31 Μαρτίου 2025

# αναμνήσεις#


Το κάθε τι που πέρασε, για πάντα μ' έχει σκλάβα
κι όσο προσπαθεί το σήμερα το Χτες να τ' αφανίσει
τόσο σ'κείνο θα γυρνώ και δε θα πάψω
για να ζω μέσα στις αναμνήσεις.
Από τότε που η καρδιά μου σ' έχασε παντοτινά
εκείνο το τραγούδι μας που τραγουδάγαμε μαζί
δεν πίστευα ποτέ μονάχη μου να το τραγουδήσω πάλι
κι όμως γίνονται θάμματα
καθώς εγύρναγα τ΄ απόβραδο στη γειτονιά
κάποιο ραδιόφωνο στην ίδια τη γωνιά
μ 'έκανε για ύστερη φορά να ψιλοτραγουδήσω
και μόλις νύχτωσε
θαρρώ
έφερνε στη δόλια μου ψυχή,χιλιάδες αναμνήσεις
Ό,τι κι αν ζήσαμε μαζί καδένα
στο λαιμό μου τη φορώ
αμετανόητα ρομαντική, μαζί σου προχωράω!

# αναμνήσεις # - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

17 Μαρτίου 2025

# Θρακιώτισσα η μάνα μου!#


Θρακιώτισσα η μάνα που με γέννησε
με βύζαξε την προσφυγιά της των Σαράντα εκκλησιών
αντάρτισσα των ιδεών..χωρίς περγαμηνές και γράμμα τα
χωρίς πτυχία κρεμασμένα στα ντουβάρια


Κόρη του κάμπου τη βαφτίσανε
με τα τζιτζίκια και του κάμπου στα αυτιά
με τα φθαρμένα τα σαντάλια απ' τον κάματο
τα καταπράσινα αλώνιζε λιβάδια.


Μα η ψυχή αλάνι αδούλωτο
μες στα λαγκάδια εσκόρπαε με τους συντρόφους της
ιδέες του ΕΑΜ- ΕΛΛΑς
κι ας γίνονταν τα λόγια της τα δίκαια
τσίτια κουρέλια στα γραφεία ιθυνόντων .


Και πριν το δρόμο πάρει για αιώνιο γυρισμό
μετάξινα τα λόγια της ηχούν
'' σώπα μικρή μου όπου να ναι θα χτυπήσουν οι καμπάνες.

# Θρακιώτισσα η μάνα μου!#

σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

 

16 Μαρτίου 2025

#ιστορίες άλλων που γίναν δικές μας#





Η μουσική είναι ταξίδι μακρινό

κάποτε τα τραγούδια μας
ταξίδευαν μαζί με τους ανθρώπους..
τώρα σιωπούν κι αυτά
στις δύσκολες που ζούμε εποχές
μα εγώ το κάθε ένα πρωινό
τα βάσανα της μικρής μας της ζωής
επί Γης τα τραγουδάω
και τι να πρωτοθυμηθώ?
Για τους καημούς των μεροκαματιάρηδων
για να περάσει το λεωφορείο της γραμμής
για τάχατες τους μικροπωλητές
που διαλαλούνε την πραμάτεια τους
να βγάλουν επειγόντως μερτικό
τη φαμελιά τους για να θρέψουν?
Έχει πάντα χάραμα στον κόσμο μου
και δεν υπάρχουν καταιγίδες
γιατί απ' τα μικράτα μου έμαθα
φουρτούνες ν' αψηφάω..
Αμετανότητα ρομαντική
εβάλθηκα τον κόσμο να αλλάξω στα σημεία.

#ιστορίες άλλων που γίναν δικές μας#

Δοκίμιον Λυρικόν
σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη

΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄

15 Μαρτίου 2025

# Θυμάσαι; #


 

Θυμάσαι; 

Κρατώ στα δάχτυλα πολύ προσεχτικά 

εκείνο το τριαντάφυλλο του κήπου

και το μυρίζω γιατί έχει της ψυχής σου το άρωμα

αφού δε θέλεις να φανείς

 οι λέξεις μου θα σε καρτερούν

τρυφερά να σε αγκαλιάσουν.

 θυμάσαι πως άπλωνες τα χέρια σου και με κρατούσες;

 

σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη 12.15 μ.μ

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

11 Μαρτίου 2025

# αναπολώντας #


Πίνακας: Θάλεια Φλωρά - Καραβία

Ήχοι σε χρόνο παρελθοντικό
σκίζουν της νύχτας τ' όνειρο.
Άγριο κρασί το αύριο
θα πιεστώ για να θυμάμαι
διαίρεσα τις προσδοκίες μου
έχασα την πανσέληνο
μα εσύ επέρασες
στην ενδοχώρα των ονείρων μου
κι ακόμα σε θυμάμαι
πρόλαβα όμως
να εγκαταστήσω την ανάσα σου
στο βάθος της καρδιάς μου
πετάει πάντα ψηλότερα
όποιος το δρόμο χάνει.
Εφτάσαμε στ' ανείπωτα
τώρα στο νου μου τριγυρίζουνε
μονάχα λέξεις τρυφερές.

 # αναπολώντας # - σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη.

 ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

4 Μαρτίου 2025

# ένα ψυχογράφημα #

Τον κόσμο γνώρισα λεπτομερώς
στο σύντομό μου πέρασμα
στο διάβα της ζωής μου.
Θαρρώ πως δικαιούμαι
να συντάξω ένα ψυχογράφημα
κι ας μην φέρω τίτλους ψυχιατρικής
περγαμηνές μεγάλες..
Ένας πολίτης είμαι εγώ καθημερνός
εγώ που τη ζωή εγεύθηκα
στο διάβα μου απάνω εις τη Γης.
Τον κόσμο, τους ανθρώπους γνώρισα
καλά εις τα σημεία
πότε απογοητεύθηκα κι άλλοτε ενθουσιάστηκα
απ΄ τους απλούς ανθρώπους
φιλοσοφώντας βηματίζω
σημείον καμπής στο διάβα μου
κρατώ καλά σαν φυλαχτό την αισιοδοξία μου
πως μπόρεσα τον κόσμο να αλλάξω στα σημεία.

 # ένα ψυχογράφημα #

Δοκίμιον Λυρικόν - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

9 Φεβρουαρίου 2025

# όταν η μέσα μου λιακάδα #

 


 

Γλυκοχαράζει
μέσα μου μια λιακάδα εντρυφεί
σεμνοί σταθμοί οι στάσεις μου
στις μελιχρές λιακάδες του Φλεβάρη.
Σαν μουσαφίρης βιαστικός
η ελπίδα μας ..στου χρόνου τις αιώρες...
πότε ψηλά να τραμπαλίζεται το όνειρο
κι άλλες λυγίζοντας..
στις ξεχασμένες ράγιες
των σταθμών μας να μας βγάζει.
βουτώ μαβί μελάνι στον κονδυλοφόρο μου
μη και της λησμοσύνης χαριστώ
καθώς για νιο Φλεβάρη θε να στήσω το καρτέρι
φιλοδοξίες που δεν πιάστηκαν
φιλίες που προδόθηκαν..
φιλίες που είναι εκεί ομπρέλα λες..
όταν στους ώμους ψιχαλίζει..
αγάπες που δεν καταχτήθηκαν..
και μείνανε μετέωρες στο άγονο
στο χέρσο το χωράφι της ψυχής μας
μα εγώ αμετανόητα ρομαντική
πάντα το κυνήγι του έρωτα εντός μου ανθεί!

# όταν η μέσα μου λιακάδα # - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,