⫷ ψυχής κραυγή ⫸

Μεσάνυχτα βαθιά βαθιά
είναι η στιγμή που ο ποιητής
ελεύθερος τους στίχους του διαλέγει
η αλήθεια μου είσαι εσύ ψυχής κραυγή
επίτρεψέ μου να σου πω το μυστικό μου:
''Θα πάρω μια ανηφοριά
σε μονοπάτια σκιερά να περπατήσω
ειδυλλιακές να με σκεπάζουνε νυχτιές
ολούθε να αναπνέω αγέραν καθαρόν
να ψάξω να βρω τον καινούριο εαυτό μου
ψηλά στη ράχη να βρεθώ
εκεί π' ανθίζουνε βιολέτες κι ανεμώνες
ένα ''παλάτι ακριβό'' να συναντήσω
ίσως και να 'ναι οφθαλμαπάτη
μα θα έχω σώσει την ψυχή μου!''

  ⫷ ψυχής κραυγή ⫸ σε ποίηση - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,