα ρουφώ..
την τελευταία ρουφηξιά του..

ως το λαρύγγι το βαθύ..
της ύστερης..της νιότης μου

το σέρτικο τσιγάρο..
Αχ..Θε μου τα κατάφερες..
κέρδισες την ψυχή μου!!!

''Τσιγάρο σέρτικο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
.............................................................................................................


20 Φεβρουαρίου 2019

''ΑΝΑΒΑΣΙς''.....


Δε μου χωράνε πια.. 

εκείνα τα γοβάκια μου τα γυάλινα..
της όμορφης της Σταχτοπούτας μου της νιας..
στενέψανε καθώς μεγάλωναν τα πόδια μου..
κι αυτά μαζί με μένα..
Τώρα θα πρέπει αληθινά και στέρεα 
παπούτσια να αγοράσω να φορώ..
οι δρόμοι πλημμυρίσανε..
γλυστρούν..σπάζουν τα όνειρά μας..
Γκρεμίστηκαν οι ιππότες μου..
αποκοιμήθηκαν βαθιά κι εκείνοι
οι λιγοστοί οι ήρωές μου..
δεν προσκυνώ..δεν ψάλλω τους
ύμνους ηρώων και προστάτες νταβατζήδες..
τους εμποράκους για τη φτώχεια των λαών..
πουλώντας όσο- όσο την πραμάτεια τους..
μια ελπίδα ανύπαρκτη..θαμπή..
ωσάν στης Χαλιμάς τα παραμύθια...
 Ήρθα στη Γης ξυπόλητη να περπατώ..
πα στο βρεμμένο χώμα..
μα ο νους και η σκέψη μου τις άγριες νυχτιές..
προσκέφαλο στων φεγγαριών..
σε ονείρατα καί στόχους σκαλωμένα...
δεν εμεγάλωσα πριγκίπισσα..
σε πύργους γυάλινους..σαλόνια βελουδένια
ούτε ποτέ μου τα συνάντησα στο διάβα μου
καθώς τα περιγράφανε τα παραμύθια της γιαγιάς ..
μα να..στην εμμονή τ' ονείρου μου.
αντάμα τους..εύθραυστα  προχωράω...........

''ΑΝΑΒΑΣΙς''- Σοφίας Θεοδοσιάδη...
.............................................................................................................

19 Φεβρουαρίου 2019

''ΘΑΜΩΝΑς ΤΗς ΠΑΝΣΕΛΗΝΗς''


 Τι κι αν ψηλά στον Υμηττό..
χρόνια κρυμμένο είν' το μυστικό...
Εκεί..ψηλά στου Αη- Γιώργη την κορφή..
χρόνια μας φανερώνεται..
της Πανσελήνου..μυστηρίου η λαμπράδα..
Θα παίζουν τα ραδιόφωνα..
οι δίσκοι στα γραμμόφωνα..
θα σιγοτραγουδούνε...
<<Απόψε είναι Πανσέληνος..
και όλα είναι ωραία..>>
Απόψε πάλι οι ''λύκοι'' θα ουρλιάζουνε..
σταματημό δε θα 'χουνε..
ανάμεσα στα χρόνια..
Αγριεμένοι οι ''λύκοι'' θα κοιτούν..
το βλέμμα θα 'χουνε στραμμένο κατά μας..
με υποψία θα  κοιτάζουνε τη Γη..
αυτοί είναι ''λύκοι'' αλλιώτικοι..
έχουνε διαφορετική ταυτότητα..
είναι από άλλη ''ράτσα'' και γενιά..
και έχουν ''σεσημασμένο'' αριθμό..
 λύκοι- πολιτικοί- αρπαχτικά.. 
τσανακογλύφτες συμφερόντων..
Αποφασισμένη μαγιοκλέφτρα της ζωής..
την πλάτη τους γυρίζω...... 
Θαμώνας της βραδιάς αδιάκοπα..
μιας ελπίδας στης υπόσχεσης..αμετανόητα
το μυστικό θα κλέψω της..απόψε της σελήνης
στιγμιαία να βρεθώ στις ατραπούς..
δυο να 'ναι τα φεγγάρια να ναυλώσω..
το 'να να μου μιλά για τα μελλούμενα
τ' άλλο τα περασμένα...............


''Θαμώνας της Πανσέληνης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
...................................................................................................................................................

17 Φεβρουαρίου 2019

''τριωδίων ψίθυροι''...

Οι '' δυνατοί ''........
κάστρα '' ευπόρθητα''..λυγούν..
στις πολεμίστρες των καιρών..
στο γαϊτανάκι της ζωής..
δε μένουν νοσταλγοί ηττοπαθείς..

στων νιάτων τη δροσιά τους..ζητούμενο..
αρωγοί αμετανόητοι του έρωτα..
μεταξωτές κορδέλλες του κεντούνε..
Δηλώνω ελπιδοφόρος παρατηρητής..
στα χνάρια των στιγμών ανιχνευτής..
τις ήττες και τις νίκες μου δηλώνω..
Κρυφά και φανερά ξομολογιέμαι..μαρτυρώ..
ηττήθηκα στης λησμονιάς..
των όμορφων στιγμών.....
Δε λησμονιούνται μάτια μου οι στιγμές
στης φύτρας τους..ξανά αναγεννιώνται..
στιγμές..μεταξωτές σιωπές..
στου πηγαιμού το πάθος...
στιγμές στης ''αλχημείας'' τη δύναμη..
λιώνουνε αργυρό με το χρυσό......
Τραγούδια που χαρίστηκαν απλόχερα..
κι εκείνο εκεί το:
''σ' αγαπώ..γιατί 'σαι για τα μένανε ωραία''..
 στο νου..σαν ζαχαρένια μελωδία αντηχεί ..
χρόνους μετά σαν  ο τελάλης μας καλεί..
''σαν άλλοτε να πάμε''.........
σε μια βραδιά χορού..καρναβαλιού..
 


κάτω απ' της Πάτρας  της Παλιάς
στο κάστρο το ξεχωριστό..
καθώς ιστορία γράφονταν ερήμην μας..
ρομαντικά στα ημεροδρόμια της ζωής..
Ας ''κατηγορηθώ''..δε νοιάζομαι σταλιά..
πως είμαι αθεράπευτα ρομαντική..
του πάθους θιασώτης...
θαρρώ πως είναι αυτό παράσημο..
 για όποιον το κατέχει..

 
''τριωδίων ψίθυροι'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.......................................................................................................................................

16 Φεβρουαρίου 2019

''η σκόνη της ερήμου''....

Σε μασκαράτα θεατρίνος..εύελπις..
Ταρτούφος σε σκηνή υποκριτικής..
''αιμοδιψής'' χειροκροτήματος..
 
θιασώτης της τυφλότητος ερήμην σου..
εθόλωσε..επλάνεψε..τους οφθαλμούς
η σκόνη της ''ερήμου'' η ιντερνετική..
έπαψε ο καμηλιέρης της ψυχής..
οάσεις να γυρεύει..
Εδιάλεξες μια ευκολία στη ζωή..
στων αυτοπρόβλητων τους ''τοίχους''
να καυχιέσαι.. αναρριχιέσαι..
επευφημείς..
εικόνες ίδιες και απαράλλαχτες..
με της δικής σου ύπαρξης..
να μην την τσαλακώνουν... 
Κι εγώ..
χρόνια επάσχιζα..σου μάθαινα ανάγνωση..
γραφή..να φτιάχνεις λέξεις διαλεχτές..
τον ήχο τους ν' ακούς..
αόρατο ένα χέρι να σε οδηγεί..
την πένα μες στα σκοτεινά..
λέξεις που γυάλιζαν στην άκρη της ψυχής..
φωνή να τους φυτεύεις..
Μα εσύ...
εδιάλεξες..τυλίχτηκες με μιας..
στις γάζες σου τις προστατευτικές..
ετύλιξες τις ψευδαισθήσεις σου..
τις αυταπάτες πανδαισίας των χρωμάτων..
ολημερίς και ολονυχτίς..
ακατανόητα μονάχη σου...
ποιητικής αδείας συχωροχάρτι τάχατες
με μια ξεκούρδιστη τσαμπούνα..τσαμπουνάς..
''διάστρεμμα αστραγάλου'' του νοός..
ενίοτε κατάγματα ελλοχεύει...
στο χειροκρότημα ανάσαινες
δεν ήθελες να ''υπάρχεις''............

 ''η σκόνη της ερήμου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................

15 Φεβρουαρίου 2019

''υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί''..


Όταν τα βράδια πολιορκούν..
νεράιδες..μάγισσες..φαντάσματα..
του νου μου τα καστέλια..
φορώ τη μάσκα μου του ξωτικού..
σκοτώνω κακοφορμισμένα μου στοιχειά..
αδειάζω τη φαρέτρα μου..τόπο για να χωρέσω..
τα καλογυαλισμένα μου μπακίρια..ασημικά..
το βιος το ακριβό μου..
κινδύνεψαν οξείδωση.. κερώνω τα στο χρόνο.. 
με καθαρή ματιά τα πρωινά..
κοιτάζω στον καθρέφτη μου 
θρύψαλα  δε μαζεύω..

κι αν  τα ταξίδια μου τα εσωτερικά..
με φέρνουνε σε χαλασμάτων πόρτες..
τα κάνω χίλια δυο κομμάτια..τα σκορπώ..
και ρίχνω νέο βλέμμα τρυφερό ..
σε κείνη την κοπέλα τη μικρή..
ζωή την νοματίζω..
Απελπισμένη νοσταλγία για το παρελθόν..
δεν κατοικεί στην κάμαρα
νικώ τις αυταπάτες μου..ταξίδι αρματώνω..
λέμβος σωσίβια..αβούλιαχτο σκαρί..
η εσωτερική μου μετανάστευση..
υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί..

''υψώνει το κατάρτι της..λικνίζει το πανί''- Σοφίας Θεοδοσιάδη 
................................................................................................................................................

''ζεστάναν τους Χειμώνες μου''...

Alberto Pancorbo- painter

Τα Καλοκαίρια της ψυχής μου χάρισα..
σ' όσους μου στάθηκαν 
και διώξαν τους αγέρηδες..
απ' τις φουρτούνες της καρδιάς μου..
ζεστάναν τους Χειμώνες μου..
την παγωνιά ελιώσαν..
αγκάλιασαν τη σκέψη μου..
νότες σκαλίσαν στην ψυχή μου..
να τους μετρήσω μπορετό..
είν' λιγοστοί..
στα δάχτυλα ενός χεριού..
εκεί θα τους γνωρίσεις.. 

Ξεχωριστοί..μοναδικοί 
οι άνθρωποι οι δικοί μου..
Θαρρείτε πως για συγγενείς 
εξ αίματος μονάχα σας μιλώ..
πλάνην οικτράν πλανάσθε.. 
για τα αδέλφια της ψυχής μου σας μιλώ..
τους φίλους μου τους καρδιακούς..
που γονατίσαν στην ψυχή μου..
Κάποτε που ήμουν νιά ονειρεύτηκα
τον κόσμο να αλλάξω με γραφές..
κι ύστερα γρήγορα κατάλαβα
μικρό το μπόι το ανθρώπινο
εις τις βουλές του Θείου..
τις παρουσίες εις το ζύγι μου
βαριά τις κουβαλάω..
η πορεία είν' μοναχική..
ανηφόρα έχει η αρένα..


Ξόρκισα έτσι τη μιζέρια..το κακό..
και πήγα παραπέρα..
έριξα χρόνια τώρα τη ζαριά..
ποντάρισα σε μένα..και στους λιγοστούς..
συνοδοιπόρους στ' ακριβά..
άνοιξα τα παράθυρα..
τ' ανήλιαγα τα εντός μου να λιαστούνε..
να διώξω τα φαντάσματα..
πίσω να μην κοιτώ..
δε θέλω τα χαιδέματα τα ψεύτικα..
τα χέρια τα πολλά να με αγγίζουν..
τα χέρια εκείνα επιθυμώ..
που σύνεφα να μοιάζουν μπαμπακένια..
Έτσι γροικώ τους φίλους μου εγώ..
μέσα από των ματιών μου τις σιωπές..
εκεί να με διαβάζουν.. 

''ζεστάναν τους Χειμώνες μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..........................................................................................................

