Κεντούσα τις σιωπές
Τον άνθρωπο αναζητώντας,κατέληξα στου παραδείσου την έρημο..
στο ανόητο γλεντοκόπι τον σταυρό μου αγάπησα....
Μόνη έμαθα να καρφώνω τις ανάσες μου αναπολώντας αναζητήσεις που χάθηκαν πίσω από ήχο
στο βαθύ μονοπάτι της ψυχής.
Κείνο που δεν ξέχασα είναι σαν σταυρώνομαι ξανά και ξανά, την ώρα της πιο ανείπωτης οδύνης
με τον ολόδικό μου ουρανό για να βρει μονοπάτι να γλιστρήσει μια λύτρωση, μια μονάχα την κάθε φορά.
# κεντούσα τις σιωπές# - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου