Αγάπες μου..κεντίδια της ποδιάς μου - Της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Αγάπες μου ..που με επισκεφθήκατε..όλες σας ..σας εκέντησα με σταυροβελονιά στην όμορφη ποδιά μου..εγίνατε κεντίδι εκεί πολύχρωμο ..τα διάλεξα τα χρώματα ...κατά πως σας ταιριάζανε στην κάθε μια.. Παράπονο αν είχα απ' τη ζωή μου..αχάριστη θα μ' έλεγαν θαρρώ...Αγάπησα πολύ και αγαπήθηκα περισσότερο και ίσως.. από αυτό που έδινα και που  μπορούσα για  να δώσω εγώ  και να το εξωτερικεύσω...Τι σημασία έχει αλήθεια αυτό,αφού μου έμαθαν να αγαπώ από μικρό..όταν με σφιχταγκάλιαζαν ..όταν μου δίνανε απόθεμα απ' αυτό το όμορφο συναίσθημα..να το 'χω να πορεύομαι..να μπορώ να το μοιράζω...

Αγάπες φιλικές...αγάπες πατρικές και μητρικές..αγάπες των παππούδων μου..αγάπες απαράμιλλες.. ασύγκριτες και ασυναγώνιστες.. των λατρευτών παιδιών μου...μα και αγάπες ερωτικές..μεγάλες και μικρές...μα όλες τους αγάπες μοναδικές..ξεχωριστές...Όλες σαν ένα ''κομπόδεμα'' γλυκό ..ξεχωριστό..από καρδιές αγάπες...που ισορροπία φέρνουν πάντοτε μές στην ψυχή του ανθρώπου...Γιατί τι θαρρείς πως θέλει ο άνθρωπος...αγάπες να αποθηκεύει..και κάπου εκεί τις νύχτες τις κρύες και τις μοναχικές..να το ανοίγει το ''κομπόδεμα '' και έναν - έναν ''θησαυρό '' να αναζητά να πιάσει..Να τον ''εξαργυρώνει'' ..να τον έχει να πορεύεται..να αντέχει ..να ζεσταίνεται  εκείνα εκεί τα ''χειμωνιάτικα'' πρωινά.. και να πηγαίνει παραπέρα...

Αγάπες μακρινές..που δεν ευτύχησαν στα μάτια να ειδωθούν..αγάπες μέσα εδώ πίσω από ένα παγωμένο τζάμι..που κατορθώσαμε αρκετές φορές..να το ξεθολώσουμε και να κοιτάξουμε από πίσω...Αγάπες ακόμα και φτιαχτές..και ελλειπείς..μα ακόμα και αυτές..ανάγκες της ψυχής μας είν' αγάπες..Όλες τις αποθήκευσα μες στο ''σακούλι''' το βελούδινο..από παλιά το είχα αγορασμένο.. Επάλιωσε καθώς τα χρόνια διάβαινα ..εξέφτισαν τα κρόσσια του..μα πάντα μέσα ατόφιες τις φυλά ετούτες τις αγάπες.. 

 Η αλήθεια είναι οδυνηρή..μα  σώζει , πάντα μας πονά..αλλά πάντα αλλά πάντα και μας σώζει.Συχνά μπροστά μας στέκονται και ορθώνονται οι αγάπες μας..όλες αυτές..αληθινές και προδομένες και ανασφαλείς και απρόθυμες.. και βιωμένες με πάθος άκρατο ..και αγαπησιάρικες πολύ...Μα όπως κι αν εμπρός μας ορθώνονται συχνά ,εκεί τα βράδια τα μοναχικά..η αληθινή τους πιστοποίηση  έρχεται μέσα..  από απέραντες  ερήμους σιωπής..και επαναπροσδιορίσεις ..και συγχώρεση ..ένα ανώτατο επίπεδο αντιμετώπισης..που ''τσιγγουνιές'' συναισθημάτων δεν αντέχει..
Ναι ..ναι γνωρίζει ο άνθρωπος και από αυτούς..τσιγγούνηδες στα συναισθήματα ..αυτούς που η προβληματική ψυχούλα τους μερίδιο ποτέ δεν διεκδίκησε σε μία τέτοια μοιρασιά.. μα είναι αγάπες ακόμα και αυτές..και σκύβουμε επάνω τους..βιώνονται στενόχωρα..μα είναι αποσκευές όπως και να το πάρεις...
Πολύτιμες αποσκευές για έναν άνθρωπο όλες του οι αγάπες..δε γίνεται χωρίς αυτές ποτέ να ταξιδεύει...αγάπες ....παζλ πολύχρωμο..και συναρπαστικό !!!

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη 
..............................................................................................................

Τι γλυκό να σ' αγαπούν....
και να σου το λένε.............

       ΤΙ ΓΛΥΚΟ ΝΑ Σ' ΑΓΑΠΟΥΝ- ΧΑΡΙς ΑΛΕΞΙΟΥ..

.............................................................................................................