22 Αυγούστου 2016

Μοιάζεις της θάλασσας - της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Προσπάθησα να θυμηθώ...καθώς κοιτούσα τα σημάδια που άφηναν τα βήματα..απ' τα βρεγμένα πόδια σου στην άμμο..Άτιτλο το ονόμασες ..τους στίχους που μου χάρισες..εκεί στην παραλία την ερημική...την καταγάλανη που απρόσβατη έμοιαζε από ψηλά...μα την επερπατήσαμε εκείνο το πρωί..
<< Μοιάζεις της θάλασσας>> μου μήνυσες γλυκά ..ψιθυριστά στο αυτί...κι έσκυψες και με φίλησες δειλά και ντροπαλά...Μοιάζεις θαρρώ της θάλασσας.. που με ανοιχτή την αγκαλιά με καλοδέχτηκε..αγκάλιασμα σφιχτό..βαθύ για να μου κάνει...Με κράτησε ολάκερο ...βυθίστηκα βαθιά...δε μούκρυψε απ' τα βάθη της.. ούτε ένα τόσο δα μικρό - μικρό κοχύλι..Απλόχερα με δρόσισε ολάκερο..ώσπου απόκαμα ...γυναίκα έμοιαζε ..που στην αγκάλη της αποκοιμήθη..Πόσο στ' αλήθεια θάλασσα -γυναίκα εσύ της μοιάζεις...Μου το ξαναψιθύρισες και πάλι απ' την αρχή..γιατί ενόμισες πως δεν το άκουσα κι απόκριση δεν πήρες..
<< Ναι.. σου απάντησα καλέ μου εγώ..το άκουσα καλά..σου αποκρίθηκα ευθύς: η θάλασσα κάθε φορά παίρνει το χρώμα της αυτό..από τον ουρανό που τη σκεπάζει..>>
. Αν θέλησες να γίνεις ουρανός για εμέ..εεε..τότε ναι..γίνομαι θάλασσα γαλάζια και ήρεμη..που ο άνεμος ο ούριος σε έφερε για άλλη μια φορά κοντά μου..


Συγχώραμε που δε μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τους στίχους σου καλέ μου..Είσαι ένας ήλιος που ανατέλλει το πρωί...κι εγώ στα χρώματα της δύσης μέσα χάνομαι..Λένε πως η δύση με τα χρώματα στους ευαίσθητους και τους ρομαντικούς...λένε πως φέρνει δάκρυ..Μα εμένα δάκρυα δε μου έφερε η δύση μου ποτέ...καθώς μου ομολόγησες κρυφά..
<<πως μοιάζεις με τη θάλασσα κυρά μου εσύ..και οι θάλασσες δεν κλαίνε.. >>
Μονάχα την αλμύρα γεύονται κορμιών..που αγκαλιαστήκανε σφιχτά...αιώνες τώρα τα σφιχταγκαλιάσματα κρατούν αυτά.. εκεί σιμά στην άκρη της..που εξεστομίσανε για άλλη μια φορά τη λέξη : Ολοκλήρωση !!!


Θα το φυλάξω το ''κοχύλι'' σου..εκεί στη συλλογή μου τη μικρή..στων κοχυλιών μου της καρδιάς τη συλλογή...ήταν ξεχωριστή η δική μας ''μυστική'' η παραλία..
Δώρο απρόσμενο και ανεκτίμητο το ''όστρακο''ετούτο το μοναδικό..θα το κοιτώ ..θα προσπαθώ να οριοθετώ εκείνη τη γραμμή..της Ανατολής σου με τη Δύση τη δική μου...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................



Πες μου θάλασσα-Άλκηστις Πρωτοψάλτη~Pes mou thalassa

 ............................................................................................................. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου