⫷θαλασσένια αγαπημένη μου⫸

 

Ψηλό και λυγερό μου νυχτολούλουδο
με μάτια θαλασσένια.....
θαλασσένια αγαπημένη μου
με χείλια κερασένια
ποιός πόθος σε ανάσταινε
κι επρόσμενες εξαίσιαν ψυχήν να κάμεις ταίρι
πρωτοσυναντηθήκαμε σε γνώριμο ακρογιάλι
κι έπεσες γρήγορα πολύ
μες στην ζεστή μου αγκάλη
ήσουν η θαλασσένια μου
μα ο χρόνος μας εδίκασε
κι η αγάπη μας εσβήσθη
νύχτα κι απόψε στάθηκες αντίκρυ μου
με θλίψη με κοιτάζεις
μονάχη στ' ακρογιάλι περπατείς
ψάχνοντας για κείνο το κοχύλι
εκείνο το ανεύρετο
της καρδιάς σου το πολύτιμο κοχύλι!
στο πέρασμά σου ακόμα ραίνω νυχτολούλουδα
απ' τη συγκομιδή των συνειρμών μου!

 ⫷ θαλασσένια αγαπημένη μου ⫸ σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,