Δυο κήποι κατοικούνε στην ψυχή
ο ένας είν' γιομάτος με αγκάθια
ο άλλος είν' γιομάτος λούλουδα π' ανθούν
την αρμονία της φύσης να ισορροπεί
την εμορφάδα να χαρίζει..
τους κήπους μους τους δυο τους αγαπώ
κανέναν στη ζωή δεν ξεχωρίζω
ο ένας πόνο με κερνά
αυτός με τα αγκάθια που συνάντησα
σε κακοτράχαλους γκρεμνούς
κι ο άλλος την ευωδία μου σκορπά
στην κάμαρη τη θαλερή που κατοικώ.
Έχει δυο όψεις η ζωή μας η μικρή
γι αυτό την αγαπώ δεν την αρνιέμαι
είν' στοιχείο της ζωής η χαρμολύπη
δεν ήρθα άσκοπα στον κόσμο αυτό
λαμπάδα καίει μέσα μου νυχθημερόν
η μεταμέλεια σημείον μιας καμπής
τον κόσμο να αγγίξω.
# έχει δυο κήπους η ψυχή #
σμιλεύτηκε από τη Σοφία Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου