''απελπισμένες οι ψυχές τους''...Σοφίας Θεοδοσιάδη

Eίναι κάτι αγάπες αλλιώτικες..
απ' το Θεό σταλμένες..
ξέρουν τα χρόνια και το χρόνο να αψηφούν..
ξέρουν τις δυσκολίες να αντέχουν..
ανιδιοτελείς..διάφανες..ξεκάθαρες..
το ''ύπουλο'' το ξέγραψαν από το λεξιλόγιό τους..
μάχονται τους ανέμους..
τα σκουπίδια καίνε και σκορπούν μες στις ''χωματερές''
 όντας πληθαίνουνε οι πεινασμένες οι φωνές...
άτακτα σμήνη μοιάζουνε πουλιών..
που κυνηγοί τους ντουφεκάνε...
έρμαια της εικόνας τους..
είναι  εκείνες οι απελπισμένες οι ψυχές...
της κλειδαρότρυπας του έρωτα των ξένων...
σε ουράνιο θόλο εξεχύθηκαν..
ψυχές..όμοιες με πεταλούδες σε χορό..
τρελλός χορός..ο ύστατος..
απέλπιδας προσπάθειας..
φτερά να μοιάζουν μεταξένια..
της πεινασμένης τους ανάγκης να χορτάσουνε
είν' η νυχτιά που τους πηγαίνει..
στενό το φόρεμα..το χρώμα στα φτερά
κουρελιασμένο..κρυψίνοιας πανωφόρι..
αιώνες τώρα μες στα σωθικά
της σύντομης ζωής τους..
είναι που θέλαν πεταλούδες να γεννούν..
μα παραμείναν κάμπιες...
είδαν τα μάτια μου..αλυχτισμένα λες σκυλιά..
για να μιμούνται πεταλούδες...
γυναίκες ανοργασμικές..φαντάσματα της νύχτας..
αρπαχτικά ανούσιων..κλεμμένων των ερώτων..
ευκολοφορεμένες..στα εύκολα τα σ' αγαπώ...
δε μπαίνουν μες στο τρένο σας..
δεν μπαίνoυν σε χορό του σκοταδιού..
οι αληθινοί οι εραστές..
τους συναρπάζει η μέρα..
είν' όλα φωτισμένα εκεί αληθινά..
πετάει με τη λάμψη της..
στου Καιάδα τις χαράδρες...
τις ύπουλες..τις βρώμικες..
τις στολισμένες με χρυσόσκονη 
αρπαχτικές ψυχές σας...
καθώς γεννιέται ο οίκτος...

''απελπισμένες οι ψυχές τους''- Σοφία Θεοδοσιάδη

░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ 

............................................................................................................