''Φωνές''....... για σένα αγαπημένε...19/12/2006 -19/12/2017

art: Χρήστος Μποκόρος.

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων
 που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε
κάποτε μες στη σκέψη τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχον των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας
σα μουσική,τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει.

Φωνές- Κωνσταντίνος Καβάφης
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 







για σένα αγαπημένε μου..............
φωνή που με κατοίκησε..
φωνή που έγραψε στο βινύλλιο της ψυχής μου...
πέρασαν κι όλας 11 Χειμώνες.............
για σένα Γιώργο μου !!!


...................................................................................................................................................................

''δραπέτης της λογικής ο έρωτας''....Σοφία Θεοδοσιάδη.

Δραπέτης ναι..της λογικής.. 
μεταλαβιά..στα χείλη των πιστών..
ο Έρωτας σου κράζω...
δηλώνει νικητής..των χρόνων..της φθοράς..
ψιθυριστά..σαν μελωδία αέρινη 
τ' αυτιά μας να χαϊδέψει επιχειρεί....
Κι ύστερα φλόγες γύρω μας σκορπά...
και να μας κάψει προσπαθεί....
και φοβισμένοι..''αυτοφοβούμενοι''..
τα βέλη του τρομάζουμε..γεννά τον πανικό..
μα..προκαλεί η φωτιά του..
ανίκανοι στις φλόγες και στα τόξα του..
μ' ορμή οδεύουμε ασυλλόγιστα..
πληγές και τραύματα αψήφιστα
λογίζονται στου νου μας τα κιτάπια..
αυτή είν' η μαγεία..η ομορφιά..
 και στα τσουρουφλισμένα μας φτερά ..
μάταια η προσπάθεια..μοιραία αποβαίνει.. 
Άδικος κόπος είναι αργά....
σαν κύκλους έκανε ο έρωτας τριγύρω μας ...
 σαν μας επερικύκλωσε ζεστά μες στα φτερά του...
την ''καταδίκη'' της καρδιάς ...
καλά στα χέρια του κρατεί...

Τώρα θα σκέφτεσαι θα λες....
τα σώματά μας θα χαθούν..θα σβήσουνε..
μοιραία στη ζωή...
μα ο έρωτας..που εστάλαξε..
σαν θρόϊσμα των λουλουδιών...
ανάμεσά τους θα πλανιέται...
επότισε η ''μεταλαβιά'' 
τα φύλλα της καρδιάς μας...

''δραπέτης της λογικής ο Έρωτας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...........................................................................................................

♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫

Νεοελληνική απόδοση ποιήματος από τον Οδυσσέα Ελύτη:
Ποίηση: Σαπφώ - ''Κέλομαι σε Γογγύλα''
Σε φωνάζω Γογγύλα Φανερώσου πάλι κοντά μου Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, μα η ίδια η Αφροδίτη που σε μαλώνει.

...................................................................................................................................................................

♫♫♫  μια μελωδία....

Εκεί.. στην ώρα που ο αυγερινός στα σύννεφα κοιμάται..

ένα ψυχοπούλι έρχεται και μου χτυπάει το τζάμι...

ξύπνα μου λέει μη θλίβεσαι..

γιατί είσαι ακόμα ζωντανή..κι η αγάπη σε θυμάται..

παλιός μου γνώριμος..ο ήχος ο ζεστός..

στο τζάμι της ψυχής μου...

τα παγωμένα εκείνα πρωινά..την κάμαρα ζεσταίνει..

μια μελωδία πάντοτε..σαν έρχεσαι σιμά μου..

κάθε που η σκέψη μου..σε σένα πεταρίζει..
κι αν οι ψυχές μας λέν' πως  αφουγκράζονται..
μπακίρια οι λέξεις οι μετύστερες..
μετά από σε..σκουριάζουν...

''μια μελωδία'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

...................................................................................................................................................................

