Δραπέτης ναι..της λογικής..
μεταλαβιά..στα χείλη των πιστών..
ο Έρωτας σου κράζω...
δηλώνει νικητής..των χρόνων..της φθοράς..
ψιθυριστά..σαν μελωδία αέρινη
τ' αυτιά μας να χαϊδέψει επιχειρεί....
Κι ύστερα φλόγες γύρω μας σκορπά...
και να μας κάψει προσπαθεί....
και φοβισμένοι..''αυτοφοβούμενοι''..
τα βέλη του τρομάζουμε..γεννά τον πανικό..
μα..προκαλεί η φωτιά του..
ανίκανοι στις φλόγες και στα τόξα του..
μ' ορμή οδεύουμε ασυλλόγιστα..
πληγές και τραύματα αψήφιστα
λογίζονται στου νου μας τα κιτάπια..
αυτή είν' η μαγεία..η ομορφιά..
και στα τσουρουφλισμένα μας φτερά ..
μάταια η προσπάθεια..μοιραία αποβαίνει..
Άδικος κόπος είναι αργά....
σαν κύκλους έκανε ο έρωτας τριγύρω μας ...
σαν μας επερικύκλωσε ζεστά μες στα φτερά του...
την ''καταδίκη'' της καρδιάς ...
καλά στα χέρια του κρατεί...
Τώρα θα σκέφτεσαι θα λες....
τα σώματά μας θα χαθούν..θα σβήσουνε..
μοιραία στη ζωή...
μα ο έρωτας..που εστάλαξε..
σαν θρόϊσμα των λουλουδιών...
ανάμεσά τους θα πλανιέται...
επότισε η ''μεταλαβιά''
τα φύλλα της καρδιάς μας...
''δραπέτης της λογικής ο Έρωτας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...........................................................................................................
♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫
Νεοελληνική απόδοση ποιήματος από τον Οδυσσέα Ελύτη:
Ποίηση: Σαπφώ - ''Κέλομαι σε Γογγύλα''
Σε φωνάζω Γογγύλα Φανερώσου πάλι κοντά μου Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.
Ποίηση: Σαπφώ - ''Κέλομαι σε Γογγύλα''
Σε φωνάζω Γογγύλα Φανερώσου πάλι κοντά μου Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.
...................................................................................................................................................................
