Μην κλαις....—Λάμπρος Πορφύρας—

Μην κλαις, μη λες πως τίποτα δε σου ‘μειν’ εδώ πέρα.
Σου μένει, απάνω στα βουνά, το πέρασμα της μπόρας,
σου μένει η χαραυγή μακριά στο πέλαγο κι η μέρα
κάτω στον κάμπο κι οι ελιές και το βουητό της χώρας.

Σου μένει ακόμα το φτωχό, τ’ απάνεμο ακρογιάλι,
που σα βραδιάζει, μέσα του πέφτουν τα βράχια, οι μώλοι,
τα σπίτια, ο γέρος ο ψαράς που λάμνει αγάλι αγάλι.
Μην κλαις! Σου μένει εκεί —για ιδές!— όλ’ η ζωή μας. Όλη.

Σου μένει εκεί με τη βουβή κι αθώα της γαλήνη,
με τη γλυκοχαμόγελη, την ξένοιαστη ομορφιά της,
με τη σκιά της, τη σκιά που αρχίζει να τη σβήνη
σιγά σιγά το σούρουπο και της νυχτιάς ο μπάτης…
.............................................................................................................................................................

[…] Αυτός ο μετριοπαθής ποιητής, που πέρασε τη ζωή του αποτραβηγμένος 
και χωρίς φιλοδοξίες στις ταβέρνες της Πειραϊκής, 
κατάφερε όσο λίγοι συνομήλικοί του να εκφράσει τη μελαγχολία της γενιάς του. 
Χάρη σε μια γλώσσα ουσιαστική που δεν επιδιώκει σύνθετες λέξεις,
ηχηρά επίθετα, και στο ανεπιτήδευτο των παραστάσεών του,
κατέδειξε τον τρόπο με τον οποίο το ημίφως του συμβολισμού
 μπορούσε να εγκλιματιστεί με φυσικότητα στην Ελλάδα 
και να αποκτήσει γνήσια ελληνική ιθαγένεια· […]

Πηγή: Mario Vitti 
Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░  


Aξέχαστες μουσικές στην Πάτρα..
όταν η ομορφιά μιας μελωδίας μας περικύκλωσε..
ήταν η Νυχτών Εγχόρδων της Πάτρας...
μια άλλη άποψη για τη μουσική !!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

( αλησμόνητος θα μας μείνει ο κ. Τσιπινάκης Θανάσης 
που ταξίδεψε στ' αστέρια τόσο νωρίς..)
τι εμπνευσμένος Διευθυντής ορχήστρας !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πως  να σωπάσω μέσα μου... Χρήστος Θηβαίος 
 Μουσική - Στίχοι: Στ. Ξαρχάκος 
 Ενορχήστρωση: Βάσω Δημητρίου
 Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων 
 Διεύθυνση: Θανάσης Τσιπινάκης 
 Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών 
18 Οκτωβρίου 2010
 ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

....................................................................................................................................................................

Λιαντίνης - Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο.

«Εγώ, αξιότιμοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι η αιτία που θα καταστραφεί 
το ανθρώπινο γένος από τον πλανήτη είναι οι θρησκείες. 
Γιατί διδάσκουν χωρίς επιστήμη. Θεμελιώνουν απάνω στη φαντασία.»

«Αν ήθελα να ζωγραφίσω τη χειρότερη μορφή της βλακείας,
δεν μπορώ παρά να τη ζωγραφίσω έτσι.
 Θα βάλω ένα θεολόγο να κάνει στα παιδιά σου κατήχηση. 
Και αν ήθελα να τρελάνω ένα παιδί θα το ‘βαζα να μου πει
 τί του ‘μαθε ο θεολόγος στην κατήχηση.»

Δημήτρης Λιαντίνης
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

που να τα καταλάβουν αυτά οι μαστουρωμένοι απο την θρησκεία υποταγής ;
 έχεις απο την μια αυτούς που προσκυνούν Εβραίους χωρίς να το ξέρουν, 
και απο την άλλη τους αριστερούς άθεους που προσκυνούν πάλι Εβραίους !!!
δεν τα λέμε εμείς αλλά τα έργα τους....

 Δημήτρης Λιαντίνης..

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
Ηχητικό απόσπασμα από το τελευταίο μάθημα του Δημήτρη Λιαντίνη 
προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου.
 http://www.liantinis.org
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
 
......................................................................................................................................................................

''της φθοράς''.....της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

art : Cristian Schloe

Ήθελε πάντα να 'ναι ''αγαπητικός''..όχι της βοσκοπούλας..
εντύπωση ποθούσε μοναχά..από τις πνιγηρές τις μυρωδιές..
εκείνης της σκελετωμένης του αγάπης να ξεφύγει..
κάγκελλα..καγκελλόπορτες υψώθηκαν τριγύρω του..
ήτανε έξυπνος..ανήσυχος πολύ..φόραγε ιλουστρασιόν
στη σκέψη του τη δροσερή..αρνούνταν να ποθάνει...
ασφυχτιούσε μες στην κάμαρα..πετούσε μες στη σκέψη..
σκάλωνε σε συρματοπλέγματα..αγκάλιαζε το ''ψέμμα''..
γιατί η Γιαννούλα η παστρικιά..ήξερε ένα μάθημα..
μονάχα για να παίρνει..όχι στολίδια της ψυχής..
μαλάματα ζητούσε επιφανειακά..να τα φορεί στα χέρια..
κι αυτός ξεγελασμένος..προδομένος και μοναχικός..
να δώσει επροσπαθούσε και ετόλμαγε..διαμάντια της ψυχής
εκρύωνε τις νύχτες απ' την παγωνιά..γιατί ετούτη η παστρικιά..που διάλεξε για ταίρι του προσωρινό..
ξέσκεπη είχε τη δική της την ψυχή..παπλώματα δεν είχε..
κουρέλια τα' κανε καθώς εσκέπαζε στο διάβα της..
περαστικούς διαβάτες..είχε γεράσει και πολύ..
η άμοιρη..
έσπαγε τον καθρέφτη της τα πρωινά..να κρύψει τα κουρέλια..
τα ''μπιχλιμπίδια'' του μυαλού τα δανεικά..
να κουκουλώσει την αδίσταχτη τη βουλιμία της..
να καταπιεί σκουπίδια της φθοράς..για να μην προδοθεί..
απελπισμένος ο ''αγαπητικός''..έκλαιε για το όνειρο..
που κρέμασε στο ψέμμα της ψυχής του..γοερά...
καθώς αγνάντευε στην προκυμαία του..την προσδοκία του
 που εταξίδευε..σε αδιέξοδα λιμάνια θολερά..
ωσάν καράβι γέρικο..σαπίζοντας..δεμένο στο μουράγιο...
 
''της φθοράς''.....της Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................

''Η ΟΜΙΧΛΗ ΣΑΝ ΠΑΛΑΝΙΕΤΑΙ''

Τα μάτια κράταες ανοιχτά..μες στην οχλαγοή...
στο ομιχλώδες γύρευες..τα μυστικά του κόσμου..
και κυνηγώντας χίμαιρες μονάχος σου...
να θυμηθείς εξέχασες..πως είναι να γελάς.
ύβρεις..αμετροέπεια.. πολιτισμός
 στην καθημερινότητα..δηλώνει πια απών.
χιλιάδες οι φωνές οι συναρπαστικές..που προβολή
και παρουσίαση..γυαλιστερό το σελοφάν..
που υπόσχονται να σε περιτυλίξουν...
Είν' δελεαστικό το περιτύλιγμα και 
να αντισταθείς πολλές φορές δεν το μπορείς...
Σαν όμως μέσα του κλειστείς...θα ασφυχτιάς
 με την κορδέλα που το περιέβαλε...
γιατί δεμένος μέσα σε κουτιά εσύ δεν έμαθες 
να ζεις και τις χρωματιστές κορδέλες τους
 ελεύθερες στο χέρι σου..λυμένες τις βαστούσες...
 Και βρέχει..βρέχει ασταμάτητα ολονυχτίς κι ολημερίς...
στους δρόμους βρέχει..στις πλατείες στις καρδιές ..
στην παγωνιά της Γης...
Φωνές..κραυγές..αλλαλαγμοί...
για σιγανές βροχές..για καταιγίδες κι αστραπές...
κι εσύ εκεί από το παραθύρι σου 
πότε νοσταλγικά και λυπημένα άλλοτε..
 από το παραθύρι σεργιανάς..καταστροφές πλημμύρες
 μα και σιγανές βροχές ποτιστικές....
Θάρθουνε πάλι χρόνοι την ομίχλη της βροχής..
 ελπίζοντας..να διώξουν..να σκορπίσουν...
καθάριος μέσα από τον συρφετό να βγεις
 να αντικρύσεις  από την αρχή..καινούριους σπόρους..
''φουσκωμένους'' της ζωής..έτοιμους να φυτρώσουν...
πάλι κι απόψε μέσα από την κάμαρα..αγναντεύοντας..
το φύτεψες το όνειρό σου το χλωμό..
να ποτιστεί..μη λάχει και φυτρώσει και ριζώσει..

''Η ΟΜΙΧΛΗ ΣΑΝ ΠΑΛΑΝΙΕΤΑΙ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

...θα πουν γιά με πως ήμουνα στο τέλος του χειμώνα
λουλούδι που δεν άντεξε στο γύρισμα του αιώνα !!!!!!!!!!!!!!!!
με μεράκι..για το καλό τραγούδι....
η φίλη σας Σοφία.............. 

....................................................................................................................................................................

''ΕΥΤΥΧΙΑ'' λες.........της Σοφίας Θεοδοσιάδη

ΕΥΤΥΧIΑ..λέξη..απλή..πολύπλοκη..αναπάντεχη και μαγική συγχρόνως..

εγράφτηκε στα λεξικά..στου κόσμου όλες τις γλώσσες..

αφηρημένη έννοια..κανείς ποτέ του δεν κατόρθωσε..

τον ακριβή ορισμό κι ερμηνεία να της δώσει..

πολλές φορές την πόρτα μου την χτύπησε...

της άνοιξα προσεχτικά..δισταχτικά..
ανυποψίαστη θαρρείς..για το μεγαλειώδες της στιγμής..
μου χάρισε διαμάντια..άλλοτε πάλι με ξεγέλασε..
κάλπικα τα μαλάματα..μα..πολύτιμα κι αστραφτερά..
μες στην καρδιά κρυμμένα μένουν...

είναι που εγκλωβίσαν τη στιγμή..κι ας γλίστρησαν κατόπιν..
ποτέ οι χαρές μου δε με προσπεράσανε..ήταν που
 τις ετράταρα στο καλωσόρισμα..ήταν που
 ήσαντε στιγμές..στα μάτια μου ξεχωριστές?

και ναι..το νιώθω άμποτε..πως τη ζωή δεν εφοβήθηκα..

και μόνη μου πορεύτηκα μες στα παζάρια τα ακριβά της..

 πότε γονατισμένη..πότε όρθια..κι άλλοτε τρέχοντας

 πολύτιμα μαλάματα..χρυσάφια να αγοράσω..

πάντα εκεί..βραχιόλα τα φορώ..στη συλλογή μου τα προσθέτω...

τα δαχτυλίδια της καρδιάς μου τα ακριβά..γιατί..

ελπίδα αν το λέν αυτό..ζωή αν το ονομάζουν..
μπόλικη αγόρασα απ' αυτήν..μπόλικη πάντα κουβαλάω.

  και αγαπώ κάθε φορά το ολοκαίνουργιο το δαχτυλίδι μου..

θαρρώ πως είν' αυτό το μυστικό..στο δρόμο που με πάει της ευτυχίας..

σταγόνες σκέψεις μου ακριβές..γεννήθηκαν εντός μου..
ακουμπισμένες πα στο βλέμμα των παιδιών που εβύζαξα..
ακουμπισμένες στο γλυκό και τρυφερό της μάνας μου...

ακουμπισμένες πα στο βλέμμα σου..και στο χαμόγελό σου...
''άντρα'' που με ελάτρεψες..και γέννησες τον έρωτα.....

''ΕΥΤΥΧΙΑ'' λες.. - Σοφία Θεοδοσιάδη.

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░


.....................................................................................................................................................................

↫ των θυελλωδών μας χρόνων ↬

Κι όταν θα φτάσεις περπατώντας πια ξυπόλητoς..
 στην άμμο της ακτής σου...
όταν σταθείς ορθός στην απεραντοσύνη της..
των θυελλώδών σου των καιρών..των χρόνων σου..
της ερημιάς και της σιωπής..
 των ποταμών σου των ασάλευτων στη μνήμη..
ανασυρμένα..δε θ' απαρνηθείς..ούτε..
και στο τραγούδι των σειρήνων θα παραδοθείς..
ανέμους θα σκορπίσεις μ' ένα ασκό σαν Αίολος..
στα πρόσωπα τα υποσχόμενα ..τα απατηλά..
στης φρούδας της πολιτικής τ' ανδρείκελα..
κακέκτυπα της μαριονέττας μιας παράστασης λειψής..

 
θα 'ρχεται κύμα από τη θάλασσα..
οι λίμνες θα φουσκώσουν..τσουνάμι..
κόκκινο αίμα θα'ν ζεστό..εκδίκησης..
αέρηδων κρυμμένων στις σπηλιές των γνώσεων..
βοριάδων που το πνεύμα αποθηκεύει..
με ζεσταμένα πέλματα θα επιστρέψεις στην κορφή..
να δεις και να χαράξεις και να κλείσεις τη ρωγμή..
που άφησαν τα χρόνια τα κλεμένα ... 
τα λεηλατημένα χρόνια μας..
ληστές χωρίς κουκούλες μας ελήστεψαν..
κρύβοντας τιμαλφή ψυχής..χωρίς επιστροφή...
εδείχνανε τα πρόσωπα..φορώντας προσωπείο..
εκεί καταμεσίς στο ξέφωτο..σαν φτάσεις..
στου κόσμου με τα λάβδανα λιβάδια..
 δέντρα γιατρειάς ξεριζωμένα μας..θα φυτευτούν... 
φως να σκεπάζουν τα κλαριά
μη βρέχονται οι ψυχές μας.............. 

↫ των θυελλωδών μας χρόνων ↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░


....................................................................................................................................................................

''στης μυστικής αγάπης μας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

 Δε λάθεψαν τα βήματα στο λιγοστό του σκοταδιού
το φως ..στο λάθος το αμαρτωλό..οδήγησαν..κι απόψε..
στης μυστικής αγάπης μας το σκαλοπάτι το βρεμένο..
ψιχάλιζε..και γλίστραγε η ψυχή..ο νους και το κορμί μου..
μ' εβγαζε στο πλατύσκαλο..της νοτισμένης σου
 του έρωτα αγκαλιάς..απόηχος των λόγων σου θαρρείς..
 να 'σαι το ''αστροκούβερτο'' μου εψιθύριζες..
να'σαι η ''βροχή που θα μουσκεύει το κορμί μου''..
του νου μου τα ασυγχώρητα τα λάθη αγαπώντας τα...
 ..για να σε προσπεράσω πλέον δύσκολο..
κι απόψε στο δηλώνω..δεν καίγομαι απ' τις φωτιές..
τις σβήνουνε οι στάλες της καρδιάς μου...
μου μήνυσες πως μ' αγαπάς..φτωχή η λέξη αντήχησε..
άλλη ηχώ εταχυδρόμησες..εκείνη του ''λατρεύω''..
κι εγώ καλέ μου που λυγίζω εύκολα..
που κοκκινίζουνε τα μάγουλα στην έξαψη..
σαν μίας κόρης άβγαλτης στης ζήσης τη βροχή..
τούτο μονάχα σου μηνώ τραγουδιστά...
αν μ 'αγαπάς αληθινά..κάνε ξανά απ' την αρχή..
κι απόψε να ανθίσω..μη μ' αρνηθείς την Άνοιξη..
 γιατί μονάχα ο έρωτας..ανθεί μες στις βροχές..

 ''στης μυστικής αγάπης μας'' -  Σοφία Θεοδοσιάδη
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░


 "Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου, να τραγουδήσω στερνή φορά..." 
μας ψιθυρίζει με την ατόφια λαϊκή φωνή της..
και την υπέροχη κιθάρα της.. η Σεμέλη Παπαβασιλείου... 
Απίστευτο ταλέντο.. Συγχαρητήρια! 

 ***********************************


......................................................................................................................................................................

Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ -[Άρχισε μια σιγανή βροχή…]

Έπεφτε μια κίτρινη παλιά βροχή…
Γ. Κ.

Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.  
Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα 
Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο 
 Μπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή με σκοπό —σου είναι αδιάφορο— 
 Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια σκισμένη πολυτέλεια.
  Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα —
Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα—
Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιά 
 Ύστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τ’ αναμμένο φως  
 Ή μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο με τις αδιάφορες φωνές. 
Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα 
Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα 
Εσύ, ο διπλανός σου, όλος αυτός ο κόσμος που πορεύεται δίπλα σου μες στο σκοτάδι  
Αυτή η ανήσυχη σιωπή που πληγώνει περισσότερο κι απ’ το πιο κοφτερό λεπίδι  
Να λησμονείς για μιαν ελάχιστη στιγμή πως ίσως δεν τέλειωσε ούτε και απόψε για σένανε το κάθε τι  
Τόσο π’ αν τρίξει κάτι αναπάντεχα είναι να σου ξυπνήσει την ακριβήν υπόθεση μιας επιστροφής 
Τη χειμωνιάτικη ζεστή κάμαρα, το καφενείο με τις πολύχρωμες φωνές.
…Έτσι βρέχει λοιπόν μια κίτρινη βροχή χωρίς τέλος. 

Μια κίτρινη παλιά βροχή, τη νύχτα, σα μαστίγιο.
 
Μανώλης Αναγνωστάκης
 ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

Ένα ορχηστρικό: Βροχή - 1965

 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις 

.......................................................................................................................................................................

'' Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ''....και Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ !!!.

 Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα του ανθρώπινου γένους,
 συνώνυμη με την αγνωμοσύνη, όπου διαγράφουμε 
όλα όσα έχουν κάνει για εμάς και στρεφόμαστε εναντίον τους
 όταν γίνεται κάποιο σφάλμα.. ή κάποια παράλειψη........ 
H Αχαριστία !!!!
Και τα σοφά λόγια του μπαρμπα- Λια..του πατέρα μου:
<< τη αχαριστία κόρη μου..έπεται αναισχυντία >>
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ...ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ!!.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Σ' ένα από τα ταξίδια του Καββαδία, το καράβι του έπιασε λιμάνι στην Αργεντινή. 
Κατά την προσφιλή του συνήθεια επισκέφθηκε ενα "σπίτι" της περιοχής 
για να απολαύσει τη συντροφιά μιας κοπέλας.
Στη συνάντηση με την κοπέλα παρατήρησε ότι πάνω στο τραπέζι του δωματίου υπήρχαν Ελληνικές
εφημερίδες. Όταν τη ρώτησε εαν είναι "Πατριώτισσα", η κοπέλα απάντησε: 
"οχι" αλλά όταν ήμουν φοιτήτρια στη Γαλλία γνώρισα κι ερωτεύθηκα ένα νεαρό Έλληνα.
Αυτός της ανταπέδωσε "απατηλώς" τον ερωτά της και την έπεισε να τον ακολουθήσει στην Αργεντινή
όπου την έκλεισε σε ενα πορνείο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των "γελαδάρηδων" της περιοχής.
Η κοπελα έμπλεξε χωρίς να το καταλάβει και δεν μπορούσε να ξεφύγει απο τον προαγωγό της.

Ο ευαίσθητος Καββαδίας συγκινήθηκε απο την ιστορία της κοπέλας και με την βοήθεια των φίλων του
Ναυτικών την "έκλεψε" και την έβαλε στο καράβι του όπου αν και ήταν μέσα σε δεκάδες άνδρες δεν την
πείραξε κανείς. Όταν το καράβι έφθασε στην Ευρώπη, της έβγαλε ένα εισιτήριο για την Ελλάδα!.
Ο Καββαδίας έσωσε την κοπέλα αλλά όταν την συνάντησε χρόνια αργότερα στο σπίτι του Μ. Καραγάτση 
προσποιήθηκε ότι δεν τον γνώριζε.. Μάλιστα όταν έφυγε ο Καββαδίας, εκείνη ρώτησε τον Καραγάτση:
"Αυτόν τον αλήτη τι τον μαζεύεις σπίτι σου, τον ξέρεις ποιός είναι;"

Ο Καραγάτσης παραξενεύτηκε με τη στάση της κοπέλας και ρώτησε τον Καββαδία στην επόμενη τους
συνάντηση τι της είχε κάνει και γιατί τον κατηγορούσε..;
Ο λόγος που η κοπελα είχε αντιδράσει με αυτον τον τροπο, ηταν οτι είχε φτιαξει τη ζωή της στην Ελλάδα
και δεν ήθελε να αποκαλυφθεί το παρελθον της.
Ο Καββαδίας σεβόμενος την επιθυμία της δεν αποκάλυψε στον Καραγάτση την ιστορία της και του είπε
απλά.."Γιατί δεν ρωτάς αυτήν να σου πει τί της έχω κανει;"..
Είμαι βέβαιος ότι μετά από αυτό το γεγονός ο Καββαδίας όταν θα "ετσουζε" καμιά ρακή, θα σήκωνε
το ποτήρι και θα ευχόταν...

"ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΗΣ"
****************************
Νίκος Αναγνωστάκης
"Μηχανή του χρονου"
....................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

Χαλίλ Γκιμπράν - η ροδιά......

Νικηφόρος Λύτρας - η ροδιά

Κάποτε, όταν ζούσα στην καρδιά μιας ροδιάς, άκουσα έναν σπόρο της να λέει: «Κάποια μέρα θα γίνω δέντρο, κι ο αγέρας θα τραγουδάει ανάμεσα στα κλώνια μου. Ο ήλιος θα χορεύει πάνω στα φύλλα μου και θα είμαι δυνατό δέντρο κι όμορφο, στις εποχές όλες μέσα».

Ύστερα μίλησε ένας άλλος σπόρος και είπε: «Όταν ήμουν νιος σαν κι εσένα, είχα κι εγώ τέτοιες απόψεις, μα τώρα που μπορώ να μετρώ και να ζυγίζω τα πράγματα, βλέπω ότι οι ελπίδες μου τρέφονταν του κάκου».

Κι ένας τρίτος σπόρος, μίλησε κι αυτός: «Δεν βλέπω τίποτα που να προμαντεύει, για μας, ένα τόσο μεγαλειώδες μέλλον».

Κι ένας τέταρτος είπε: «Όμως τι φενάκη θα ‘ταν η ζωή μας, χωρίς προοπτικές μεγαλοσύνης».

Είπε ένας πέμπτος: «Γιατί να διαφωνούμε για το τι θα γίνουμε, αφού το τι είμαστε δεν γροικάμε καν».

Μα ένας έκτος απάντησε: «Εκείνο που είμαστε, αυτό θα εξακολουθήσουμε να είμαστε».

Κι ένας έβδομος: «Έχω τόσο ξεκάθαρη ιδέα για το καθετί πως θα γίνει. Μα να μην μπορώ να την ντύσω με λέξεις!».

Κι ένας όγδοος μίλησε -κι ένατος και δέκατος- και σειρά από άλλους, και δεν μπορούσα να βγάλω άκρη πια, από τις φωνές τους.

Κι έτσι, την ίδια εκείνη μέρα, μετακόμισα στην καρδιά μιας κυδωνιάς, εκεί όπου οι σπόροι είναι λιγοστοί και δεν μιλάνε σχεδόν καθόλου.

Χαλίλ Γκιμπράν - η ροδιά.




 ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

 Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη 
στολίδι της αυλής μου
 ανάπαυση της προσμονής 
νεράκι της πληγής μου.............

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 
 

.....................................................................................................................................................................

''ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ''- ( ΧΑΡΤΟΔΕΤΟ)

Henry Mosier - The spirit of rainbow.

Παππού αγαπημένε, πόσος καιρός πέρασε 
από τη νύχτα εκείνη που κοιμήθηκα στο Τολέδο κι οσμίστηκες πως έφτασε ένας Κρητικός στη γειτονιά σου 
και σηκώθηκες από το μνήμα σου, γίνηκες όνειρο κι ήρθες και με βρήκες;
 Μια αστραπή; Τρεις αιώνες; 
Ποιος μπορεί στον αέρα της αγάπης 
να ξεχωρίσει την αστραπή από την αιωνιότητα; 
Πέρασε από τότε μια ζωή· 
όλη μου τη ζωή ήμουν ένα δοξάρι σε ανήλεα, αχόρταγα χέρια·
πόσες φορές τ' αόρατα χέρια τέντωσαν,
 παρατέντωσαν το δοξάρι και το άκουγα να τρίζει να σπάσει!
 Ας σπάσει! φώναζα· με είχες, μαθές, προστάξει, παππού,
 να διαλέξω, διάλεξα. Νίκησα; Νικήθηκα; 
Τούτο μονάχα ξέρω: 
είμαι γεμάτος πληγές και στέκουμαι όρθιος. 
Γεμάτος πληγές, όλες στο στήθος· 
έκαμα ό,τι μπόρεσα, παππού, περισσότερο, 
καθώς μου παράγγειλες, 
απ' ό,τι μπόρεσα, να μη σε ντροπιάσω·


κι έρχουμαι τώρα πια που τέλεψε η μάχη 
να ξαπλώσω δίπλα σου, να γίνω χώμα δίπλα σου, 
να περιμένουμε μαζί κι οι δυο τη Δευτέρα Παρουσία. 
Φιλώ το χέρι σου, φιλώ τον ώμο το δεξό σου, 
φιλώ τον ώμο το ζερβό σου,
 Παππού, καλώς σε βρήκα! 

από  την ''Αναφορά'' στον Γκρέκο''- Νίκος Καζαντζάκης
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░  

σκέψεις μου...............

Ζωγράφος : Χρήστος Μποκόρος

Περνούν τα χρόνια και οι σκέψεις μας αλλάζουνε..
αλίμονο κι αν δεν αλλάζαν δηλαδή..άλλη ανάγνωση οφείλουμε..
βήματα πια σημειωτόν μες στις γραφές..να τις αφουγκραστούμε..
Μέσα σε τούτες τις σελίδες τις πολύτιμες..του δυνατού..
σοφού ετούτου νου..του μεγαθήριου της σκέψης 
και της εμβάθυνσης για τη ζωή..μόνο δέος..περίσκεψη
 και ''δώρα'' αγοράζουμε ..για να 'χουμε αποσκευές στο μακρινό..
και σύντομο ταξίδι μας συνάμα..επάνω στη ζωή..
Αγάπησα από μικρή..μαθήτρια ακόμα..τον λάτρεψα ωσάν διδάσκουσα..
και τώρα κάθομαι και σκέφτομαι..
πως ώρες- ώρες με καθοδηγούν στα ζόρια μου
τα λόγια τούτα τα βαθιά..γραμμένα απ' το μελάνι της ψυχής του..

Είναι ο Νίκος Καζαντζάκης τόσο απλά..ένα φως στο σκοτάδι μας..
ρήσεις όχι για κατανάλωση..μα για εφόδια ζωής...
Κάποιοι έχουν το χάρισμα..τους στέλνεις τάχα ο Θεός..
κεριά να γίνουν αναμμένα για τα μας..στους σκοτεινούς μας δρόμους..?
Απλά και ταπεινά  ευγνωμονώ τον..για το ''φως''.........

η φίλη σας Σοφία...
.............................................................................................................

Ο ΚΙΚΕΡΩΝ για τους Έλληνες : << και φίλοι και γραικύλοι>>

Δεκέμβρης του 60 π.Χ. Ο Κικέρων γράφει από τη Ρώμη επιστολή στον αδελφό του Κόιντο, 
ο οποίος είναι διοικητής στη ρωμαϊκή επαρχία της Μ. Ασίας.

Αγαπητέ μου Κόιντε,

Πολλά και ενδιαφέροντα τα νέα που περιέχει η τελευταία επιστολή σου,

 πολλές, όπως καταλαβαίνω, και οι έγνοιες που συνοδεύουν
 το αξίωμα και τα καθήκοντά σου. Αναρωτιέσαι αν είναι αγαθή τύχη 
ή κατάρα που σου έλαχε να διοικείς Έλληνες.
Θα έλεγα ότι είναι και τα δύο. Ας υποθέσουμε ότι ήσουν διοικητής
 σε κάποια γαλατική, ισπανική ή αφρικανική επαρχία. 
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο κόσμος στις επαρχίες αυτές είναι απαίδευτος 
και κοινωνικά καθυστερημένος, με μια λέξη «βάρβαρος». 
Τι θα έκανες στην περίπτωση αυτή; Δεν θα προσπαθούσες 
να επιβάλεις μια στοιχειώδη τάξη και να δημιουργήσεις,
 όσο περνούσε από το χέρι σου, τις προϋποθέσεις
 για τη βελτίωση του επιπέδου αυτών των λαών; 
Αυτή θα ήταν, ασφαλώς, η αποστολή σου 
γιατί αυτό επιτάσσουν οι ανθρωπιστικές μας παραδόσεις. 

Οι θεοί ευλογούν τη Ρώμη και της έχουν αναθέσει την αποστολή 
να δαμάσει το τραχύ ήθος των υποτελών της και να τους δώσει 
την ευκαιρία να γευτούν τα αγαθά της πολιτικής οργάνωσης 
και της πνευματικής ζωής στο πλαίσιο μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
Σου λέω, βέβαια, πράγματα που γνωρίζεις.

Θα πρέπει να γνωρίζεις το ίδιο καλά ότι ο τόπος

 και ο κόσμος που διοικείς έχει μια πολύ ξεχωριστή ιστορία.
 Ο πολιτισμός, αν μπορώ να το πω έτσι, είναι ελληνική εφεύρεση· 
η παιδεία έχει ελληνικές ρίζες και από τις ρίζες αυτές τραφήκαμε
 κι εμείς σαν έθνος. Δεν θα διστάσω ποτέ να ομολογήσω ότι 
το λαμπρό οικοδόμημα της Ρώμης δεν θα μπορούσε να υψωθεί
 χωρίς τη συμβολή του ελληνικού πολιτισμού· 
και ότι όσα πετύχαμε εμείς οι Ρωμαίοι τα πετύχαμε υιοθετώντας 
την εκπαίδευση, την τέχνη και τις επιστήμες των Ελλήνων. 

Και η εκπολιτιστική αποστολή της Ρώμης είναι κι αυτή
 συνέχεια του ελληνικού φωτός. Γι᾽ αυτούς τους λόγους, 
είμαστε σήμερα ηθικά υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε 
τους Έλληνες με τον σεβασμό που αρμόζει στη μεγάλη τους ιστορία,
 και με την πολιτική μας συμπεριφορά να ξεπληρώσουμε
 κατά κάποιο τρόπο το χρέος μας απέναντί τους.

Έχω αρκετή πολιτική πείρα για να ξέρω, βέβαια,

 ότι ο σχεδιασμός της πολιτικής δράσης δεν μπορεί πάντα
 να καθοδηγείται από ιστορικούς συναισθηματισμούς.
 Και ξέρω καλά ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις 
στην παρούσα περίοδο υπαγορεύουν μια σθεναρή, 
για να μην πω παραδειγματικά αυστηρή, στάση, 
προκειμένου να τεθούν έγκαιρα υπό τον έλεγχό σου
 οι αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού
 στις πρόσφατες φορολογήσεις.

 Παρ᾽ όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι υπήκοοί σου 
έχουν μακρά παράδοση πολιτικής σκέψης και πράξης,
 προσπάθησε να συζητήσεις με τους εκπροσώπους τους, 
χωρίς να δίνεις την εντύπωση ότι όλα είναι προαποφασισμένα
 και τίποτε δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Αν μη τι άλλο,
 οι Έλληνες είναι πρόθυμοι να κάνουν συζήτηση και εκτιμούν 
αυτούς που τους δίνουν την ευκαιρία να μιλήσουν.
 Και φυσικά θα το εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο 
αν τους φιλοδωρήσεις και με ολίγα ελληνικά. 
Είμαι βέβαιος ότι έχεις μάθει αρκετά για να μπορείς 
να τους κάνεις μια τέτοια φιλοφρόνηση.

 Πιστεύουν -και δεν έχουν και άδικο, εδώ που τα λέμε- 
ότι μιλούν την πιο πλούσια, ωραία και εκφραστική γλώσσα 
του κόσμου· και θα γίνουν πιο δεκτικοί όταν ακούσουν 
τον ρωμαίο διοικητή τους να τους υποδέχεται 
στο κυβερνείο «ελληνιστί». Δεν θα είχες, ασφαλώς, 
παρόμοια προβλήματα και υποχρεώσεις αν είχες να κάνεις
 με Γαλάτες, σκέψου όμως αν θα προτιμούσες να βλέπεις 
από το παράθυρο του κυβερνείου τις καλύβες του Βερκινγκετόριξ 
με φόντο τα βουνά και τις βελανιδιές ή τους ναούς,
 τα θέατρα και τις βιβλιοθήκες της Ιωνίας.

Στη Ρώμη ο καιρός είναι καλός και έχουμε σχετική ησυχία. 

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό αλλά, αν το χειρότερο σενάριο 
που έχω στο μυαλό μου ισχύει, σίγουρα κάποιος
 στρατηγός ετοιμάζεται να επιτεθεί με «ανήθικους σκοπούς»
 εναντίον της πολύπαθης δημοκρατίας μας. 
Αλλά ας μη μελαγχολήσω περισσότερο για σήμερα.

Να είσαι πάντα καλά.

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

 Αν υπήρχαν φιλέλληνες στη Ρώμη, 
ο Κικέρων ήταν σίγουρα ένας απ᾽ αυτούς. 
 Ο Κόιντος, πάντως, δεν θεωρούσε την ιστορική θέα
 από το μεγάλο παράθυρο του κυβερνείου αρκετή
 για να ξεχάσει τα μεγάλα προβλήματα που τον έζωναν. 
«Και ελληνικά τους μίλησα», απάντησε, 
«και επί μακρόν συζήτησα με τους εκπροσώπους τους. 
Αλλά αυτοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους·
 οι μεν διαβάλλουν τους δε και όλοι μαζί κάνουν 
ό,τι μπορούν για να φανούν αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι.
 Δεν είμαι βέβαιος αν μισούν τη ρωμαϊκή διοίκηση
 περισσότερο από ό,τι επιβουλεύονται ο ένας τον άλλον. 
Τι έχεις να πεις επ᾽ αυτού;»

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

 Graeculus. («γραικύλος», όπως το ακούμε καμιά φορά και σήμερα).
 Είναι υποκοριστικό και σημαίνει τον «μικρό Έλληνα».
 Η συχνότητα εμφάνισής του αυξάνεται 
στα χρόνια που ακολούθησαν την τελική υποταγή της Ελλάδας στη Ρώμη, το 146 π.Χ.
 Σπάνια δείχνει κάποια συγκαταβατική συμπάθεια·
 συνήθως σημαίνει τον «σύγχρονο Έλληνα της παρακμής» 
πάντα σε αντιδιαστολή προς τους «παλιούς, καλούς Έλληνες».

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 
 

Ο Κικέρων (σε άλλη επιστολή του) διακηρύσσει
 και το παινεύεται που είναι φιλέλληνας·
 απλώς οι γραικύλοι είναι γραικύλοι, 
και ο Κόιντος πρέπει να φυλάγεται από αυτούς.

Πηγή: greek-language

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

 Ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων, γνωστός και ως Κικέρων,
 ήταν Ρωμαίος Φιλόσοφος, Πολιτικός, Δικηγόρος,
 Ρήτορας, Ύπατος και συνταγματολόγος. 
Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και θεωρείται 
ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες και πεζογράφους.

Πηγή: Βικιπαίδεια.
......................................................................................................................................................................

''ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ''......

Φεγγάρι μου νανούριστην την μόσχο αναθρεμμένη

όνειρο βλέπει και γελά όνειρο και προσμένει.

Να 'ρθει η γιορτή του ερχομού του σμίξιμου η ώρα

με εκείνα τα απρόσμενα τα πλουμιστά τα δώρα

θα' ρθω φεγγάρι μου θα 'ρθω με άρπα στην αυλή σου..

να τραγουδήσω τον ανθό να γειάνω την πληγή σου

και κει ψηλά στου αη- Ηλιά το πρώτο πανηγύρι

θα τον χορέψω τον χορό δεν σου χαλώ χατίρι

μον πες της μέρας απαλά να αγγίξει τα μαλλιά της

για να προλάβω να χωθώ μέσα στην αγκαλιά της

βαθύς λυγμός τα ξένα μου..βαθύς και ο καημός μου

είναι πικρή η πένα μου και ο αναστεναγμός μου

μα εγώ τον ήλιο θα ντυθώ να πάω να  ανταμώσω

βοήθα φεγγάρι να χαρείς και γω θα σ' ασημώσω..
Nikos Davios- 27/10/2015

Ευχαριστώ για την αποκλειστικότητα Νικόλα..!!!!!!!!!!!!
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

Νανουρίσματα..ποιητικές καταθέσεις ψυχής..
της μάνας στο παιδί..του ερωτευμένου στην αγαπημένη του..
ποιητικά αριστουργήματα..μελωδίες ψυχής...
Απολαύστε τον μοναδικό..ανεπανάληπτο Χρόνη Αηδονίδη!!!
Κανείς δε χάϊδεψε την ψυχή..όσο η φωνή του!!!
η φίλη σας Σοφία.....


......................................................................................................................................................................

Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν σπίτι τους...( αφιερωμένο στα παιδιά απανταχού)

Τα παιδιά του Lidice επέστρεψαν σπίτι τους

Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε 
Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια 
μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου
 δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε
 αυτά τα παιδιά.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τα παιδιά του Lidice στον θάνατο ήταν αρκετά περίπλοκα.
Καθοριστικό ρόλο πάντως για να παρθεί η απόφαση της δολοφονίας τους ήταν ο θάνατος
 του Reinhard Heydrich, διοικητή του ναζιστικού προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας.

Η Τσεχοσλοβακία καταλήφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία τον Απρίλιο του 1939 και η διοίκηση
 του Heydrich που ακολούθησε χαρακτηρίστηκε από καταπίεση, βασανισμούς και δολοφονίες.
Στα τέλη Μαΐου του 1942 ομάδα στρατιωτών αποτελούμενη από Τσέχους και Σλοβάκους 
κατάφερε ένα μεγάλο χτύπημα στους Γερμανούς. Τον ισχυρό τραυματισμό του Heydrich.

Μια εβδομάδα αργότερα στις 4 Ιουνίου του 1942, ο Heydrich πέθανε από σηψαιμία.  Ολόκληρη η 
χώρα πίστευε ότι γνώριζε τι θα επακολουθήσει. Κανένας όμως δεν μπορούσε να προβλέψει την 
φρίκη που τους ετοίμαζαν οι κατακτητές.

Η αρχή έγινε με ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Πράγα. Μια τεράστια επιχείρηση 
αναζήτησης των δραστών ακολούθησε χωρίς όμως αποτέλεσμα.
 Την εβδομάδα μεταξύ τον τραυματισμό και τον θάνατο του Heydrich 
157 άνθρωποι είχαν ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες. 
Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμη…

Μετά την κηδεία του Heydrich στο Βερολίνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, διέταξε
 τι θα έπρεπε να γίνει στα χωριά που έκρυβαν τους υπεύθυνους.
 Όλοι οι ενήλικες άνδρες να εκτελούνται και τα γυναικόπαιδα να μεταφέρονται 
σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα παιδιά που είχαν χαρακτήρα 
και χαρακτηριστικά «Αρείου» να υιοθετούνται από Γερμανικές οικογένειες SS 
για να γίνουν καλοί Ναζί. Τα υπόλοιπα να ανατραφούν με 
«άλλους τρόπους». Τέλος, τα χωριά να εξαφανιστούν 
από τους χάρτες, τίποτα να μην μείνει που να δηλώνει 
ότι κάποτε υπήρξαν.

Οι εντολές του άρχισαν να εφαρμόζονται αμέσως. 
Στο χωριό Lidice, που παρά την απουσία αποδείξεων
 ότι είχαν βρει εκεί καταφύγιο οι στρατιώτες 
που ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία του Heydrich, 
έγινε η αρχή. Όλοι οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε ένα αγρόκτημα 
 στην άκρη του χωριούκαι εκτελέστηκαν, πρώτα σε ομάδες των πέντε. 
Όταν ο ηθικός αυτουργός αυτού του τρόμου,Horst Böhme
 παραπονέθηκε ότι θα του έπαιρνε πάρα πολύ καιρό 
για να τους εκτελέσει όλους, οι ομάδες έγιναν των δέκα.
 Μέχρι το απόγευμα της ίδιας μέρας, 173 άνδρες είχαν εκτελεστεί.

203 γυναίκες και 105 παιδιά συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του χωριού. 
Από εκεί οδηγήθηκαν σε άλλο σχολείο στην κοντινή πόλη Kladno.
 Τέσσερις από τις γυναίκες ήταν έγκυες. 
 Οι έγκυες μεταφέρθηκαν στο ίδιο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε ο Heydrich, 
για να τους αφαιρεθούν με βίαιο τρόπο τα βρέφη. 
Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες γυναίκες οδηγήθηκαν
 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück 
 όπου έχασαν τη ζωή τους από μια σειρά από ασθένειες.

Τα παιδιά στην αρχή μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο στο Łódź 
όπου Γερμανοί Αξιωματούχοι έκαναν τον διαχωρισμό ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους. 
Όσα δεν είχαν τα χαρακτηριστικά που απαιτούνταν,παρά τις αρχικές διαφωνίες, 
αποφασίστηκε από τον Adolf Eichmann να θανατωθούν.

Εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν, στις 2 Ιουλίου,
τα 82 παιδιά παραδόθηκαν στην Γκεστάπο. 
Από εκεί μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno 
όπου δηλητηριάστηκαν με αέρια. 
Από τα 105 παιδιά του Lidice, μόνο τα 17 παιδιά 
επέστρεψαν κάποια στιγμή στο χωριό τους.

 Κανείς δεν θα μάθει ποτέ αν κάποιο από τα 82 παιδιά 
έκλαιγε λίγο πριν χάσει την ζωή του, μακριά από το σπίτι,
 την μητέρα του και τον πατέρα του. 
Ωστόσο, έστω και με αυτόν τον τρόπο, τα αθώα παιδιά 
που έχασαν την ζωή τους εκείνη την ημέρα επέστρεψαν 
και θα κατοικούν για πάντα στο Lidice. 
Τα 82 χάλκινα αγάλματα, 40 αγόρια και 42 κορίτσια,
 θα στέκονται εκεί ως αιώνια υπενθύμιση της σφαγής.
 Τα παιδιά του Lidice βρίσκονται επιτέλους στο σπίτι τους.

Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός
.....................................................................................................................................................................