έρωτες που περάσανε
κι αφήσανε σημάδια
αυτό το ανεύρετο φιλί
ίσως στα ύστερα η ζωή
να μου το ξαναφέρει..
Είμαστε νέοι..
όντας κινήσαμε για το έρημο νησί μας
ανάμεσα σε ολάνθιστες βατιές
μύρο απέπνεε η νυχτιά μεθυστικό
γευτήκαμε ηδονικές στιγμές
το φεγγαράκι μάρτυρας πιστός
στης νοσταλγίας μου.......
ακούγονται αηδόνια που λαλούν
στον φόντο τον ασπρόμαυρο
μες στην ερωτευμένη μου καρδιά
παντοτινά.........
τα μάγια σου απλώνεις !
⫷ νοσταλγία σε ασπρόμαυρο φόντο⫸ σε ποίηση - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου