ΓΙΑ ΣΕΝΑ Γιάννη μου..............

Ο καθρέπτης στην είσοδο

Το πλούσιο σπίτι είχε στην είσοδο
έναν καθρέπτη μέγιστο, πολύ παλαιό·
τουλάχιστον προ ογδόντα ετών αγορασμένο. 
Ένα εμορφότατο παιδί, υπάλληλος σε ράπτη
(τες Κυριακές, ερασιτέχνης αθλητής),
στέκονταν μ' ένα δέμα. Το παρέδοσε
σε κάποιον του σπιτιού, κι αυτός το πήγε μέσα
να φέρει την απόδειξι. Ο υπάλληλος του ράπτη
έμεινε μόνος, και περίμενε.
Πλησίασε στον καθρέπτη και κυττάζονταν
κ' έσιαζε την κραβάτα του. Μετά πέντε λεπτά
του φέραν την απόδειξι. Την πήρε κ' έφυγε.
Μα ο παλαιός καθρέπτης που είχε δει και δει,
κατά την ύπαρξίν του την πολυετή,
χιλιάδες πράγματα και πρόσωπα·
μα ο παλαιός καθρέπτης τώρα χαίρονταν,
κ' επαίρονταν που είχε δεχθεί επάνω του
την άρτιαν εμορφιά για μερικά λεπτά.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
...................................................................................................................................................................

''αν με καλούσαν στης αγάπης τη γιορτή''......Σοφία Θεοδοσιάδη.

Αν την αγάπη με καλούσανε..σε μιας γιορτής το κέρασμα
να πιω για να γιορτάσω..χρόνο θα δανειζόμουνα..
της μέλισσας τη σύντομη..τη γόνιμη ζωή..
που στην κυψέλη της ψυχής μου κατοικεί..
να επεκτείνω θα ζητιάνευα απ' τις μοίρες τις καλές..
το τάμα του έρωτα..να ζήσω να προκάνω και να δω..
το νέκταρ να ρουφήξω της ζωής..του έρωτα..
του έρωτα για τη ζωή..τους φίλους τα παιδιά μου..
κρυμμένη εκεί στα φυλλοκάρδια μου και την ευχή..
τις μεθυσμένες υποσχέσεις σου θα έριχνα στη θάλασσα..
σαν πως βαφτίζουν τα νιοκατασκεύαστα σκαριά..
για να τα κολυμπήσω τα όνειρα..μην τύχει και πνιγούν..
στιχάκια σ' ''αγαπώ'' θα φύλαγα..μικρή η ζωή..
τραγούδια για τις ομορφιές που με κυνήγησαν..
φιλιά πίσω απ' τις μυρωδιές των γιασεμιών..
φωνές και ξεκαρδίσματα παιδιών..
θα γιόμιζα..θα έπινα στης μνήμης το γλυκόπιοτο κρασί..
κι ύστερα ένα κούρνιασμα..ένα άγγιγμα..
μια βόλτα στα σοκάκια της αγάπης............

''αν με καλούσαν στης αγάπης τη γιορτή'' Σοφία Θεοδοσιάδη

............................................................................................................

...................................................................................................................................................................

''ποδαρικό''......Σοφία Θεοδοσιάδη.

