Είναι μικρή η βάρκα μου..της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Είναι μικρή η βάρκα μου...μα τρανά τα όνειρά μου...και σαν τα κύματα ορθώθηκαν βουνό...δεν με τρομάζουνε καθόλου τα ''μικρά'' της τα κουπιά..έχουν γερό καραβοκύρη..Μέσα στα πέλαγα ξανοίχτηκα στο εκτυφλωτικό το φως...ζαλίστηκε η καρδιά και θόλωσαν τα μάτια μου...είν' Καλοκαίρι έξω εκεί...κι αναρωτιέμαι αν και στην καρδιά...θάρθει να φυτευτεί το Καλοκαίρι...΄Ηθελα νά 'μουνα πουλί στους ουρανούς τους γαλανούς της όμορφης της χώρας μου..πάντα με τα  ανοιχτά μου τα φτερά...κύκλους να κάνω..μέσα εις τα σύννεφα να γράφονται και οι χαρές..μα και οι λύπες μας...του κόσμου που εθέλησε..με δύσκολα φορές- φορές...κι άλλοτε πάλι ζάχαρες εσκόρπισε στους δρόμους μας...σαν καραμέλλες με  ζαχαρωτά.. για να μας κάνει να ξεχνούμε... 

 Σωσσίβια εγέμισε η θάλασσα η γαλανή...σωσσίβια πολύχρωμα..έγινε όλη η θάλασσα ..σα νάναι πανηγύρι...Τρέχουνε δώθε κείθε οι ανθρώποι για να σωθούν...η θάλασσα που έμπασε στα σπίτια τους τους τρόμαξε...δεν είναι γνώριμο αυτό...οι θάλασσες οι δυνατές ..να σκάνε στη στεριά...Ο παφλασμός τους άγριος και δυνατός...σαν μουγκρητό ακούγεται...βοή που τους φοβίζει ..τους αναστατώνει.

Ζωγράφος: Michael Ancher

Μα αν περιμένεις το μεγάλο το καράβι να φανεί για να σωθείς..ίσως αυτό ποτέ του να μην έρθει..Άρπαξε λοιπόν το τρεχαντήρι σου...που χρόνια το εξέχασες ..εκεί στην ξεχασμένη  την ακτή..και γέμισε απ' τα φύκια που εξέβρασε η θάλασσα και κόντευε να το σκεπάσει.. Ξεκίνα πάλι ,για άλλη μια φορά..μην κουραστείς...τράβα κουπί...περπάτα την τη θάλασσα..πήγαινε πίσω από τους λόφους για να δεις..τι κρύβεται πίσω από τους αμμόλοφους που λιάζοσουν νωχελικά...Το περιφρονούσες το τρεχαντήρι σου εκείνο το παλιό.. γιατί ήταν μικρό...και μόνο τα μικρά ψαράκια που εψάρευες με αυτό..δε σε ικανοποιούσαν χρόνια τώρα πια, χρόνια τώρα πολλά...γιατί εσύ εσυνήθισες μεγάλα ψάρια να σου φέρνουν έτοιμα..χωρίς να τα ψαρεύεις...

Ξέχασες και τη μυρωδιά της θάλασσας τα βράδυα που έριχνες τα δίχτυα σου...και με το πυροφάνι..αναζητούσες στο βυθό..καινούριες εμπειρίες να γνωρίσεις...Μα ήρθε πάλι η χρονική στιγμή...να θυμηθείς το κάλεσμα της ανοιχτής της θάλασσας...γιατί αυτή δε σε άφησε από τότε που την είδες και τη γεύτηκες...που τη δροσιά της σου εχάρισε..δε σε άφησε εκεί μέσα σου..ποτέ να την ξεχάσεις...Είναι το ταξίδι της το ''μαγικό'', που όλο λιμάνια σου υπόσχεται..ξανά τις άγκυρες να ρίξεις...
της Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
..............................................................................................................

                      Θάλασσα πλατιά - Μάνος Χατζιδάκις

..............................................................................................................