Αγάπες μου..κεντίδια της ποδιάς μου - Της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Αγάπες μου ..που με επισκεφθήκατε..όλες σας ..σας εκέντησα με σταυροβελονιά στην όμορφη ποδιά μου..εγίνατε κεντίδι εκεί πολύχρωμο ..τα διάλεξα τα χρώματα ...κατά πως σας ταιριάζανε στην κάθε μια.. Παράπονο αν είχα απ' τη ζωή μου..αχάριστη θα μ' έλεγαν θαρρώ...Αγάπησα πολύ και αγαπήθηκα περισσότερο και ίσως.. από αυτό που έδινα και που  μπορούσα για  να δώσω εγώ  και να το εξωτερικεύσω...Τι σημασία έχει αλήθεια αυτό,αφού μου έμαθαν να αγαπώ από μικρό..όταν με σφιχταγκάλιαζαν ..όταν μου δίνανε απόθεμα απ' αυτό το όμορφο συναίσθημα..να το 'χω να πορεύομαι..να μπορώ να το μοιράζω...

Αγάπες φιλικές...αγάπες πατρικές και μητρικές..αγάπες των παππούδων μου..αγάπες απαράμιλλες.. ασύγκριτες και ασυναγώνιστες.. των λατρευτών παιδιών μου...μα και αγάπες ερωτικές..μεγάλες και μικρές...μα όλες τους αγάπες μοναδικές..ξεχωριστές...Όλες σαν ένα ''κομπόδεμα'' γλυκό ..ξεχωριστό..από καρδιές αγάπες...που ισορροπία φέρνουν πάντοτε μές στην ψυχή του ανθρώπου...Γιατί τι θαρρείς πως θέλει ο άνθρωπος...αγάπες να αποθηκεύει..και κάπου εκεί τις νύχτες τις κρύες και τις μοναχικές..να το ανοίγει το ''κομπόδεμα '' και έναν - έναν ''θησαυρό '' να αναζητά να πιάσει..Να τον ''εξαργυρώνει'' ..να τον έχει να πορεύεται..να αντέχει ..να ζεσταίνεται  εκείνα εκεί τα ''χειμωνιάτικα'' πρωινά.. και να πηγαίνει παραπέρα...

Αγάπες μακρινές..που δεν ευτύχησαν στα μάτια να ειδωθούν..αγάπες μέσα εδώ πίσω από ένα παγωμένο τζάμι..που κατορθώσαμε αρκετές φορές..να το ξεθολώσουμε και να κοιτάξουμε από πίσω...Αγάπες ακόμα και φτιαχτές..και ελλειπείς..μα ακόμα και αυτές..ανάγκες της ψυχής μας είν' αγάπες..Όλες τις αποθήκευσα μες στο ''σακούλι''' το βελούδινο..από παλιά το είχα αγορασμένο.. Επάλιωσε καθώς τα χρόνια διάβαινα ..εξέφτισαν τα κρόσσια του..μα πάντα μέσα ατόφιες τις φυλά ετούτες τις αγάπες.. 

 Η αλήθεια είναι οδυνηρή..μα  σώζει , πάντα μας πονά..αλλά πάντα αλλά πάντα και μας σώζει.Συχνά μπροστά μας στέκονται και ορθώνονται οι αγάπες μας..όλες αυτές..αληθινές και προδομένες και ανασφαλείς και απρόθυμες.. και βιωμένες με πάθος άκρατο ..και αγαπησιάρικες πολύ...Μα όπως κι αν εμπρός μας ορθώνονται συχνά ,εκεί τα βράδια τα μοναχικά..η αληθινή τους πιστοποίηση  έρχεται μέσα..  από απέραντες  ερήμους σιωπής..και επαναπροσδιορίσεις ..και συγχώρεση ..ένα ανώτατο επίπεδο αντιμετώπισης..που ''τσιγγουνιές'' συναισθημάτων δεν αντέχει..
Ναι ..ναι γνωρίζει ο άνθρωπος και από αυτούς..τσιγγούνηδες στα συναισθήματα ..αυτούς που η προβληματική ψυχούλα τους μερίδιο ποτέ δεν διεκδίκησε σε μία τέτοια μοιρασιά.. μα είναι αγάπες ακόμα και αυτές..και σκύβουμε επάνω τους..βιώνονται στενόχωρα..μα είναι αποσκευές όπως και να το πάρεις...
Πολύτιμες αποσκευές για έναν άνθρωπο όλες του οι αγάπες..δε γίνεται χωρίς αυτές ποτέ να ταξιδεύει...αγάπες ....παζλ πολύχρωμο..και συναρπαστικό !!!

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη 
..............................................................................................................

Τι γλυκό να σ' αγαπούν....
και να σου το λένε.............

       ΤΙ ΓΛΥΚΟ ΝΑ Σ' ΑΓΑΠΟΥΝ- ΧΑΡΙς ΑΛΕΞΙΟΥ..

.............................................................................................................

Γιορτάστε την ανθρωπιά σας.Γιορτάστε την τρέλα σας.Γιορτάστε την ανεπάρκειά σας.Γιορτάστε τη μοναξιά σας.Πάνω απ' όλα γιορτάστε τον εαυτό σας.Δε θέλω να είμαι τίποτε άλλο απ' αυτό που είμαι ήδη,δηλαδή άνθρωπος.Μ' αρέσει πραγματικά που είμαι άνθρωπος.Άνθρωπος σημαίνει να ξεχνάς,να σκοντάφτεις πάνω σε τοίχους,να μπαίνεις σε λάθος δωμάτιο,να σταματάς το ασανσέρ σε λάθος πάτωμα.Η πόρτα ανοίγει,βγαίνω κι ανακαλύπτω ότι βρίσκομαι στον έκτο όροφο αντί για τον τρίτο.<< Άντε φιλαράκο μου >>, λέω μέσα μου,<< πάλι την έπαθες >>.Είναι σπουδαίο πράγμα να είσαι άνθρωπος.Χτες το βράδυ πήγα σ' ένα αριστοκρατικό κοκτέιλ πάρτι και κάποιος μου' βαλε στο χέρι ένα ποτήρι μ' ένα ωραιότατο κόκκινο κρασί.Μ' αρέσει πολύ το κόκκινο κρασί και το' πιασα με μεγάλη ευλάβεια.Ξαφνικά κάποιος όρμησε πάνω μου φωνάζοντας <<Λεό ! >>,μ' αγκάλιασε και το κρασί τινάχτηκε στον αέρα! Οιδιπλανοί μου έβαλαν φωνή σε αχτίνα ενός μιλίουγύρω μου,αν και το κρασί δεν είχε χυθεί παρά μόνο πάνω μου.Εγώ φώναξα αυτό που λένε οι Ιταλοί όταν χύνεται το κρασί - << Allegria >>,που σημαίνει χαρά,αλλά κανείς δε φάνηκε να το πιστεύει.Κανείς δεν πήρε είδηση ότι αυτό το χυμένο κρασί πρόσθεσε χρώμα στη βραδιά μου.

Λεό Μπουσκάλια - 
Γέφυρες και όχι φράγματα ( απόσπασμα ). 
............................................................................................................

Επεξεργασία κειμένου - Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................. 

Λουδοβίκος των Ανωγείων - Ποιο το χρώμα της αγάπης ..

..............................................................................................................

..παντού έβρισκε τον Παράδεισο- της Μάρως Βαμβουνάκη ( απόσπασμα)

Η πιο απλή αλήθεια τελικά,που προσπαθώ να πω,είναι πως για να είσαι καλά πρέπει να είσαι καλός.Δεν έχω τίποτα πιο σίγουρο.Με το πρέπει εκείνο που δεν προέρχεται από υποχρέωση ,αλλά από έναν προαιώνιο νόμο του προαιώνιου σύμπαντος,ως Νόμο φύσης,για να έχει ευφροσύνη ο άνθρωπος.Από ένα μονοπάτι που ,από πριν γεννηθείς,σου φανερώθηκε ως πέρασμα προς την Εδέμ.

  Κι αν παραπατάς,κι αν ξενιτεύεσαι,κι αν το αποφεύγεις κάνοντας το γύρο του κόσμου ανήσυχος,το μονοπάτι το γνωστό σου, της προαιώνιας εμπειρίας σου η επιστροφή,σε τραβάει εκεί,κι είναι τρομερή η αγωνία του να αντιστέκεσαι και να το αρνείσαι..

   Με τέτοιο βλέμμα λοιπόν ο Τάσος γινόταν με το τίποτα ευτυχισμένος και χαιρόταν ,παντού έβρισκε τον Παράδεισο,αφού ήδη,από τούτη εδώ την άγρια ζωή,μέσα σε μια κοινωνία - εφιάλτη, τον είχε κερδισμένο.Η κάθε μέρα που ξημέρωνε τον έκανε να πετάγεται γεμάτος σχέδια και έργα.Να ταϊσει τα κουνελάκια,να χαϊδέψει τα σκυλάκια ,να πιει το φρέσκο γάλα του,να καπνίσει στα κρυφά απ' την αυστηρή συμβία του ένα τσιγαράκι,να ανεβεί στο μηχανάκι του,να φτάσει σαν να πετά,πατώντας μίζα,στη θάλασσα των Αγίων Αποστόλων,ή για να βουτήξει ,ή για να ρεμβάσει,να γυρίσει στα Περιβόλια για να σκαρφαλώσει και να κλαδέψει τις ελιές,να πάει να βοηθήσει το γείτονα στο χτίσιμο της αποθήκης.

    Η μέρα είναι τόσο σπουδαία και τόσο γεμάτη,που η λαχτάρα της δεν υποφέρεται.Υπάρχουν νύχτες ,την ώρα που πέφτεις στο κρεββάτι σου ,που αναλογίζεσαι τι έκανες από τότε που ξύπνησες και θαυμάζεις πόσο μεγάλη χω΄ρα από το πρωί ως το βράδυ διένυσες..

  Όταν λοιπόν ο Τάσος παραπλημμύριζε από ενθουσιασμό- επειδή η ζωή είναι ωραία,επειδή η παρέα μας έχει κέφι,επειδή βρέχει ή επειδή έχει ήλιο,επειδή έχει κρύο ή επειδή έχει ζέστη,επειδή το φαϊ της γυναίκας του μοσχομυρίζει απ' την κουζίνα κι έρχεται ,επειδή το κρασί του άστραφτε ρουμπίνι στο ποτηράκι,επειδή κάποια γειτόνισσα μόλις έφερε ζεστά καλτσούνια με ζάχαρη και κανέλα,επειδή μετά να πεταχτεί στο περιβόλι του αδελφού του να ρίξει λίπασμα,επειδή είναι μεσημέρι ή βραδάκι,επειδή βλέπει κι ας μην ακούει,επειδή εμπιστεύεται του Θεού το θέλημα-.φωνάζει στα καλά καθούμενα ευγνώμων,ξέχειλος από χαρά και λάμποντας :
<< Σωστά! Πολύ σωστά περνάμε ! >>.

Μάρω Βαμβουνάκη -
( Ο χορός των μεταμφιεσμένων - απόσπασμα. )

Επεξεργασία κειμένου : Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................

Ο ΘΕΟΔΟΤΟς..από τα Ρωμαϊκά ποιήματα του Καβάφη.

Αν είσαι απ' τους αληθινά εκλεκτούς,
την επικράτησί σου κύταζε πώς αποκτάς.
όσο κι αν δοξασθείς, τα κατορθώματά σου
στην Ιταλία και στην Θεσσαλία 
όσο κι αν διαλαλούν οι πολιτείες,
όσα ψηφίσματα τιμητικά 
κι αν σ' έβγαλαν στη Ρώμη οι θαυμασταί σου ,
μήτε η χαρά σου ,μήτε ο θρίαμβος θα μείνουν,
μήτε ανώτερος  - τι ανώτερος?- άνθρωπος θα αισθανθείς,
όταν ,στην Αλεξάνδρεια ,ο Θεόδοτος σε φέρει,
επάνω σε σινί αιματωμένο,
του αθλίου Πομπηϊου το κεφάλι.

Και μη επαναπαύεσαι που στην ζωή σου
περιωρισμένη,ταχτοποιημένη ,και πεζή,
τέτοια θεαματικά και φοβερά δεν έχει.
ίσως αυτήν την ώρα εις κανενός γειτόνου σου 
το νοικοκυρεμένο σπίτι μπαίνει-
ο αόρατος,άυλος-ο Θεόδοτος,
φέρνοντας τέτοιο ένα φρικτό κεφάλι...

Κ.Καβάφης- << Θεόδοτος >>
.............................................................................................................

*. Ονόματα, πλούτος ευγένεια αλλά και κουρελαρία ψυχής, δύναμη λάμψη και ομορφιά, σοφία και παιδεία, σκληρότητα κακουργία και ανάγκη, και πάνω απ’ όλα η δυναστεία των Δυνατών σε τόπους και λαούς πολυώνυμους που για πολύ φάνταξε ατελεύτητη, είναι το χώμα της βλάστησης και το κλίμα της ευδοκίμησης των ρωμαϊκών ποιημάτων του Καβάφη*.

 Ο κόσμος της Ρώμης δημιούργησε ένα πρότυπο εξουσίας, την κοσμοκρατορία. Κι ένα πρότυπο ηθικής, την ηθική των Κυρίων. Κι ένα πρότυπο πολιτισμού, τον πολιτισμό των ολίγων συνειδήσεων που τις έθρεψε το λίπασμα των πολλών σωμάτων.

Ο λόγος του ήταν το μαύρο πουλί που έφερνε το μήνυμα του αίματος όχι μόνο στον Τάραντα, αλλά και στην Πύδνα, τη Μαγνησία, τη Σκάρφεια, την Κόρινθο, στον Πειραιά του Σύλλα.

Λιαντίνης ο Δάσκαλός μας..

(Τα ρωμαϊκά ποιήματα του Καβάφη - απόσπασμα ) 

.............................................................................................................

Επιμέλεια κειμένου : Σοφία Θεοδοσιάδη.

..............................................................................................................

Δόμνα Σαμίου (1928-2012) - Τζιβαέρι

.............................................................................................................. 

Σύλλογος ..σου λέει ''γονέων'' ? - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 Ντροπή ..οργή και θλίψη αισθάνομαι και δεν είναι αυτή η πρώτη μου φορά που τα σχολεία ανοίγουν.Πότε άραγε ετούτος ο λαός ο Ελληνικός που ολημερίς και ολονυχτίς για τους προγόνους του καυχιέται..πότε θα γίνει άνθρωπος αληθινός..Γιατί πρέπει κάθε τέτοια όμορφη μέρα χαράς και μάθησης,κάποιοι στενόμυαλοι..και ρατσιστές..πάντοτε να την αμαυρώνουν ?
Ντροπή που υπάρχει ένας σύλλογος και θέλει να αποκαλείται και << Σύλλογος γονέων>> που βάζει όρους εξ αρχής ..σε ένα δημόσιο σχολειό..ένα αγαθό ανεκτίμητο όπως είναι η Παιδεία..να γίνεται ρατσιστικό εργαλείο εις τα χέρια τους και τα παιδιά..σε παιδιά και μειάσματα να ξεχωρίζει..Ένα μονάχα θα τους φέρω μπρος στα μάτια τους μπροστά κι αν έχουν δύναμη και θάρρος μα και σθένος,το βλέμμα ας σηκώσουνε και να το κοιτάξουν :

 Είναι από τα γραφόμενα του Γιώργου Σεφέρη..για το φευγιό των Ελλήνων από τη Σμύρνη..Και η ιστορία επαναλαμβάνεται... συνεχώς και συνεχώς...Και ο λύκος που ελλοχεύει μέσα μας και του φοράμε ψεύτικο γυαλιστερό χιτώνα..βγάζει ξανά τα δοντια του ..τα δόντια αυτά του ρατσισμού...μας απειλεί και φοβερίζει..

Ωραιόκαστρο !!! Τι όμορφο όνομα..τι ωραίο ''κάστρο''...και εγώ θα ήθελα να αναφωνήσω και τι ωραίοι άνθρωποι..Μα έρχεται χτες μια είδηση..και τα γκρεμίζει όλα αυτά..Ποιός σας είπε φίλοι μου  εσάς ..που σηκώσατε μπαϊράκι πως οι άνθρωποι αυτοί..οι  σας επέλεξαν δίπλα σας και μαζί σας να πηγαίνουν στο σχολείο. Τους ανάγκασαν..ευρέθηκαν εδώ..κυνηγημένοι..ξεριζωμένοι απ' τις εστίες τους..Ποιοί είστε όλοι εσείς ..οι εκλεκτοί του Θεού που τα παιδιά σας ξεχωρίζετε και τα άλλα παιδιά τα θάβετε..ζωντανά στο σκότος της αμάθειας ?Ντρέπομαι όταν διαβάζω τέτοια είδηση...Σηκώσατε μπαϊράκι και σήμερα θα τρέχετε ωσάν καλοί χριστιανοί για να σταυροκοπιέστε..Ζητάτε γκέτο σχολικό να φτιάξετε..μη τύχει και σας ακουμπήσουν..Πάρτε λοιπόν λίγο βασιλικό..που λένε πως εφύτρωσε πάνω απ' το σταυρό που εμαρτύρησε για τις ιδέες του ο Χριστός..μυρίστε τον αληθινά και από την ευωδία του γύρω σε αυτά τα παιδιά σκορπίστε..Τα παιδιά ξέρουν να αγαπούν..να συγχρωτίζονται..και δηλητήριο μην τους σκορπάτε..

Μείναμε πίσω εμείς οι Έλληνες σ' αυτό το ζήτημα του ρατσισμού..κι είχαμε τόσο ζηλευτές καταβολές...Εχτές λοιπόν εδιάβαζα εκτός από το ντροπιαστικό άρθρο για το Ωραιόκαστρο..κι ένα άλλο άρθρο..Κάποια δασκάλα που διδάσκει σε Γερμανικό σχολειό..είπε πως το καλωσόρισμα στα παιδιά έγινε σε 17 γλώσσες..Της ''ορμησαν''εδώ τα ''σαϊνια'' τα δικά μας λεκτικά..και την ψυχραιμία τους τη χάσαν..Μάθανε μια καραμέλλα να πιπιλούν..πως είμαστε ο περιούσιος λαός..κι όλοι οι Ευρωπαίοι είναι σκάρτοι.
Έλεος πατριωτάκια μου ..έλεος !!!
Σκύψτε επάνω στις αληθινές και τις ανθρώπινες αξίες..και μην κρύβετε το λύκο σας πίσω απ' το γυαλιστερό σας φόρεμα !!!
Ο δάσκαλος που στην τάξη του πρωί- πρωί θα μπει..μονάχα παιδικά χαμόγελα και κεφαλάκια όμορφα θα αντικρύσει..Δεν έχουν για το δάσκαλο διαπιστευτήρια τα παιδιά..γιατί απλούστατα:
Είναι όλα τους παιδιά !!! 

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός.
.............................................................................................................

..μέσα εκεί στης Βερενίκης τα όμορφα μαλλιά..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Λένε αστέρι πως έγινες σαν μετακόμισες εκεί ψηλά..και πως το φέγγος σου δεν εσβήσθη..Κι εγώ που πάντα απ' το φέγγος σου εφωτιζόμουνα γλυκά..όχι γιατί ήμουν ετερόφωτο..μα μου άρεσε το χρώμα των ακτίνων σου..εγώ κάθε ξημέρωμα ..πρωί - πρωί και πριν σβηστούνε τα άστρα..στέκω και κοιτάω στον ουρανό και μέσα εκεί στης Βερενίκης την όμορφη την  κόμη και τα πλούσια μαλλιά..πάντα εκεί σε ψάχνω...Αμέτρητα είν' τ' αστέρια της αυτά..και όμορφη η κόμη της που όλα μαζί τη σχηματίζουν..Εκεί εδιάλεξες να κατοικήσεις τούτη τη φορά..μαζί με τα άλλα τα αστέρια..Είναι όμορφος ο μύθος της αυτός για τα μαλλιά της Βερενίκης..Κρύβει μέσα το ''άφθαρτο'' το αιώνιο..το αμόλυντο..γι αυτό πάντα σου άρεσε εκεί να κατοικήσεις..

Μικρό το μπόι το ανθρώπινο εμπρός εις τις βουλές του Θείου...Μέσα στους μύθους πάντα κρύβονται αγάπες ανιδιοτελείς ,θυσίες και αξίες,που η ζωή ίσως δε θα άντεχε η πραγματική..γιατί το ιδεατό είναι εκεί και άπιαστο τις περισσότερες φορές..και να το αγγίξει η ψυχή τ' ανθρώπου και η καρδιά,που είναι γεμάτη πάθη δεν μπορεί...έτσι συνέβη και με τη θυσία που έκανε η όμορφη Βερενίκη..Από αγάπη υπερβολική,όταν ο χωρισμός του άντρα της του Έλληνα Πτολεμαίου βασιλιά της Αιγύπτου τη γέμισε αγωνία και φόβο για τη μη επιστροφή του..εδέχτηκε και έταξε την κόμη της να κόψει..και να την κάνει δώρο στο ναό αυτόν της Αφροδίτης..έτσι μπροστά εις το βωμό να αποχωριστεί τα πλούσια και όμορφα μαλλιά της.. 

Φαντάζουνε ιδανικές οι αγάπες μες στους μύθους και στα παραμύθια..και με συμβολισμούς και πράξεις ενίοτε..να αποδείξουνε και συμπεράσματα σε μας συνέχεια προσπαθούν να μας διδάσκουν.. να μας δώσουν.. Μα πάντα υπάρχει και ένας κακός που μπλέκεται μέσα στους μύθους και στα παραμύθια..Και κλέψανε την κόμη της τη ζηλευτή και στους ουρανούς την εναποθέσαν..Κι έγιναν τα πλούσια μαλλιά αστέρια με απαλό το φως..όπως μεταξωτά ήταν και τα μαλλιά της..Κι ο άντρας της που γύρισε μεγάλος τον κυρίευσε θυμός..γιατί δεν ήθελε ποτέ άλλος την κόμη της γυναίκας του να αγγίξει..Και ηρέμησε και ησύχασε σαν έμαθε..από τον Κόνωνα πως πριν από λίγες μέρες ανακάλυψε πως ένας καινούριος εις τον ουρανό αστερισμός εγεννήθη.. από αστέρια με απαλό και μεταξένιο φως,απ' τα μαλλιά της Βερενίκης...

Όμορφα και ταχτοποιημένα αυτά ακούγονται σε μας και στα αυτιά μας..Κι εσένα που στη διάβαζα και που πολύ σου άρεσε και αφουγκραζόσουνα ,σαν να 'σουνα μικρό παιδί..αυτή η ιστορία..τώρα που εκεί στους ουρανούς εδιάλεξες να κατοικείς..πάντα τα πρωινά.. εκεί κι εγώ σε ψάχνω...
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
( αφιερωμένο στο αστέρι .. που δεν έσβησε μέσα μου ποτέ.......)
...........................................................................................................

Αλμπέρ Καμύ - ( απόσπασμα - η πτώση )

Από τότε που η προσοχή μου αφυπνίστηκε,ήταν πια εύκολο να καταλάβω ότι είχα εχθρούς. Στο επάγγελμά μου αρχικά, κι έπειτα στην κοινωνική ζωή μου.Άλλους τους είχα υποχρεώσει κι άλλους θα έπρεπε να τους είχα υποχρεώσει.όλ' αυτά ,με λίγα λόγια ,ήταν στη διάταξη των πραγμάτων,κι όταν το ανακάλυψα δεν πληγώθηκα ιδιαίτερα.Αντίθετα ,μου ήταν πιο δύσκολο κι οδυνηρό να παραδεχτώ ότι είχα εχθρούς ανάμεσα σε ανθρώπους που γνώριζα ελάχιστα ή και καθόλου.Ανέκαθεν σκεφτόμουν, με την αφέλειά μου της οποίας σας έχω δώσει μερικά δείγματα, ότι ήταν αδύνατο όσοι δεν με γνώριζαν να μη με συμπαθήσουν αν τύχαινε να με συναναστραφούν.

Ε,λοιπόν ,όχι ! Συνάντησα την έχθρα κυρίως ανάμεσα σ' εκείνους που δε με γνώριζαν παρά εξ αποστάσεως,και χωρίς να τους γνωρίζω εγώ.Θα υποτεύονταν ,αναμφίβολα,ότι ζούσα έντονα και απολάμβανα ανέμελα την ευτυχία: αυτό είναι ασυγχώρητο.Το ύφος της ευτυχίας ,όταν το προβάλλεις μ' έναν ορισμένο τρόπο,θα έκανε ακόμα κι ένα γαϊδαρο να λυσσάξει.Η ζωή μου εξάλλου, ήταν γεμάτη μέχρι σκασμού και ,από έλλειψη χρόνου,απέκρουα πολλές προτάσεις για γνωριμίες.Στη συνέχεια ξεχνούσα τις αρνήσεις μου .Οι προτάσεις όμως αυτές μου είχαν γίνει από ανθρώπους που η ζωή τους δεν ήταν γεμάτη και που ,για τον ίδιο λόγο ,δεν ξεχνούσαν τις αρνήσεις μου.
Αλμπέρ Καμύ  ( απόσπασμα - η πτώση  )
..............................................................................................................

Πάντα διαβάζοντας ένα βιβλίο.. κρατώντας το μολύβι μου υπογραμμίζω και επανέρχομαι καιρό μετά σε φράσεις που κατάλαβα πως έχουν νόημα ιδιαίτερο και βαθύ..Σε τούτο λοιπόν το βιβλίο του Καμύ..εστάθηκα αρκετά σε κάποιες σελίδες, που κατάλαβα πόσο ευφυώς περιέγραψε και στάθηκε πίσω από τα πράγματα  ο σπουδαίος τούτος συγγραφέας..Στη σελίδα λοιπόν 63 που την υπογράμμισα σχεδόν ολόκληρη,απομύζησα νοήματα πολλά..Τίποτα δεν είναι τυχαίο άλλωστε στη ζωή και ασφαλώς δεν πήρε τυχαία το Νόμπελ ο Καμύ..Διάβασα τον Ξένο και πέρυσι την Πτώση της οποίας και σας δίνω ένα μικρό - μικρό μα ουσιαστικό απόσπασμα θαρρώ.

.Έτσι κατανοούμε τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους..Αξίζει πραγματικά τον κόπο,ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα ο Καμύ.Όλοι θα αναγνωρίσετε κάποιο κομμάτι του εαυτού σας και της συμπεριφοράς ίσως που δεχτήκατε από φίλους και συγγενείς...Κι αν δεν έχετε χρόνο για όλο το βιβλίο, που σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα..διαβάστε τουλάχιστον τούτες τις λίγες γραμμές..
η φίλη σας Σοφία 
.............................................................................................................