Kι έτσι ήσυχα και απλά..χωρίς πολλά- πολλά
περάσανε και τούτες οι γιορτές..
χωρίς πολλές εκπλήξεις και ανατροπές..
άλλωστε εμείς οι ταπεινοί και οι πτωχοί
(όχι του πνεύματος καλέ..τι με κοιτάς?)
για τα ευρά τα λιγοστά μας σου μιλώ..
εμείς λοιπόν οι άλλοι άνθρωποι οι απλοί..
εμείναμε εντός και επί τα αυτά..
γιατί τα εισιτήρια για το Μαλδιβιστάν..
κοστίζαν ακριβά..πολύ ακριβά..
δεν είχαμε και το ανάλογο μαγιό...
έτσι λοιπόν εμείς το παρεάκι το τρελλό..
αγαπησιάρικες φιλίες και αληθινές απ' τα παλιά...
ψωνίσαμε από νωρίς κάτι μικροδωράκια για τα μας..
τα σαπουνάκια μας τα αρωματικά...
για να θυμίζει η κάθε μια τη μυρουδιά της...
γουράκια ευτελούς..
μα αξίας μιας  ολάκερης καρδιάς..
μεράκι φορεμένο στην ψυχή..γαλήνη 
και γλυκύτητα εσωτερική..τη φωλιασμένη 
μες στα στήθη που ο κόσμος ο δικός μας κατοικεί..
κι ανηφορίσαμε ανήμερα Πρωτοχρονιά..
σε ένα μαγικό..ρομαντικό καφέ...
κάτω απ' τον πλάτανο της Κηφισιάς..
τους απολογισμούς να κάνουμε..
πως μεγαλώσαμε και άλλη μια χρονιά 
να τραγουδήσουμε για την υγειά μας..
να θυμηθούμε τις αγάπες τις παλιές..
να κλάψουμε και να γελάσουμε 
πως είμαστε ακόμα ζωντανοί..
να αντέχουμε ρεμάλια και πολιτικούς
και για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα..
εμνημονεύσαμε  τα χωριουδάκια μας τα γραφικά..
καθώς εμείς εκεί επεριμέναμε να 'ρθει ο Άη- Βασίλης..
δεν ξέραμε το Ροβανιέμι που μας έπεφτε μακριά..
το μακρινό χωριό του ..
Σάμπως δεν πέφτει ακόμα μακριά απ' την Ελλάς?
λες και το δρόμο έχασε κι ο γέρος Αη- Βασίλης..
'αντε ας κάνουμε ποδαρικό στη νέα τη χρονιά..
εκεί στα απλά..στα ανθρώπινα ..τα καθημερινά..
και μεταξύ τυρού και αχλαδιού..
ας το φιλοσοφήσουμε ξανά απ' την αρχή..
με καθαρά τα πρόσωπα..
την καλοσύνη..την αγάπη φορεμένα..
που ξέρετε το δρόμο ίσως για του χρόνου να τον βρει..
γεράκος είναι συγχωρείστε τον..
τι να σου κάμει και αυτός?
ποιόν να πρωτοπορέψει?

''ποδαρικό'' -Σοφία Θεοδοσιάδη..
............................................................................................................

''Σημεία εκφυλισμού''...Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Σημεία εκφυλισμού..κατάπτωσης των αξιών..
σκοταδισμού σημεία ενίοτε..
συλλήβδην δε χωρά σαφώς..αφορισμός
στης εκκλησίας τα κιτάπια..
μα χάνονται τα ψήγματα εκείνων των αληθινών φωνών..
επικρατεί η φτήνεια ιδεών..
Μια ρήση μοναχά σοφή..πολύτιμη
αλήθεια αξεπέραστη ..η φράση ετούτη 
του Κορνήλιου Καστοριάδη:

<< Δεν ημπορούμε να χωρίσουμε την εκπαίδευση 
από την συνολική και συλλογική κατάσταση>>.

Κατάσταση λοιπόν εκπτώσεως πολιτισμού..
κατάσταση ευτελισμού..και άγνοιας..
παράνοια στην καθημερινότητα..
ανύπαρκτη δημοκρατίας έκφραση στην τέχνη..
λάσπες και χρώμα μαύρο του σκοταδισμού..
γεμίζει το ωραίον..
Ναι..ναι αυτή είναι η εκδήλωση ντροπής..
ιερωμένων που αφελώς πρεσβεύουνε αγάπη ''γιαλαντζί''..
και με λιβανιστήρια ..θυμιατά..
οχλαγοή κι αλαλαγμούς..
επιχειρούν για να παράξουνε πολιτισμό..
καθώς εκείνος ο απλός..ο δημοκρατικός..
της ελευθερίας της έκφρασης ο πολιτισμός..
επίσκεψη στη θύρα του μυαλού..
αυτών των ανεγκέφαλων..ποτέ δεν έχει κάνει..
όλοι θα καταλάβατε ..για ποίες γελοιότητες μιλώ..
ένα άγαλμα..μια αναπαράσταση..
ξεγύμνωσαν για άλλη μια φορά..
την έλλειψη παιδείας..
όχλου (ευτυχώς) κι όχι ενός ολόκληρου λαού..
Πως να τους σεβαστείς λοιπόν..ετούτους τους αχρείους..
όταν στ' αυτιά μας ηχεί ακόμα ετούτη η προγονική ρήση:

<< Αἰδοῦς παρά πᾶσιν ἄξιος ἔσει, ἐάν πρῶτος ἄρξῃ σεαυτόν αἰδεῖσθαι:>>
( Θεόκριτος)

Αξιοσέβαστος ( άξιος σεβασμού ) θα είσαι από τους άλλους ,
αν εσύ πρώτος αρχίσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου..
 Πολύτιμο εργαλείο η Παιδεία στα χέρια των λαών..
πολύτιμη και η μόρφωση και ο κοινός ο νους..
στα απλά..στα καθημερινά..
εκεί όπου γεννιέται του πολιτισμού η εμορφάδα..

Σοφία Θεοδοσιάδη - εκπαιδευτικός..




( ευχαριστώ για το πολύτιμο βίντεο Νικόλα Δάβιε !!!)
...................................................................................................................................................................

''απελπισμένες οι ψυχές τους''...Σοφίας Θεοδοσιάδη

Eίναι κάτι αγάπες αλλιώτικες..
απ' το Θεό σταλμένες..
ξέρουν τα χρόνια και το χρόνο να αψηφούν..
ξέρουν τις δυσκολίες να αντέχουν..
ανιδιοτελείς..διάφανες..ξεκάθαρες..
το ''ύπουλο'' το ξέγραψαν από το λεξιλόγιό τους..
μάχονται τους ανέμους..
τα σκουπίδια καίνε και σκορπούν μες στις ''χωματερές''
 όντας πληθαίνουνε οι πεινασμένες οι φωνές...
άτακτα σμήνη μοιάζουνε πουλιών..
που κυνηγοί τους ντουφεκάνε...
έρμαια της εικόνας τους..
είναι  εκείνες οι απελπισμένες οι ψυχές...
της κλειδαρότρυπας του έρωτα των ξένων...
σε ουράνιο θόλο εξεχύθηκαν..
ψυχές..όμοιες με πεταλούδες σε χορό..
τρελλός χορός..ο ύστατος..
απέλπιδας προσπάθειας..
φτερά να μοιάζουν μεταξένια..
της πεινασμένης τους ανάγκης να χορτάσουνε
είν' η νυχτιά που τους πηγαίνει..
στενό το φόρεμα..το χρώμα στα φτερά
κουρελιασμένο..κρυψίνοιας πανωφόρι..
αιώνες τώρα μες στα σωθικά
της σύντομης ζωής τους..
είναι που θέλαν πεταλούδες να γεννούν..
μα παραμείναν κάμπιες...
είδαν τα μάτια μου..αλυχτισμένα λες σκυλιά..
για να μιμούνται πεταλούδες...
γυναίκες ανοργασμικές..φαντάσματα της νύχτας..
αρπαχτικά ανούσιων..κλεμμένων των ερώτων..
ευκολοφορεμένες..στα εύκολα τα σ' αγαπώ...
δε μπαίνουν μες στο τρένο σας..
δεν μπαίνoυν σε χορό του σκοταδιού..
οι αληθινοί οι εραστές..
τους συναρπάζει η μέρα..
είν' όλα φωτισμένα εκεί αληθινά..
πετάει με τη λάμψη της..
στου Καιάδα τις χαράδρες...
τις ύπουλες..τις βρώμικες..
τις στολισμένες με χρυσόσκονη 
αρπαχτικές ψυχές σας...
καθώς γεννιέται ο οίκτος...

''απελπισμένες οι ψυχές τους''- Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

............................................................................................................

''ευχολογώντας''..............

Λατρεμένη μου μορφή ευχαριστώ 

Ευχαριστώ την ζωή που σε έχει καλά

Ευχαριστώ την τύχη μου που σε έφερε  κοντά μου  

να γονατίζει η ψυχή μου κάθε μέρα στο μεγαλείο σου

Ευχαριστώ για το γέλιο σου.. 
που γεμίζει μελωδία τα αυτιά μου

Ευχαριστώ που υπάρχεις αγάπη μου γλυκειά

Καλή χρονιά ψυχή μου..
να χαίρεσαι τα μπουμπούκια σου

Να είναι ο καινούργιος χρόνος
 μια αγκαλιά ζεστή και λουλουδιασμένη

Ας είναι η καρδιά μου το τυχερό σου πέταλο...
σε λατρεύω ....

nikos Davios 31/12/2017.

..................................................................................................................................

''το δέντρο της ζωής αγάπησα''.....Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Αμάραντο..βαθιές οι ρίζες φυτεμένες μέσα μας..
το δέντρο της ζωής που αγαπήσαμε..
η φύτρα των γονιών..των γεννητόρων μας ο σπόρος..
χαρά τα αμέτρητα κλαριά που ξεφυτρώσανε..
σε δυνατό κορμό αλύγιστο σε ανέμους..
ο ίσκιος τους μας σκέπαζε ζεστά και δροσερά..
οι ρίζες τους καρνάγιο που απαγκιάζανε ανησυχίες και φόβος..
Μοιραία η σκέψη θα στραφεί..στων απολογισμών το μέτρημα..
 στο κατευώδιο του χρόνου..
του χρόνου που εγκλωβίσαμε εγωιστικά..
σε ανθρώπινα κουτάκια..μοιραία ξανά 
θα περπατήσουμε μες στο περβόλι του..
που ριζωμένο στέκονταν το δέντρο της ζωής μας..
δροσιά αναζήτησης στης ξηρασίας τα χρόνια μας..
πουλιά καθήμενα στα πράσινα..
στα δροσερά κλαριά του..
που γέμιζαν τα πρωινά..οι γνώριμες φωνές τους.. 
πόσες στ' αλήθεια οι φορές που εκαρπίσανε
οι ξωτικοί του οι καρποί..στόχων και ευφορίας..
πόσα πετρώματα πολύτιμα μας φανερώθηκαν
κρυμμένα μες στ' αφράτο χώμα των ριζών του..? 
ξεράθηκαν τα φύλλα του..επέσαν καταγής..
και τα κλαριά του ρόζους γέμισαν..
αρρώστησε η ικμάδα τους..έπαψε να ανθεί..
μα οι ρίζες στερεωμένες καταγής..
την πτώση τους αρνούνται...όντας η ρίζα κόβεται με μιας..
γονιών..πολύτιμων των αδελφών.. στην καταιγίδα του θανάτου..
 οι ρίζες μας και τα παράριζα..στο χώμα καρτερούν..
η θλίψη απόψε ετριγύρναγε..δεν κατοικεί στην κάμαρα..
καινούριος χρόνος μας ανέτειλε..
τις ρίζες θα ηλιάσει..θα τις θρέψει..
το δέντρο μας θα στέκει εμπρός..
ολόρθο λες..στητό σαν γέρο- πλάτανος
άνθια θα καρτερεί τις Άνοιξες..πυκνές τις φυλωσσιές..
είναι η συνέχεια εκείνης της ζωής..
''γεωργοί'' εσείς..και φυτευτές..
το μπόλιασμα αφήσατε επάνω εις τη γης..

''το δέντρο της ζωής αγάπησα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░

<< θέλω να σου μιλήσω 
για χαμένες πατρίδες αλλοτινές..
προτού γενούν κι εκείνες 
παραμύθια και θύμησες μακρινές...>>

............................................................................................................