# πεταλούδες ψυχές#

 

Αυτές γελούν ευτυχισμένες κι αποκαλύπτονται.
Τις γεύεσαι σαν φρούτο εξωτικό
Έρχονται, θαρρείς ,απ το πουθενά
διστακτικά στην αρχή σε ποτίζουν αυτοπεποίθηση.
εκεί γεννιέται ο έρωτας που σε κατακλύζει
δημιουργούν εικόνες, μουσικές
καθώς ξεπηδούν απ' τις σελίδες πλημμυρισμένες
από συγκίνηση αισθησιακά να σε μαγέψουν.
πεταλούδες - ψυχές !

# πεταλούδες ψυχές# - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

# τα βράδια μου μυρίζουνε ''λεβαντες''#

 

Απόψε πάλι μες στην κάμαρα..που με μανία τη χτυπά ο αέρας και σφυρίζει..διάχυτο θα αφήσω να σκορπίσει το άρωμα..από λεβάντες του έρωτα..να την ποτίσει την κάμαρα με το χαμηλωμένο φως...το φως που χαμηλά..δισταχτικά απλώνουνε.. μοιράζουνε..πάντα εκείνα τα κεριά..που σε ανύποπτο το χρόνο μου αγοράζω τα ρεσώ.. στιγμές να μου προσφέρουνε χαλάρωσης.. τούτα τα απογεύματα τα
Ανοιξιάτικα που εμεγάλωσεν ημέρα και διόλου γρήγορα νυχτώνει...

Θέλουν και διψούν να παραμένουνε ζεστές..οι όμορφες καρδιές..φορούν κατάσαρκα χρώματα πια ''ζεστά'' τ' αγιάζι τ'Ανοιξιάτικο να διώξουν..δεν κρύβονται πίσω από ανούσιους εγωισμούς..δεν τρέμουνε τους τοίχους τους εντός τους να ''ποτίσουν''.. αφήνουνε το άρωμα..το ''έλαιο'' εκείνο το ξεχωριστό..τους τοίχους της ψυχής να ζωγραφίσει..

Μοιάζουν ''λεκέδες''ανεξίτηλοι..μα είναι ''λεκέδες'' αρωματικοί..λεκέδες που φέρνουν πότε-πότε φθορά καταστροφή.. εκεί όπου σταλάζουν.. μα αν δεν πονέσεις τότε και δεν έχεις...έτσι μαθαίνεις σαν ένας μικρός μαθητής.. τους ''λεκέδες'' από τα αρώματα να μπορείς με προσοχή να ξεχωρίζεις... Δεν ξέρω τι άρωμα μου λένε οι φίλοι και οι γνωστοί πως έχει ο έρωτας..του δίνουν χρώμα και άρωμα ο καθείς με τα μάτια τα δικά του..Μα στην ερώτηση αυτή του ''διαγωνίσματος'' ..εγώ την έχω την απάντηση εδώ και χρόνια πια πολλά..εδώ και κάμποσο καιρό...

Ναι για μένα έχει λεβάντας άρωμα ..είναι αυτό το άρωμα..το χρώμα αυτό που μου ταιριάζει..το επιλέγω χρόνια τώρα το φορώ..και μ' όλα τα άλλα τα χρυσά..τα διαφημιζόμενα..τα αρώματα της αγοράς..εγώ δεν το αλλάζω...Είναι μοναδική ετούτη η μυρωδιά..την νιώθω..την αισθάνομαι..όταν με κυριεύει...Λένε πως η λεβάντα είναι θεραπευτική..πως ξέρει να γιατρεύει..Μα εγώ το ξέρω από όλους πιο καλά..πως ναι..γιατρεύει αυτό το άρωμα..σαν θα φωλιάσει επάνω στα φύλλα της καρδιάς..και τα ποτίσει με δροσοσταλιές..του έρωτα σταγόνες...

Τούτα τα απόβραδα..τα βράδια που μοιάζουν κρύα και μοναχικά..ποτίζουνε οι τοίχοι γύρω μου..ρουφούν τα χρώματα..τα αρώματα..οι φλόγες που ανάβουνε τα αρωματικά κεριά μου..οι φλόγες τρεμοσβήνουνε ..μου ανάβουνε τις σπίθες της ψυχής μου..Γυρνώ..κοιτώ..μες στο ημίφως των κεριών..εκεί στο κασελάκι το παλιό..τα σακουλάκια τα αρωματικά του έρωτα..όμορφα..ταχτοποιημένα από παλιά..με το βελούδινο το κορδελάκι..μα κι άλλα φρέσκα που μυρίζουνε πιο δυνατά..την κάμαρα με αρώματα γεμίζουν...

#τα βράδια μου μυρίζουνε λεβάντες #
Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
aromasofias.blogspot.com
...............................................................................

# μνήμη..#

 

 

 

Πως μπορώ να ορίσω τη μνήμη?
Η μνήμη είναι απλώς στοχαστική.
Δεν μπορεί να είναι αντικειμενική
καθώς αποτελεί μια μορφή συνείδησης
μια μορφή ταυτότητας.
είτε μας αρέσει είτε όχι
είμαστε υπεύθυνοι συλλογικά
για ό,τι μας ενώνει.

Δοκίμιον Λυρικόν # μνήμη..# - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

 # τα ευχαριστώ τα καρδιακά..

φαντάζουνε φτωχά

μπρος στις ζεστές ..εγκάρδιες ευχές σας...

σας αγαπάω με μια αγάπη ειλικρινή #

η φίλη σας Σοφία ..... 

..................................................................................................

 

# γενέθλιος των αναστοχασμών# - 26/4/2025

Ως όριζεν η ειμαρμένη μου

βήμα το βήμα απόχτησα

ένα αξιοπρεπές βιογραφικό

διαβατήρια ζωής..σπουδών περγαμηνές.. 

εις τα ημεροδρόμια της ζωής

σφραγίζοντας εργατοώρες ακριβές

στις αίθουσες αναμεσίς 

σε διψασμένα αθώα μάτια παιδικά

ελίσσονταν οι σκέψεις μου

εν εγρηγόρσει βλέμματα αναζήτησης..

σε μία συμφωνία σιωπηλή

της γνώσης με κινούσαν.

Έτσι περάσανε τα χρόνια μου

με το 'να δείλι να διαδέχεται το άλλο.

Οδεύοντας στη δύση μου

εκείνο πιότερο που μ' εκράταε

ανάπνεα ζωντανή..

ήσαν εκείνες οι τρελλές οι πεταλούδες των ματιών

π' ερούφηξαν τη γύρι των ανθέων..

ήτανε εκειές οι μακρινές σκιές 

φάροι προσώπων λατρεμένων

που αναβόσβηναν απάνω  μου..

αντανακλάσεις ροδόχροες..

φωτίζανε το παρελθόν..το μέλλον..το παρόν μου.

# γενέθλιος των αναστοχασμών # 

σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

26/4/2025  Οδεύοντας..............

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

#μωβ αγριοβιολέτες#

 

art : Katerina Nasiakou

 

 

Όλα τα άνθη τ' αγαπώ
μεθώ στο άρωμά τους
υπάρχει μέσα στους αγρούς
στους κήπους μας υπάρχει
έχει ευώδη μυρωδιά
είν' οι αγριοβιολέτες .
Η γη είναι γεμάτη ουρανό
όλα τα λούλουδα τα ταπεινά
είναι πλημμυρισμένα από Θεό.
Μονάχα άσε με να αφεθώ στα μάτια σου
εκεί π' ανθούν αγριοβιολέτες!
Αν άκουες του πόνου το ξεχείλισμα
τα δάκρυά μου αν έβλεπες
θα μ' είχες αγαπήσει !


#μωβ αγριοβιολέτες# - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

 

 

#η απέραντη θάλασσα της αγάπης#

 

 

 

Κι η θάλασσα ακούει χωρίς να κρίνει
αγκαλιάζει κάθε μυστικό μας
επειδή οι θάλασσες ,οι ποταμοί
το φεγγάρι τα αστέρια
μας μιλούνε σιωπηρά
ότι με τον καιρό θα φτάσουμε
στον απέραντο ωκεανό
που λέγεται αγάπη!

#η απέραντη θάλασσα της αγάπης#

σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