13 Φεβρουαρίου 2019

''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες''


Να ερμηνεύσω αρνήθηκα..έρωτες 
που με κούρσεψαν..πριν γίνουν περασμένοι...
πέταξα την ασπίδα μου..έσπασα το σπαθί μου..
γυμνή εβάδισα..χωρίς την πανοπλία μου
άγονοι οι εγωισμοί...στου έρωτα τη δίνη...
κι ύστερα πα στην πέτρα της καρδιάς..
εβράχηκα απ' τα δάκρυα
κι εφύτρωσεν Ιμπάντιενς..
του έρωτος λουλούδι..

Μερώνει η μέρα..κι είν' γιορτή..
της αγάπης πανηγύρι..
τσαμπούνες θ' ασημώσω από νωρίς..
θα 'χω και συνοδειά τους 
δυο βιόλες απ' την Πόλιν ακριβές..
στην πόρτα σου για να βρεθώ..
να προσκυνήσω τον έρωτα..
π' ανθείς μες στην καρδιά μου.. 

με τα μεράκια της ψυχής..
ραμμένα στο τραγούδι χαιρετώ τον..
τον φτερωτό..της λογικής δραπέτη..
να πιάσω λέω εκείνο το σκοπό..
το μπάλο τον συγκαθιστό .. 
απ ' της Ανατολής..της μάνας μου 
τον μερακλίδικο τον τόπο....
εκειό..στο μαγερειό του έρωτα..
κανέλα και μπαχάρι η μυρωδιά του
ν' απλώνουν μυρωδάτα γιασεμιά 
τα διαλεχτά στιχάκια του.. 
φιλιά τα πέταλα να λύνονται....
στα ακριβά του μάτια.. 

Έτσι μ' αρέσει να σου τραγουδώ..
απ' της ψυχής γραμμένα
να 'ναι τα λόγια μεταξένια γιασεμιά..
στυπόχαρτο να γίνεται η καρδιά..
ζωή για να ρουφάει..
κρίνος να γίνεσαι στον κήπο μου...
στα πόδια του..στου γιασεμιού...
νερό ποτιστικό η μυρωδιά σου......

''μας κούρσεψαν κι οι έρωτες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.. 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

11 Φεβρουαρίου 2019

''στο σπίτι το παλιό''


Στ' ανέμου το αδράχτι υφάδι μου παλιό
το ερειπωμένο σπίτι..
ο τόπος μου..παλιοί οι τοίχοι..η γειτονιά..
νότες μες σε πεντάγραμμο..
βυζαντινής μου μουσικής..
βαθιά ουλή στης μνήμης μου..
οι γλυκειές τοπολαλιές των ιδικών μου..
ανασεμιές τ' αποτυπώματα..
στα κάδρα τα παλιά των οι μορφές... 
Ταξιδευτής του κόσμου ελαχτάρησα..
τους μακρινούς..απάτητους..
περιδιαβαίνοντας τους τόπους..
είδαν τα μάτια μου πολλά..
χωριά και πολιτείες..
τα καρτ- ποστάλ μου ακριβά..
σε ερμάρια φυλαγμένα..
μα έναν τόπο εφωτογράφισα γλυκά..
παλιά η φωτογραφία της ψυχής μου..
το σπίτι το παλιό..με στέρεα υλικά..
ατέλειωτος ο γυρισμός..της αναστήλωσης
απ' το παλιό παράθυρο..
το αντίκρυσμα μικρής μανταρινιάς..
στον ασπρισμένο τενεκέ..
στης μάνας στο περβάζι μας
γεννά τη νοσταλγία...
ακόμα..ακόμα εντός μου..κατοικεί..
αχ..Θεέ μου πως ξεμάκραινες το χτες!!!

'' στο σπίτι το παλιό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
................................................................................................................

10 Φεβρουαρίου 2019

''σε φόντο ασπρόμαυρο''...

Σε φόντο ασπρόμαυρο 
τις νύχτες πεταλούδες σκιαγραφείς..
τυφλή..μονάχη οδεύεις
εις τους κήπους της Εδέμ σου..
τι τάχατες ορίζει την Ηώ..
τι τάχα το σκοτάδι..
μιας πεταλούδας πέταγμα..
οι πόθοι σου οι κρυφοί..
κάλεσμα στο ζευγάρωμα..
στα άνθια..πα στα γιασεμιά..
τ' αγνάντεμα η μαγεία..
μια πεταλούδα χρώματα άλλαζε..
βασάνιζε το νου σου..
άλλοι το λένε δίψα για ζωή..
κι εσύ το λες λαχτάρα..
κι αν το χρυσόκουτο φαντάζει ακριβό..
είν' το τρελλό το πέταγμα..
η πεμπτουσία της ζωής..
στο πέρασμα..στο χρόνο..
στην άκρη των τσαλακωμένων σου φτερών..
το τσάκισμα ενθύμηση γλυκειά σου..
οι ψυχές πολλά ζητούν...
ίσως και τη δική σου..

''σε φόντο ασπρόμαυρο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
..............................................................................................................





9 Φεβρουαρίου 2019

'' ταξίδεμα ''...

Κι εγώ που θέλησα ιστιοπλόος να γενώ..
καραβοκύρισσα..της βάρκας της μικρής μου
να ταξιδέψω τα όνειρα..καταμεσίς..
μες στους βαρείς Χειμώνες μου..
φύτευα Καλοκαίρια..
που θέλησα στεριές να πιάσω στέρεες..
στεριές που να με βγάζουν ναυαγό..
σε μια πατρίδα μου..του Πλάτωνα
στην Πολιτεία την ιδανική..
παρόμοια να φαντάζει..
φόρεσα το φουστάνι μου το θαλασσί..
πλήρωσα εισιτήριο ακριβό..
για να 'ναι διαρκείας..
εφόρτωσα και την πραμάτεια μου 
στ' αβούλιαχτο σκαρί μου..

Παράνομα εδιάβηκα..ακτογραμμές 
ζωγραφισμένες παραδείσια..κολύμπησα 
χωρίς βατραχοπέδιλα..σ' ερημικές..
μα και αμμουδιές χρυσές..
εμούσκεψα..ελέρωσα..
το θαλασσί φουστάνι...
Ελπίδα μου αβούλιαχτη..
μεράκια της ψυχής μου φορτωμένη..
η μικρή γαλέρα μου στου νου..
στ' ατέλειωγα ταξίδια..
αλλάξανε οι αγέρηδες..
αλλάξαν και οι καιροί..
κλάματα φέρνουν οι ανέμηδες..
στιχάκια λυπημένα..

Λένε πως πειρατές ληστέψαν τα πανιά..
ρημάξαν τα κουπιά της..
Κι έρχονται εκείνες οι στιγμές..
που ο νους μου ανταριάζει..
'' φουρκίζομαι'' και παύω να λαλώ..
ανήμπορους σαν μας θωρώ..
κομπάρσους σ' ένα θέατρο..
εκείνο της ζωής μας..
λεπίδες κοφτερές γδέρνουν τα όνειρα..
σφαγείς παραμονεύουν.. 

Κλαίει..θρηνεί ..οδύρεται η ψυχή..
που με χωρίς περίσκεψιν 
ελησμονήσαμε τον πάπυρο ..
με τ' ακριβό μελάνι..προμήνυε..
όνειρο..επανάσταση..
στ' αλήθεια τι σημαίνει...
Όρτσα να στρίψουμε πανιά..
έσω ο καιρός στην πλώρη μας..
πριν να λαλήσουμε ως άλλοι Επίκουροι
στου γάμου την παστάδα εγκαλούμενοι..
<< ουκ έστιν ο καιρός>>...

''ταξίδεμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
................................................................................................................................................

8 Φεβρουαρίου 2019

«Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης» (απόσπασμα)

Είμαστε όλοι δέσμιοι μιας παγιωμένης αντίληψης για το τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο, καρφώνουμε έτσι το εναγώνιο βλέμμα μας στο σημαντικό, ενώ το ασήμαντο οργανώνει με κάθε μυστικότητα, πίσω απ' την πλάτη μας, το αντάρτικό του, που θα αλλάξει στο τέλος κρυφά τον κόσμο και θα χιμήξει πάνω μας στα ξαφνικά. ~ Μίλαν Κούντερα, Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης (The Book of Laughter and Forgetting) , μτφρ. Γιάννης Η. Χάρης, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας _______________________ Πηγή: scorpiafilla.blogspot.gr by Αντικλείδι , https://antikleidi.com - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Συναφές: Σοπενχάουερ – Το ασήμαντο αιώνια επαινούν Ο Μίλαν Κούντερα και το βαθύτερο νόημα της ζωής Η τέχνη του να γίνεσαι δυστυχισμένοςΗ τέχνη του να γίνεσαι δυστυχισμένος 9 Πράγματα που Κάνουν οι Άνθρωποι που Αγαπάνε τη Ζωή9 Πράγματα που Κάνουν οι Άνθρωποι που Αγαπάνε τη Ζωή Φοβάμαι τη ζωή! – Ursula Le GuinΦοβάμαι τη ζωή! – Ursula Le Guin Share this: FacebookTwitterEmailRedditLinkedInPinterest Κούντερα Previous postΦερνάντο Πεσσόα - Ανασηκώνοντας τους ώμους Next postΑρβελέρ - Oι κυβερνήσεις να διεκδικήσουν τη θέση της Ελλάδας στη νέα Ευρώπη 1 σχόλιο Leave a comment Τα πιο σημαντικά πράγματα που μας έμαθε ο Μίλαν Κούντερα – Αντικλείδι says: 06/06/2017 at 10:29 pm […] Το ασήμαντο οργανώνει το αντάρτικό του ~Milan Kundera […] Οι αναρτήσεις στο email σας Join 97,859 other subscribers Email Address Follow Me facebook twitter pinterest youtube Τυχαίες αναρτήσεις Τα 5 βιβλία με τη μεγαλύτερη επιρροή όλων των εποχών Οι 5 καλύτερες χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις του 2016 «Το μέλλον, είναι τα παιδιά μας!» «Η πολιτική και η κυριαρχία των ερασιτεχνών» Η απάθεια του θεατή: Από το να ‘παρευρίσκεσαι’ στο να... Ο Μέγας Αλέξανδρος στην ζωγραφική Η λογική μέσα από το παράλογο του Αλμπέρ Καμύ Tags Dawkins Goleman ted timelapse Έριχ Φρομ ΑμεΑ Αποφθέγματα - ρητά - παροιμίες Αριστοτέλης Αρχαία ελλάδα Αϊνστάιν Γιάλομ Γιορτές Εικόνες με νόημα Ελύτης Επίκουρος Καβάφης Καζαντζάκης Καμύ Καστοριάδης Κοέλιο Κρασί Λιαντίνης Μήνες Μπουκάι Μπρέχτ Νίτσε Ουμπέρτο Έκο Οφθαλμαπάτες Πεσσόα Πλάτωνας Ράμφος Ραφαηλίδης Σοπενχάουερ Σωκράτης Τσέχωφ Χαλίλ Γκιμπράν Χατζιδάκις Χριστούγεννα Χώκινς εκλογές μυθολογία πείραμα ποίημα τέχνη ψυχολογικό τεστ email: antikleidiblog@gmail.com Κάντε δωρεά ότι ποσό επιθυμείτε και διατηρείστε το Αντικλείδι σε ζωή Τελευταία Σχόλια Κωνσταντίνος Πάνου on 10 χρήσιμα ψυχολογικά τρικ apopseiszwhs on Το τεράστιο ρίσκο της επένδυσης 'Τσιτσιπάς Ntafoulis Dimitris on Λευτέρης Ζούρος - Η δυσκολία να συμβιβαστούμε με τις πιθανότητες Maximos Chris on Τομ Γκρίφιθς: 3 τρόποι για καλύτερες αποφάσεις- σκέψου σαν υπολογιστής Eridona on Αναζητώντας δουλειά στη Νορβηγία Κατηγορίες Αθλητισμός56 Άρθρα / Συνεντεύξεις379 Αστεία / Ελεύθ. χρόνος252 Αφιερώματα138 Βιβλία1,218 Βίντεο543 Διάφορα272 Διδακτικές ιστορίες και μύθοι692 Εκπαίδευση - Παιδεία229 Επικαιρότητα434 Επιστήμη572 Ιστορία389 Καριέρα / Επιχειρήσεις145 Κοινωνία1,153 Κόσμος411 Μουσική166 Οικογένεια489 Οικολογία/Φύση125 Οικονομία361 Παιδικά39 πίνακες ζωγραφικής182 Πολιτική444 Πολιτισμός418 Σύμπαν107 Ταξίδια - Εκδρομές - Διακοπές100 Τεχνολογία163 Υγεία / Διατροφή170 Φιλοσοφία723 Φωτογραφία760 Ψυχολογία/Φιλοσοφία1,406 Ραντεβού ΕΟΠΥΥ Archives Archives Ανατροφή/Ψυχολογία παιδιού Συναισθηματική Νοημοσύνη Οι ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής και τα καλοπροαίρετα λάθη των γονιών Εφηβεία: Τα χρόνια της ωρίμανσης, τα χρόνια των συγκρούσεων Η επιθετικότητα των παιδιών: Γενικές οδηγίες. Πώς να γίνουμε καλύτεροι γονείς 3 λάθη και 6 κινήσεις για να μάθει να μοιράζεται Αχ αυτές οι παρέες του! Αγόρι - Κορίτσι: Βρείτε τις διαφορές Άρθρα για ανατροφή/ψυχολογία παιδιού Κάπνισμα «Ποτέ ξανά άλλη τζούρα» Απαντήσεις στις 10 συχνότερες ερωτήσεις για το Κάπνισμα. Ιατρεία διακοπής καπνίσματος Κόψτε το κάπνισμα χωρίς να παχύνετε Κάπνισμα, Εγκυμοσύνη και Μητρότητα Στατιστικά στοιχεία για το παθητικό κάπνισμα Γιατί δυσκολευόμαστε να κόψουμε το κάπνισμα Συμβουλές για να κόψετε το τσιγάρο. Τα μυστικά των γιατρών για να κόψετε το κάπνισμα Τα οφέλη της διακοπής του καπνίσματος. Ερωτηματικά για τα ηλεκτρονικά τσιγάρα Άρθρα για το κάπνισμα Λογιστικές και οικονομικές υπηρεσίες για επιχειρήσεις και ιδιώτες Χρήσιμα Επιδημία Ιλαράς – Πληροφορίες και Οδηγίες Θέρμανση – Πόσο κοστίζει η εγκατάσταση και η λειτουργία κάθε συστήματος Παιδιά και οδική ασφάλεια: Ένας χρήσιμος οδηγός για την ασφάλεια των παιδιών κατά τις μετακινήσεις τους Πώς να τρώτε φτηνά και υγιεινά Πώς θα συντηρήσετε σωστά την μπαταρία του κινητού σας Οδηγός για τα γενόσημα και τη συνταγογράφηση Συμβεβλημένοι γιατροί ΕΟΠΥΥ – ΠΕΔΙ και διαθεσιμότητα επισκέψεων Τι πρέπει να γνωρίζουν οι ασφαλισμένοι για τον ΕΟΠΥΥ Ενεργειακό Πιστοποιητικό για ενοικίαση και πώληση Όχι στον πανικό από τις κρίσεις πανικού! 12 συνηθισμένοι σωματικοί «μπελάδες» εξηγούνται Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας Πώς να προετοιμάσετε το αυτοκίνητό σας για το χειμώνα Βρες ποιος σε καλεί με απόκρυψη Γρίπη ή κοινό κρυολόγημα; Προσοχή στις διαφορές Πως να αντιμετωπίσεις τα σημάδια της εμμηνόπαυσης Αναβολικά Οι παρενέργειες των αναβολικών Αναβολικά-στεροειδή: η ψυχολογία της απάτης! Από μικροί στα αναβολικά… Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου ντοπάρεται; BΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Internet Άρθρα για το κάπνισμα Άρθρα για τα αναβολικά Νομοθεσία Internet Άρθρα με χρήσιμες πληροφορίες Ανατροφή/Ψυχολογία παιδιών Φορολογικά / εργατικά Ιατρικά θέματα Χρήσιμα έντυπα

Αντικλείδι, Το ασήμαντο οργανώνει το αντάρτικό του ~Milan Kundera

 

 

  ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ

 Γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1929 στην Τσεχοσλοβακία. 

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν μουσικός της jazz. 

Υπήρξε ενεργό μέλος του κομμουνιστικού κόμματος τα έτη 1948-1950 και 1956-1970, απ' όπου αποπέμφθηκε λόγω των ανορθόδοξων ιδεών του. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων απολύθηκε και από την δουλειά του στην ακαδημία Μουσικής και Δραματικών Τεχνών της Πράγας το 1969. Για τους ίδιους λόγους απαγορεύτηκε και η κυκλοφορία των βιβλίων του στην Τσεχοσλοβακία. 

Το 1975 ο Κούντερα μετακόμισε στη Γαλλία, όπου ζεί μόνιμα με τη γυναίκα του Βέρα. 

...............................................................................................................................................

7 Φεβρουαρίου 2019

''το κορίτσι της εβδόμης''....

Δεν το 'χασα απ' τα μάτια μου..
ούτε για μια φορά.
έρχεται πάντα σιωπηλό..
εκείνο το κορίτσι της ''εβδόμης''..
πλαγιάζει στις παλάμες μου..
το χάδι μου γυρεύει..
να κλάψει..να μου παραπονεθεί..
να ζωντανέψει απ' την αρχή..
να τρέξει στην αυλή μου..
Σε αντιλήφθηκα απόψε ξαφνικά..
που πάλιωσαν οι ανάγκες μου..
πήραν να ξεμακραίνουν..
μια - μια απομακρύνονται απ' τα όνειρα
μικρό κορίτσι της εβδόμης..
η αφετηρία σου ακριβή..
εκεί μες στο στενό σοκάκι μας..
εις το Γυμνάσιο Θηλέων...
τότε που όλα τ' αγγιζε 
της ψυχής σου η αφή..
τότε που η βουή των όνειρων..
άγγιζε την καρδιά σου.. 
Το πάθος αλαχτάριστο..
παραδομένο στην επίγνωση..
άλλαξε γειτονιά....
το πικεδένιο γιαδάκι σου το κεντητό..
από τη μαύρη την ποδιά τη σχολική..
κίτρινισμένο όνειρο..κρυμμένο στο μπαούλο
το βλέμμα αποζητά..
αφήνω χαραμάδες πα στην κλειδαριά..
τι θ' απογίνει δίχως φως το βιος..
του κοριτσιού μου απ' την εβδόμη.?...
 κουκίδες φυλαγμένες ακριβές..
 της νιότης το λευκό μου......

''το κορίτσι της εβδόμης'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.. 
.............................................................................................................

6 Φεβρουαρίου 2019

«Να μεταλάβεις το Χριστό»



Σε χτίζω ολημερίς με γνήσια υλικά..

στο θώκο σου σε στήνω αποβραδίς..
Θεό μου σε ονομάζω...
γλυκά σε επικαλούμαι μες στις προσευχές..
ανάγκη μου..κραυγή εσωτερική
το κάλεσμα εκκωφαντικόν
 «Να μεταλάβεις το Χριστό»
ήπια μα πάλι δίψασα
νογάς πως είσαι ελπίδα μου..
είσαι το φως στα σκοτεινά
λαγούμια της ψυχής μου..
Αόρατος κι αν μοιάζεις..μακρινός
για να σε χτίζω προσπαθώ..
λιθάρι μου τ' αναπαμού..
ξαπόσταμα της γεμισμένης μου ψυχής..
το δισάκι μου των στεναγμών
σ' εσένα ακουμπάω....
Έρχεσαι απροσκάλεστα..
διαπερνάς το φως σου στο σκοτάδι μου..
Τρυπώνεις αιφνιδιαστικά..
δε σ' εμποδίζουνε τα σφαλισμένα μου παράθυρα
οι πόρτες οι βαριές που εσφραγιστήκαν..
Αγάπα με..γεννήσου εντός μου δυνατά..
ο χορηγός μου της ελπίδας μου..
ναυάγια ν' αντέχω..
διώξε το θάμπωμα..οδήγα με στο φως..
ομοίωμά σου..γέννημα καρδιάς..
τη μυστική σου αγάπη καρτερώ...
άνθρωπος είμαι..................

 «Να μεταλάβεις το Χριστό » - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 

............................................................................................................