Σε επρωτοσυνάντησα
σαν ήσαν ανθισμένες οι πλαγιές
σκαρφάλωσα σε γύρεψα στα λούλουδα
σε βάφτισα το ακριβό μου εντελβάϊς.
Αχ! κείνοι οι μεγάλοι έρωτες
πως γίνονται τα εντελβάϊς της καρδιάς
σταλάζουνε για πάντα τη μοσκοβολιά
στο μέρος της ψυχής..
Τώρα τις μέρες μου ήσυχα περνώ
σε έναν κόσμο άπονα σκληρό
στης νοσταλγίας μου τον Παράδεισο
τα βράδια μου ανθίζω
το ξέρω πως δε θα γυρίσεις πια
κι εγώ για σένα ακόμα ας ζω..
↫ακριβό μου εντελβάϊς↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