''όταν τα ανθρωποειδή''....της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Γλυκές οι μελωδίες που τον ερχομό
 του '''Βασιλέα'''των Πάντων αναγγέλλουν..
ήχοι γλυκείς γεμίσαν τα στενά της πόλης της πολύβουης...
ήχοι που την καρδιά στοχεύουνε..για να την μαλακώσουν..
Με πόση ευλάβεια..πόθο και πίστη για την λύτρωση 
οι μάγοι...πριν από 2000 χιλιάδες χρόνια
 με σμύρνα , λιβάνι και χρυσό...
τα ταπεινά τα πόδια του μικρού Χριστού ,
 δεν κόπιασαν να προσκυνήσουν...
Δεν σκέφτομαι με δώρα σε χρυσόκουτα χαρά να φέρω 
μες στην ''άχρωμη'''την κάμαρα που του σπιτιού την όψη έχει...
μα κάμαρα σπιτιού ποτέ της δεν λογίζεται....
Τι νόμισες πως είναι οι κάμαρες οι ζεστές...
που θαλπωρή σκορπίζουν ?
Θαρρείς πως είναι τοίχοι με ταπετσαρίες πλουμιστές...
και οργανωμένα γεύματα πανομοιότυπα 
στους ηλικιωμένους μοιρασμένα ?
Χαρμόσυνα και πάλι μες στην παγωμένη νύχτα ..
στα κατάλευκα από χιόνι  μονοπάτια θα κινήσεις..
.έντονη την συγκίνηση του Πνεύματος 
των Χριστουγέννων για να βρεις..
Αν κεραίες υψηλές στα αυτιά και στην ψυχή δεν έχεις στήσει...
το πνεύμα αυτό και τον Μικρό Χριστό ποτέ δεν θα ανταμώσεις.... 
Κι εσένα που δε σου διδάξανε..δε σου το μάθανε από νωρίς..
πατάς και βρίζεις και γελάς..
τσαλαπατάς τη''φτώχεια'' της ψυχής σου..
Την έντυσες και τούτη τη φορά..την πήγες για σεργιάνι..
την κουρελού σου την ψυχή...ετσαλαπάτησες
 και πάλι για άλλη μια φορά..το όνειρο..
ποδοπατώντας το μικρό παιδί..
 στη ληστεμένη κοινωνία σου..την εικόνα σου καθρεφτίζεις ..
Σε τιμωρήσανε ελέγαν οι τηλεοράσεις τα ραδιόφωνα
 κυρά μου εσένα ...''ανθρωποειδές''..μα είσαι ''νυχτωμένη..
και μακράν..της ρήσης του Χριστού..:
<<Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, 
τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. [Ματθ. ιθ' 14]>>
Όπως καταλαβαίνεις έχασες το τρένο της γραμμής..αγαπητή μου...
που στο υπέροχο το πνεύμα της αγάπης Χριστουγέννων οδηγεί..

''όταν τα ανθρωποειδή''. Σοφία Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................


...................................................................................................................................................................

Ω! χαμογέλιο της αγάπης.........

Κρύσταλλο βοημίας της ψυχής μου

Στρείδι ωκεάνιο του ονείρου μου 

Ω ! πόσο άγια η στιγμή που σε αγάπησα

την ώρα της ανθισμένης πασχαλιάς

και της λαβωματιάς του έρωτα  

Την ώρα που οι νότες ταξίδεψαν σαν δίδυμα φεγγάρια

να σε βρουν στον ύπνο σου  

και η καρδιά ξεδίψαγε απ' τα μάτια σου

Ω ! της λατρείας δάκρυ

Κερί βραδινό η καρδιά μου λιώνει στο χάδι σου 

Ω! χαμογέλιο της αγάπης ω..πόνε της χαράς 

nikos Davios 14/12/2017.

..................................................................................................................................

''άνοιξε η αγάπη τα πορτόφυλλα''

Άνοιξε η αγάπη τα πορτόφυλλα

μηνύματα τρυπώσαν στις ρωγμές τους..

'' Να αγαπάς τους ανθρώπους 

με βαθεία ενσυναίσθηση..

με αποχρώσεις μιας παλέτας μαλακής

να τηνε ζωγραφίζεις..τα κάδρα της

αφιλοκερδώς να τα πουλάς

κι ας είν' πληγή στα στήθια σου άμποτε

η αγάπη η προδομένη

τη μέρα που μερώνει και τη νύχτα

το αστέρι μες στα χέρια να κρατείς 

σαν κατεβαίνει απ' τον ουρανό

τ' αφώτιστα της Γης να λαμπυρίσει..

τους ξεριζωμένους ν' αγαπάς

σε όποιον κι αν πιστεύουνε Θεό...

Να αγαπάς προ πάντων τα παιδιά..

να καρτεράς και να ελπίζεις σε Άνοιξες

λιβάδια που να στάζουνε 

το πρόσφορο του έρωτα..κόκκινες παπαρούνες.. 

Να αγαπάς τον κόσμο για να σώσεις..να σωθείς'' !!!

''άνοιξε η αγάπη τα πορτόφυλλα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

............................................................................................................

...................................................................................................................................................................

# ράμφισε το τζάμι της καρδιάς#

 

 

 

 

 

 

 

Ράμφισε το τζάμι της καρδιάς αυτό το κρύο πρωινό
ένας σπουργίτης όλο χάρη..
Έμπα να ζεσταθείς.. κόπιασε να φας
το καρβέλι της αγάπης δεν έχει ψίχουλα..
μα μια ζεστή φέτα ψυχής..αλειμμένη χαμόγελο.
Ανθέ στο μπαλκονάκι του μυαλού μου
γράψε μου λόγια ...
αηδόνι στο περβάζι της ημέρας μου
τραγούδα μου
αηδόνι της χαράς μου εσύ...
Όνειρο που τα βράδια έρχεσαι..
σκέπασέ με μην κρυώνω ..

# ράμφισε το τζάμι της καρδιάς# 

 σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη

...............................................................................................................